Δίκαιο και Κινηματογράφος

"Δίκαιο και Κινηματογράφος".
Μια εξαιρετική εργασία που είχε γίνει από την κ. Σελή, στο μαθημα μου "Δίκαιο και Τέχνη", το οποίο προσφέρεται στην μεταπτυχιακη ειδίκευση "Συγκριτικές Νομικές Σπουδές"

CERIL - Conference on European Restructuring and Insolvency Law

 

Deeply honoured and - of course - happy, to have been appointed member of the Executive of the Conference on European Restructuring and Insolvency Law (CERIL)

https://www.ceril.eu/about-ceril/executive

NATIONAL LAWS ON PRIVATE COLLECTIONS: PROBLEMS AND SOLUTIONS

 Πολύ μεγάλη χαρά και τιμή, να είμαι στο ίδιο τεύχος με τόσο καλή παρέα!

Επικεφαλής της έκδοσης ο μέγιστος RODOLFO SACCO.
Είναι ελεύθερα προσβάσιμα όλα τα άρθρα.

https://isaidat.org/wp-content/uploads/sites/16/2020/11/ILR-2020-special_issue.pdf

BOOK REVIEW: «STUDI IN ONORE DI LAURA PICCHIO FORLATI»

 

Χαρά και τιμή μου, η δημοσίευση της βιβλιοκρισίας που είχα γράψει για αυτόν τον Τιμητικό Τόμο, στην Ιταλική νομική επιθεώρηση Comparazione e diritto civile.

https://www.edizioniesi.it/e-shop/estratti-pdf/cdc/comparazione-e-diritto-civile-2020/comparazione-e-diritto-civile-3-2020/book-review-studi-in-onore-di-laura-picchio-forlati-a-cura-di-b-cortese-,-g-giappichelli-editore,-torino-2014-p-xxiii-510.html

The Law of Art Collections Under a Greek Look

 

Μεγάλη μου χαρά και τιμή.

Νεφερτίτη ("Η όμορφη ήρθε")

 

Το θέμα της επιστροφής της τίθεται πάλι από την Αίγυπτο. Θα μπορέσουν άραγε οι Αιγύπτιοι να πουν κάποια στιγμή πως "η όμορφη ήρθε" (αυτό σημαίνει το όνομα Νεφερτίτη);

Το 2012 είχα γράψει τα ακόλουθα στο βιβλίο μου "Συγκριτικό Δίκαιο και Πολιτιστικά Αγαθά", Νομική Βιβλιοθήκη, Αθήνα 2012, σ. 129-130:

                                                        Νεφερτίτη - Αίγυπτος

 

"Η Νεφερτίτη ήταν η σύζυγος του φαραώ Ακενατόν (γνωστού και με το όνομα Αμένοφις Δ’), ο οποίος κυβέρνησε από το 1353 μέχρι το 1336 π.Χ. στη νέα πρωτεύουσα Ελ-Αμάρνα, περίπου 200 χιλιόμετρα βορείως της παλαιάς πρωτεύουσας Θήβας. Ο Ακενατόν ήταν επίσης ο ιδρυτής της νέας μονοθεϊστικής θρησκείας [λατρείας] του βασιλιά ήλιου Ατόν.

Την περιοχή εκείνη εξερευνούσαν ήδη μηχανικοί και ιστορικοί από την περίοδο της εκστρατείας του Ναπολέοντα στην Αίγυπτο, το 1798-1799. Τον 19^ο αιώνα επίσης την επισκέφθηκαν αρκετοί. Στις αρχές του 20^ου αιώνα, η Γερμανική Ανατολική Εταιρία (Deutsche Orient-Gesellschaft), με επικεφαλής τον Αιγυπτιολόγο Ludwig Borchardt, έλαβε άδεια ανασκαφών στην Αίγυπτο. Στις 6 Δεκεμβρίου 1912, κατά τη διάρκεια των ανασκαφών, βρέθηκε, μεταξύ άλλων, η ζωγραφιστή προτομή  της Νεφερτίτης στο εργαστήρι του γλύπτη Τουθμόση.

Όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή, τα ευρήματα μοιράσθηκαν μεταξύ Αιγύπτου και των Γερμανών που είχαν άδεια ανασκαφής. Κατά τη διανομή αυτή, η προτομή περιελήφθη στα ευρήματα που αναλογούσαν στους Γερμανούς. Πλοίο τη μετέφερε στη Γερμανία και παραδόθηκε στον χονδρέμπορο James Simon, ο οποίος ήταν ένας από τους χορηγούς των ανασκαφών στην περιοχή εκείνη της Αιγύπτου. Αυτός τη δάνεισε στα μουσεία του Βερολίνου και το 1920 τελικά τη δώρησε σε αυτά. Από το 1923 η προτομή αποκαλύφθηκε και εκτίθεται στο Αιγυπτιακό μουσείο στο Βερολίνο[1].

          Το 1939 οι πολιτιστικοί θησαυροί των μουσείων του Βερολίνου αποθηκεύθηκαν σε ασφαλή καταφύγια. Η προτομή της Νεφερτίτης κατέληξε σε ένα αλατορυχείο στη Θουριγγία, από όπου την απομάκρυνε το 1945 ο αμερικανικός στρατός και ο υπεύθυνος για τα μνημεία, τις καλές τέχνες και τα αρχεία κλάδος του (Monuments, Fine Arts and Archives Branch) και τη μετέφερε στο Κεντρικό Σημείο Συλλογής (U.S. Central Collecting Point) στο Βισμπάντεν, όπου και έγινε πλέον προσβάσιμη στο κοινό. Το 1956 η προτομή επέστρεψε στο Δυτικό Βερολίνο. Η Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας τη διεκδίκησε, με το αιτιολογικό ότι πριν τον πόλεμο βρισκόταν σε μουσείο σε περιοχή που πλέον ανήκε στο Ανατολικό Βερολίνο, όμως χωρίς αποτέλεσμα. Το 1990 που ενώθηκαν τα δύο τμήματα του Βερολίνου, η σχετική συζήτηση έπαψε να έχει νόημα.

          Η Αίγυπτος, από το 1923, δεν έπαψε να ζητά επισήμως από το γερμανικό κράτος να της επιστραφεί η προτομή της Νεφερτίτης. Το 1925 αρνήθηκε να εκδώσει άδεια ανασκαφών σε Γερμανούς αρχαιολόγους, μέχρις ότου η Γερμανία δεχόταν να επιστρέψει την προτομή ή τουλάχιστον συμφωνούσε σε διαιτησία αναφορικά με την επιστροφή και τους όρους της. Η Γερμανία αρνήθηκε να δεχθεί τον όρο αυτόν. Το 1929, η Αίγυπτος πρόσφερε στη Γερμανία πολύτιμες αρχαιότητες με αντάλλαγμα την επιστροφή της Νεφερτίτης. Η Γερμανία αρνήθηκε το 1930. Το 1933, Γερμανοί διπλωμάτες και πