Translate

Κυριακή 30 Μαρτίου 2014

Ταυτότητα - το μεγαλειώδες (και επικίνδυνο για κάποιους) θέμα

Κατ'εξαίρεση και επειδή διάβασα σήμερα στην Καθημερινή αυτό το εξαιρετικό κείμενο του Χρήστου Γιανναρά, το οποίο περιλαμβάνει παλαιά συνέντευξη του Κωστή Παπαγιώργη, επιτρέψτε μου δεύτερη ανάρτηση μέσα στην ίδια ημέρα. Έξοχο κείμενο - απαντήσεις σε συνέντευξη, ενός σπουδαίου ανθρώπου, που πλούτιζε μέχρι πριν λίγες ημέρες τον πνευματικό χώρο των Ελλήνων. Καλό του ταξίδι. Θα μας λείψει. Λιγοστεύουν οι άνθρωποι, δυστυχώς, που έχουν το θάρρος να μιλούν ουσιαστικά, έντιμα και με γνώση.


               http://www.kathimerini.gr/760388/opinion/epikairothta/politikh/mnhmh-kwsth-papagiwrgh





Freiburg - Οπτική διήγηση του συνεδρίου 26-29.3.2014

Επέστρεψα. Ελαφρώς εξαντλητικό το ταξίδι - με αεροπλάνο στη Ζυρίχη, από εκεί με τραίνα στο Freiburg -, όταν γίνεται για 3 μέρες και ανάμεσα σε πάρα πολλές υποχρεώσεις και ... ιώσεις (μεγαλώνω επιπλέον, οπότε...!), αλλά τα θετικά υπερτερούν των αρνητικών. Έβγαλα πολλές φωτογραφίες στην κουκλίστικη αυτή πόλη, τις οποίες θα σας δείξω σιγά-σιγά. Για σήμερα, είπα να σας διηγηθώ οπτικά το συνέδριο των μελών της Vereinigung der Zivilprozessrechtslehrer
(http://www.zivilprozessrechtslehrer.de/)

Κατ'αρχάς, μια φωτογραφία του Münster Unserer Lieben Frau, της εκκλησίας - εμβλήματος της πόλης.


Prof.Dr. Alexander Bruns, Κοσμήτορας της Νομικής Σχολής του Albert-Ludwigs-Universität


                 Prof.Dr. Herbert Roth, Πρόεδρος της Vereinigung der Zivilprozessrechtslehrer

              Prof.Dr. Rolf Stürner (Freiburg) και Prof.Dr. Ekkerhard Schumann (Regensburg)

Prof.Dr. Abbo Junker (München), Prof.Dr. Dieter Leipold (Freiburg), Prof.Dr. Georg Kodek (Wien), Prof.Dr. Christian Wolf (Hannover).

                           Μεσημεριανή διακοπή της Πέμπτης, 27.3, με φίλους/συναδέλφους.


             Prof.Dr. Christoph Thole (Tübingen) και Prof.Dr. Christoph Althammer (Freiburg).


Prof.Dr. Thomas Pfeiffer (Heidelberg), Prof.Dr. Dagmar Coester-Waltjen (Göttingen), Prof.Dr. Beate Gsell (München), Prof.Dr. Bettina Nunner-Krautgasser (Graz).


Με τους Prof.Dr. Burkhardt Hess (Max Planck Institute Luxembourg for International, European and Regulatory Procedural Law) και Prof.Dr. Abbo Junker.


                 Prof.Dr. Joachim Münch (Göttingen) και Prof.Dr. Walter Rechberger (Wien)

Βιτρώ του Münster. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να αποτυπώσω στη φωτογραφία τα εκπληκτικά χρώματα και σχέδια, το φως ήταν πολύ έντονο.


        Έπεται φωτογραφική συνέχεια λεπτομερειών της πόλης! Καλή Κυριακή, καλή εβδομάδα!

Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

Freiburg


Απο χθες είμαι στο Freiburg, για τη Γ.Σ. και συνέδριο της Vereinigung der Zivilprozessrechtslehrer. Επειδή δεν μπορω να αναρτησω φωτογραφίες μέσω iPad, είχα φροντίσει να αναρτησω φωτογραφίες στο blog μου απο προχθές και να έχω μισοετοιμη μια απλή, οπτική "διήγηση". Για τις φωτογραφίες απο το πανέμορφο Freiburg - πολλές - και για περιγραφή των τεκταινομενων εδω, αναμεινατε στο ακουστικό σας!

                                                       Ελλάδα - Κίνα - ΗΠΑ

Και επειδή το iPad μερικές φορές με εκνευριζει και δεν μπορω να κάνω κανονική ..δουλειά, αρχίζω με την περιγραφή της τελευταίας φωτογραφίας (δεν μου ανοίγει κανονικά η ανάρτηση, ώστε να το γράψω ακριβώς επάνω απο τη φωτογραφία), λέγοντας ότι είναι απο λιμανάκι του San Francisco - την έβγαλα τον Νοέμβριο του 2013.

Στο δρόμο προς τη Δεσκατη: έτσι περιέγραψε την κούκλα φωτογραφία ο Σπύρος Ορφανος, ο οποίος μου την έστειλε.



Κίνα - ο ...φωτογράφος είναι ο ίδιος με εκείνον που είχε βγάλει τις φωτογραφίες στην Κίνα, τις οποίες έβαλα στην προηγούμενη ανάρτηση.










Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

Τα υπέροχα ίχνη προγόνων στις διάφορες περιοχές του κόσμου


"Πήλινος Στρατός" - Κίνα

"Μία από τις μεγαλύτερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του 20ου αιώνα σχετίζεται με τον αυτοκράτορα Zheng, της δυναστείας Qin. Το 1974, χωρικοί που έσκαβαν για να ανοίξουν ένα πηγάδι στο Xian, ανακάλυψαν έναν τερατώδη σε μέγεθος τάφο, εντός του οποίου βρισκόταν ο «θαμμένος στρατός» του Αυτοκράτορα- περισσότεροι από 8.000 στρατιώτες από τερρακότα. Η περιοχή εκείνη αποτελεί πλέον δημοφιλή τουριστικό προορισμό, αλλά απαιτούνται ακόμα αρχαιολογικές ανασκαφές από ειδικούς, διότι, μεταξύ άλλων, υπάρχει φόβος πως αν τα αντικείμενα που βρίσκονται μέσα στον τάφο εκτεθούν στον αέρα, θα υποστούν ανεπανόρθωτη βλάβη. Οι αρχαιολόγοι προτιμούν να περιμένουν την εξέλιξη της τεχνολογίας που θα τους δώσει τα ειδικά μέσα για τέτοιου είδους ανασκαφές, όμως ο φόβος της σύλησης από παράνομους ανασκαφείς είναι πάντα υπαρκτός. Προκειμένου, λοιπόν, να προστατευθούν από ανάλογες – αλλά και άλλες – απειλές τα πολιτιστικά αγαθά του κράτους, έχουν θεσπιστεί ειδικοί κανόνες".
(από το βιβλίο μου "Συγκριτικό Δίκαιο και Πολιτιστικά Αγαθά", 2012, σ. 96 )

Τις πολύ όμορφες αυτές φωτογραφίες τις οφείλουμε σε έναν παλιό, εξαιρετικό, φοιτητή μου, από ταξίδι του στην Κίνα. Προτιμά να παραμείνει ανώνυμος και το σέβομαι. Τον ευχαριστώ πολύ όμως για τις φωτογραφίες, ειδικά για αυτήν με τον πήλινο στρατό!


Μια παλιά βιβλιοκρισία μου για ένα ιδιαιτέρως ενδιαφέρον βιβλίο, το "Le droit culturel des biens", της M. Cornu.





    Ξετρελαίνομαι με αυτή τη φωτογραφία! Από μικρή μου άρεσαν τα παπάκια, αυθεντικά και τεχνητά!





Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

Etude sur les régimes matrimoniaux - Analyse comparative des rapports nationaux - Commission Européenne (2001)


                                                    Βαρκελώνη, 1997. Υπέροχα κτίρια...


Οι ιδιωτικοδιεθνολογικές εξελίξεις στον χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι (ίσως υπερβολικά) ραγδαίες. Πριν αρκετά χρόνια είχα τη χαρά και την τιμή να συμμετάσχω σε ένα κατ'αίτηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής πρόγραμμα, στο οποίο ετοιμάσαμε εθνικές μελέτες (εγώ έγραψα το κείμενο για την Ελλάδα) για τις ρυθμίσεις εσωτερικού και ιδιωτικού διεθνούς δικαίου των περιουσιακών σχέσεων συζύγων και χωρίς γάμο συμβιούντων, ώστε οι γενικοί εισηγητές να είναι σε θέση να καταλήξουν, μετά από τη συγκριτική έρευνα των εθνικών κειμένων, σε πορίσματα περί των ομοιοτήτων και των διαφορών καθώς και περί της δυνατότητας γεφύρωσης των τελευταίων. Είχε μεγάλη κούραση αυτό, θυμάμαι... Έχω και πολύ ωραίες αναμνήσεις από τους συναδέλφους των άλλων χωρών, σε μια συνάντηση που είχε κανονισθεί στη Χάγη, ώστε να συζητήσουμε τότε για την πρόοδο των εργασιών.

Ιδού το link για το κείμενο στο οποίο κατέληξε η όλη εκείνη ιστορία. Σε πολλούς ερευνητές - μελετητές θα είναι χρήσιμο, πιστεύω:

http://ec.europa.eu/civiljustice/publications/docs/regimes/report_regimes_030703_fr.pdf


Αυτό είναι τμήμα του "εξωφύλλου":

CONSORTIUM ASSER - UCL
Association momentanée
R.C. Schimmelpennincklaan, 20-22
NL - 2517 JN DEN HAAG
Nederland
--------
Collège Thomas More
Place Montesquieu, 2, box 5
B - 1348 LOUVAIN-LA NEUVE
Belgique


ETUDE SUR LES REGIMES MATRIMONIAUX DES COUPLES MARIES 
ET SUR LE PATRIMOINE DES COUPLES NON MARIES 
DANS LE DROIT INTERNATIONAL PRIVE ET LE DROIT INTERNE 
DES ETATS MEMBRES DE L’UNION EUROPEENNE effectuée à la demande de la 
COMMISSION EUROPÉENNE 
Direction générale Justice et Affaires intérieures 
Unité A3 Coopération judiciaire en matière civile 

(Offre n ° JAI/A3/2001/03) 



ANALYSE COMPARATIVE 

DES RAPPORTS NATIONAUX 
ET 
PROPOSITIONS D’HARMONISATION 



RAPPORT FINAL 
ÉTABLI A L’INTENTION EXCLUSIVE 
DE LA 
COMMISSION EUROPÉENNE 












Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

"Γίναμε δήμιοι και θύματα του ίδιου του εαυτού μας" (Byung-Chul Han)

Byung-Chul Han, ένα πολύ μεγάλο όνομα μεταξύ των ζώντων φιλοσόφων. Νοτιοκορεάτης, ο οποίος είχε σπουδάσει στη χώρα του μεταλλουργία και στα 30 του αποφάσισε να πάει στη Γερμανία να σπουδάσει λογοτεχνία - χωρίς να ξέρει πολύ καλά Γερμανικά. Στράφηκε στη φιλοσοφία (όπως είπε σε μια συνέντευξή του, του έπαιρνε πολύ χρόνο να διαβάσει λογοτεχνία στα Γερμανικά - προφανώς με λεξικό), η οποία τελικά τον γοήτευσε, έκανε το διδακτορικό του στη Γερμανία ("Heideggers Herz. Zum Begriff der Stimmung bei Martin Heidegger") και την υφηγεσία του στην Ελβετία. Από το 2012 είναι Καθηγητής Φιλοσοφίας και Επιστήμης του Πολιτισμού στο Universität der Künste, στο Βερολίνο.

Στα βιβλία του και μεταξύ αυτών και στο Müdiggkeitsgesellschaft (2010) επισημαίνει μεταξύ άλλων πως η κατάθλιψη είναι μια ναρκισσιστική ασθένεια. Χάνουμε, λέει σε συνέντευξή του, την επαφή με τον άλλο, με το βλέμμα του άλλου, και αυτό είναι τραγικό για την ύπαρξή μας. Αντίθετα από ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν, όταν το κακό προερχόταν από τον έξω κόσμο, πλέον το κακό είναι μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο. Ο σύγχρονος άνθρωπος, λέει (και συμφωνώ απόλυτα μαζί του), είναι αυτός ο ίδιος εκμεταλλευτής του εαυτού του, αφοσιωμένος μόνο στην αναζήτηση της επιτυχίας. Εκχωρεί την κυριαρχία του και την ελευθερία του, εσωτερικεύει την καταστολή και κατευθύνεται στην εξάντληση και στην κατάθλιψη.

Ο άνθρωπος, λέει, έχει μεταστραφεί σε ένα animal laborans, "δήμιος και θύμα αυτού του ίδιου", που οδεύει προς έναν ορίζοντα τρομακτικό: την αποτυχία.

Η σωτηρία για τον Byung-Chul Han είναι στην αγάπη. Θα πρέπει να αρνηθούμε το κατασταλτικό παρόν και να αποδεχθούμε την ύπαρξη του άλλου και τη δυνατότητα της αγάπης. Υπάρχει μια ευθεία σχέση μεταξύ eros και logos (χρησιμοποιεί τις ελληνικές λέξεις, στο έργο του "Agonie des Eros", 2012), που περνάει από την ανακάλυψη του άλλου.

Τον "ανακάλυψα" σήμερα και γοητεύθηκα!


                                  Antoni Gaudí, φωτογραφία του 1997, στη Βαρκελώνη

Βιβλιοκρισία ,μου, δημοσιευμένη το 2001, για τη μονογραφία του Alexander Trunk, "Internationales Insolvenzrecht".



                                                    Η αγαπημένη μου Sagrada Familia

                                                                    Καλή Κυριακή

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

Μελετώντας το αλλοδαπό, γνωρίζουμε βαθύτερα και το ημεδαπό


Πάρκο Güell, Βαρκελώνη, 1997. Είχε σχεδιασθεί από τον Antoni Gaudí και κατασκευασθεί στο διάστημα 1900-1914. Η σακούλα που φαίνεται είναι από το μουσείο Juan Miró, όπου είχα πάει προηγουμένως. Η αφίσα μέσα στη σακούλα, είναι "Η χορεύτρια", που σας έδειξα σε προηγούμενη ανάρτηση.



Μια βιβλιοκρισία που είχα κάνει πριν χρόνια για ένα (ακόμα) πολύ όμορφο βιβλίο με κείμενα σχετικά με τη νομική προστασία πολιτιστικών αγαθών.






Ναύπλιο, πριν πολλά χρόνια. Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Η ομορφιά πόλεων και τοπίων συγκινεί...

Το blog μου έδωσε την ευκαιρία να ξαναδώ τις φωτογραφίες που έβγαζα παλιά, με τα δικά σας μάτια. Σας έχω πει άλλωστε ότι δεν ανήκω στους ανθρώπους που κάθονται και κοιτάζουν παλιές φωτογραφίες, παρά μόνο στιγμιαία, χαμογελώντας ίσως... Συντελέσατε στο να σχηματοποιηθούν εικόνες και αναμνήσεις.

Μελετώντας τα αλλοδαπά δίκαια, μαθαίνουμε καλύτερα το δικό μας. Μαθαίνοντας ξένες γλώσσες, συνειδητοποιούμε εναργέστερα λεπτομέρειες της δικής μας. Βλέποντας με τα μάτια του άλλου, ανακαλύπτουμε λεπτομέρειες σημαντικές της δικής μας ζωής.

Ο Γάλλος λογοτέχνης Roger Caillois (1913-1978), συνάντησε το 1938, στο Παρίσι, τη σπουδαία μορφή των γραμμάτων της Αργεντινής, Victoria Ocampo (1890-1979). Κεραυνοβόλος έρωτας και για τους δύο, που οδήγησε στο ταξίδι του στην Αργεντινή, στην παραμονή του εκεί 6 χρόνια και στην αλληλογραφία μεταξύ τους μέχρι 3 μήνες πριν τον θάνατό του. "Ανακάλυψε" και σύστησε στη Γαλλία συγγραφείς της Νότιας Αμερικής, ίδρυσε (το 1941) στο Buenos Aires το λογοτεχνικό περιοδικό Lettres françaises, το οποίο στη συνέχεια εξέδωσε και βιβλία. Συγχρόνως ίδρυσε εκεί το Institut français d'études supérieures. Μέσω μιας άλλης γλώσσας, δήλωνε, έδωσε μεγαλύτερη σημασία και στην ποιότητα της δικιάς του.

Σε συνέντευξή του, το 1966, με τη συγγραφέα Elvira Orphée: "... le fait de lire et de communiquer en une autre langue me fit accorder plus d'importance à la qualité de la mienne. En un certain sens, et paradoxalement, je devins un écrivain français en Amérique latine".

Τρίτη 18 Μαρτίου 2014

Αλλαγές συνόρων στον Ευρωπαϊκό χώρο, κατά τη διάρκεια 1000 ετών


Σε άλλο blog ανακάλυψα αυτό το καταπληκτικό:

http://loiter.co/v/watch-as-1000years-of-european-boarders-change/

Ασύλληπτο θέαμα, ασύλληπτες οι αλλαγές (στην περίπτωση της Πολωνίας, ακραίες...), που προφανώς είχαν και τεράστιες συνέπειες για τους ανθρώπους και τις ζωές τους.


"Τα παιδία παίζει", είναι η αφορμή αυτής της "φωτογραφίας": Νοέμβριος 2012, σε ομάδα εργασίας της CIEC, στις Βρυξέλλες, σε διάλειμμα των εργασιών, ανακάλυψα ότι το ipad μου μπορεί να βγάζει και φωτογραφίες! Ανόητο, το ξέρω, το ότι δεν το ήξερα εξ αρχής... Περιμένοντας, λοιπόν, να ξαναρχίσουμε, περιεργαζόμουν τις δυνατότητες που έχει. Αυτή η συγκεκριμένη, "φέρνει" λίγο σε Andy Warhol - του οποίου δεν ήμουν φαν, ομολογώ και είναι το λιγότερο που μπορώ να πω.

Και μια ..φυσιολογική (αλλά θολή) από εκείνη την ημέρα. Στον χώρο αυτόν στεγαζόταν παλιά το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών, τώρα στεγάζει υπηρεσίες του Υπουργείου Δικαιοσύνης (αν δεν κάνω λάθος). Στην πινακίδα δηλώνεται η απόφαση του Συμβουλίου του Πανεπιστημίου, το 1941, να αναστείλει, λόγω της εμπόλεμης κατάστασης, τη διδασκαλία.


Και επειδή στην προηγούμενη ανάρτηση αναφέρθηκα στη Reconquista και ίσως δεν ξέρετε περί τίνος πρόκειται, ένα μικρό απόσπασμα από το πρόσφατο βιβλίο μου (Δικαιικές επιρροές στο πλαίσιο του Συγκριτικού Δικαίου, σελ. 88-89):

           "Η Ισλαμική κατάκτηση του Χριστιανικού Βησιγοτθικού Βασιλείου άρχισε το 701-712 μ.Χ. και επεκτάθηκε στο μεγαλύτερο τμήμα της Χερσονήσου, εκτός από μεγάλα τμήματα της Γαλικίας, την Αστούριας, την Καντάβρια και τη Χώρα των Βάσκων. Επειδή ακριβώς δεν κατάφεραν οι Μουσουλμάνοι να κατακτήσουν όλη την Ιβηρική Χερσόνησο, αναδύθηκαν αρκετά ανεξάρτητα βασίλεια και ανεξάρτητες κομητείες στις μη κατακτηθείσες περιοχές: Αστούριας, Λεόν, Καστίλλη, Ναβάρρα, Αραγωνία, Καταλωνία.
            Η ιδέα της Reconquista γεννήθηκε στην Αστούριας, όπου ήδη ο Βασιλιάς Pelayo (718-737 μ.Χ.) είχε διακηρύξει την πρόθεσή του να επιτύχει τη salus Spanie (τη «σωτηρία της Ισπανίας») και την παλινόρθωση της κυριαρχίας των Γότθων. Η νίκη του επί των Μουσουλμάνων στην Covadonga, το 722, θεωρείται παραδοσιακά ως η έναρξη της Reconquista.
            Η Reconquista ολοκληρώθηκε σε χρονική περίοδο περίπου 800 ετών. Κατά τον 13ο αιώνα, το μόνο Ισλαμικό προπύργιο στην Ισπανία ήταν η Γρανάδα, η οποία ανακατακτήθηκε το 1492, οπότε και υπάχθηκε όλη πλέον η Χερσόνησος υπό τη Χριστιανική κυριαρχία.
            Κατά τη μακρά αυτή διαδικασία της Ανακατάκτησης – και ήδη από τον 13ο αιώνα, αναδύθηκαν στη Χερσόνησο πέντε Ισπανικά Βασίλεια, της Λεόν, της Καστίλλης, της Αραγωνίας-Καταλωνίας, της Ναβάρρας και της Πορτογαλίας. Τα Βασίλεια αυτά είχαν εξ αρχής πολιτική και δικαιική αυτονομία. Στη συνέχεια επιτεύχθηκε πολιτική ενότητα Καστίλλης και Αραγωνίας (λόγω γάμου των μοναρχών)  στην οποία ενσωματώθηκε και η Ναβάρρα το 1512.
            Η πολιτική ενοποίηση δεν συνεπέφερε και ενοποίηση δικαίων. Βασικό χαρακτηριστικό της Ισπανικής μοναρχίας, μετά τον γάμο του Fernando και της Isabel, ήταν η συμβατότητα της πολιτικής ενότητας με τη νομική ποικιλότητα ή με το νομικό πλουραλισμό".


Και μια φωτογραφία (νομίζω ότι δεν την έχω αναρτήσει ξανά - ελπίζω, τουλάχιστον!) από ένα μικρό εστιατοριάκι, στις Βρυξέλλες, όπου πήγα τότε για να φάω κάτι ελαφρύ και επειδή μου άρεσε ο χώρος. Θα πρέπει να επισημάνω ότι ο χώρος ήταν πολύ ωραιότερος του φαγητού!! Το οποίο εστιατόριο προφανώς ανήκει ("θάβω" τώρα!) στην κατηγορία εκείνων που "πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες"... 

Η φωνή μου βελτιώνεται, αλλά παραμένει αρκετά εύθραυστη ακόμα. Υποτίθεται πως πρέπει να αποφεύγω τους κλειστούς χώρους με πολλά άτομα (για να μη ..συγχρωτίζονται οι ιοί των μεν και των δε!), αλλά αφενός τα μαθήματα δεν μπορούσα να τα σταματήσω, αφετέρου μου λείπει το να μη μπορώ να είμαι σε χώρους με κόσμο. Μου έφτιαξαν το κέφι δυο βιβλία που αγόρασα πριν λίγο στον Βιβλιοστάτη (εκδόσεις Κίχλη και τα δύο, είμαι φαν!), το "Κυρία, με θυμάστε;", της Μαρίας Στασινοπούλου και το "Ο πότης", του Hans Fallada. Φαίνονται πολύ δελεαστικά και τα δύο. Επίσης, την έκανα την ...παρασπονδία μου και κάθησα (μόνο 10 λεπτά...) για έναν χυμό, στο γλυκύτατο Chelsea Hotel.

Σάββατο 15 Μαρτίου 2014

Juan Ramón Jiménez

Από την περασμένη Δευτέρα έχει κλείσει η φωνή μου. Είχα ήδη πονεμένο λαιμό και καταβάλλοντας προσπάθεια να μιλάω συνέχεια στο τρίωρο μάθημα της Δευτέρας, κατάφερα να πάθω ό,τι και πέρσι.. Και από την επομένη προσπαθώ να τηρώ αφωνία - να μείνω μέσα, όπως επέμενε η αγαπημένη μου νονά (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ παιδίατρος, ό,τι πρέπει για την ηλικία μου, δηλαδή!), δεν μπορούσα, διότι έπρεπε να εξετάσω 5 διπλωματικές (θα έχαναν την προθεσμία αίτησης για την ορκωμοσία, αλλιώς, οι μεταπτυχιακοί) και είχα και μαθήματα στους φετινούς μεταπτυχιακούς και στους αλλοδαπούς Erasmus, Τετάρτη και Πέμπτη, 5-7. Πώς έγιναν όλα αυτά, με ρωτάτε; Κατέβασα ιδέες! Αφενός με παντομίμα, αφετέρου με ατελείωτο γράψιμο στον πίνακα και σε χαρτιά..

Δεν περνάει εύκολα, όμως. Και το Σαββατοκύριακο το εκμεταλλεύομαι για πλήρη αφωνία - σχέτη χλιδή, δηλαδή!! Ευτυχώς που πάντα υπάρχουν οι εφημερίδες και τα βιβλία - αυτή τη φράση με θυμάμαι να τη λέω από πολύ μικρή, όταν απελπιζόμουν για διάφορους λόγους.

Κάθε Σάββατο, στον Βιβλιοστάτη, το βιβλιοπωλείο για το οποίο σας έχω μιλήσει - και αν δεν έχετε πάει ακόμα, κακώς, πολύ κακώς!! (https://www.facebook.com/pages/Vivliostatis/120675808119741?ref=stream) - αγοράζω την El País του Σαββάτου, που έχει το καταπληκτικό ένθετο Babelia, κυρίως για βιβλία, αλλά και με κάποιες κριτικές για θέατρο ή/και μουσική. Σήμερα, λόγω του αφιερώματος που είχε, θυμήθηκα έναν από τους ΠΟΛΥ αγαπημένους μου ποιητές: τον Ισπανό νομπελίστα Juan Ramón Jimenez.

Θυμάμαι πολύ καθαρά πότε τον ανακάλυψα! Το 1987, στο παγκόσμιο συνέδριο δικονομικού διεθνούς δικαίου που είχε γίνει στο Ναύπλιο (πρώτη φορά που παρακολούθησα διεθνές συνέδριο τέτοιου βεληνεκούς), γνώρισα πολλούς Καθηγητές δικονομικού δικαίου και δικονομικού διεθνούς δικαίου, κυρίως Γερμανούς (με τους περισσότερους από αυτούς συναντιόμαστε σχεδόν κάθε χρόνο πια, με αρκετούς είμαστε φίλοι), αλλά και κάποιους Ισπανούς. Πάντα είχα αδυναμία στην Ισπανία, όπως έχω επανειλημμένα πει. Στην εκδρομή που έγινε με αφορμή το συνέδριο, στις Σπέτσες, εκτυλίχθηκε το βράδυ, στο δείπνο σε μια ταβέρνα (αυτές τις εικόνες τις θυμάμαι θολά, δηλαδή το πού ακριβώς φάγαμε δεν το θυμάμαι) μια άκρως σουρεαλιστική σκηνή (και κάπως εξοντωτική για μένα!), αφού προσπαθούσαν να συνεννοηθούν μεταξύ τραπεζιών Γερμανοί και Ισπανοί (κυρίως οι σύζυγοι των Καθηγητών, που δεν γνώριζαν οι μεν τη γλώσσα των δε) και εγώ τους έκανα τη διερμηνέα!! Ήταν φοβερή εξάσκηση, ομολογώ! Η σύζυγος, λοιπόν, ενός Ισπανού καθηγητή της δικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Valladolid, του De Miguel, ενθουσιάστηκε και συγκινήθηκε και μου έκανε δώρο το βιβλίο που είχε φέρει μαζί της στην Ελλάδα, για να διαβάζει στις ελεύθερες ώρες της, το "Poemas y Cartas de Amor (Estudio preliminar de Ricardo Gullon, Publicaciones La isla de los ratones, Santander 1986): η έκδοση αυτή συγκέντρωνε τμήμα της αλληλογραφίας μεταξύ των Juan Ramón Jimenez και Zenobia Camprubi, κατά την περίοδο που ήσαν αρραβωνιασμένοι, 1913-1916.

Αργότερα, η καταπληκτική αυτή κυρία μου έστειλε και ποιήματα του Antonio Machado. Δεν ξέρω αν ζει. Της "χρωστάω", μου άνοιξε μια πόρτα σε θησαυρούς.

Μόνο την πρώτη φράση από ένα ποίημα που περιλαμβάνεται στο βιβλίο:

       "¡Y gloria y confianza
en mi amor"


Στη συνέχεια της ζωής μου, ποτέ δεν έπαψα να διαβάζω ο,τιδήποτε αφορούσε σε αυτόν τον έξοχο ποιητή. Χρόνια αργότερα, όταν άρχισα να πηγαίνω στην Ισπανία, για να μιλήσω σε συνέδρια, έκανα αρκετούς φίλους εκεί και ένας από τους καλύτερους είναι ο Antonio Pau, για τον οποίο σας έχω μιλήσει σε κάποιες από τις αρχικές αναρτήσεις. Ανάμεσα στα μη νομικά βιβλία που έχει γράψει, είναι και το πολύ ωραίο "Juan Ramón Jimenez. El poeta en el jardín" (Editorial Trotta, 2000).

Ο Antonio μου έστειλε πριν αρκετά χρόνια μια εξαιρετική μικρή έκδοση του σπουδαίου αυτού ποιητή, την "Antolojía personal" (Colección Visor de Poesía, Madrid 1995), η οποία περιλαμβάνει και σιντάκι (sic!) όπου απαγγέλλει ο ίδιος ο Juan Ramón Jimenez. Σε αυτήν περιλαμβάνεται και το (τεράστιο) ποίημα Espacio, που το έγραψε 1941-42, στη Florida, των ΗΠΑ.

Σας παραθέτω μόνο 4 γραμμές, κάπου στη μέση:

Aquel chopo de luz me lo decía,
en Madrid, contra el aire turquesa del otoño:
"Termínate en ti mismo como yo"

Αν ο μεταφραστής είναι προδότης (traduttore - traditore), στην ποίηση μπορεί να γίνει και καταστροφέας! Ακόμα και αν δεν ξέρετε Ισπανικά, ακούστε τον ρυθμό των λέξεων. Αν μεταφρασθούν, αυτός θα χαθεί.


Και επειδή θυμήθηκα εκείνη τη φοβερή βραδιά με την Ισπανο -Γερμανική διερμηνεία μου, ας βάλω και μια αγαπημένη μου φωτογραφία από Γερμανία (δεν νομίζω να την έχω ξαναβάλει, ε;): 1991, εκδρομή Κυριακή από το Μόναχο, στο Nymphenburg, στο "Κάστρο των Νυμφών", μπαρόκ αρχιτεκτονικής, θερινή κατοικία των κυβερνητών της Βαυαρίας, το κεντρικό οικοδόμημα ολοκληρώθηκε το 1671.


                                     Η σύζυγος και μούσα του Juan Ramón Jimenez, Zenobia

Και ένα έργο - αριστούργημα, που είχε ζωγραφίσει και μου είχε στείλει ο Lalo (¿te acuerdas, Lalo?), πριν από πολλά χρόνια. Gormaz, κάστρο που είχαν κατασκευάσει οι Μουσουλμάνοι, στη Soria, για να υπερασπισθούν τις περιοχές του Duero (κατακτημένες από αυτούς τότε), από τις επιθέσεις των Χριστιανών, κατά τη διάρκεια της Reconquista. Δεν φαίνονται καλά οι τέλεια σχεδιασμένες λεπτομέρειές του, διότι κάνει αντανάκλαση το τζάμι. Το έχω κορνιζάρει και το βλέπω μπροστά μου, όταν κάθομαι στον υπολογιστή μου. 

Και τι περίεργη σύμπτωση... αυτή την ώρα που ετοιμάζω την ανάρτηση, το Τρίτο Πρόγραμμα στο ραδιόφωνο (είμαι πολύ του ραδιοφώνου) έχει αφιέρωμα στον υπέροχο Paco de Lucia, που "έφυγε πριν λίγες μέρες, δυστυχώς.. Πάντα ο θάνατος μας φαίνεται ακατανόητος, ακόμα περισσότερο όταν "φεύγουν" άνθρωποι που μαγεύουν όλους τους υπόλοιπους με όσα κάνουν τα χέρια τους ή το μυαλό τους. Καλό του ταξίδι. Τα μαγικά του χέρια έδωσαν θαύματα...

Ακούστε τον στο "El amor brujo" (Ο Μάγος Έρωτας), του Manuel de Falla:

http://www.youtube.com/watch?v=8XKW92bcjEU


                      Με εξόντωσε αυτή η ανάρτηση....! Καλό Σαββατοκύριακο!


Πέμπτη 13 Μαρτίου 2014

Sûretés dans le cadre d'une faillite internationale

Η υπέροχη Sagrada Familia, στη Βαρκελώνη - και πάλι! Έχω πολλές όψεις της, σας προειδοποιώ! Τώρα που το σκέπτομαι όμως, θα έπρεπε (και θέλω) να ξαναπάω και, μεταξύ άλλων, να τη φωτογραφήσω και πάλι, πολλαπλώς, διότι στα χρόνια που πέρασαν από το 1997 (...) έχει προχωρήσει - όπως λένε - η αναστήλωσή της. Οπότε θα μπορούσα να κάνω καινούριες ενδιαφέρουσες λήψεις!


Στη δεκαετία του '90 παραμένοντας, ένα κείμενό μου γαλλικό, εισήγησή μου στο συνέδριο της Académie Internationale de Droit Comparé/International Academy of Comparative Law, στο Bristol, το 1998.  Δεν είχα πάει, είχα μόνο στείλει την (εθνική) εισήγησή μου στη γενική εισηγήτρια, οπότε δεν έχω φωτογραφίες να σας δείξω από την πόλη αυτή.
Ένα θέμα "καυτό" και πάάάάρα πολύ δύσκολο: Εμπράγματες ασφάλειες και προνόμια στο πλαίσιο διεθνούς πτώχευσης. Να το απολαύσετε, χλωμό το βλέπω! Μπορεί όμως να σας φανεί χρήσιμο.







Και στον ευρύτερο χώρο του Ηνωμένου Βασιλείου μένοντας, μια "οικογενειακή φωτογραφία" από τη Γενική Συνέλευση της Commission Internationale de l'Etat Civil, στο πανέμορφο Εδιμβούργο (και στο πανέμορφο ξενοδοχείο στο οποίο μέναμε), το 2004.








Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014

15.000 επισκέψεις

            Τουλίπες, για να γιορτάσουμε τις 15.000 επισκέψεις στο blog. Σας είμαι απλά ευγνώμων!






                                             Σιγά που θα έλειπε μια γατούλα από τη γιορτή!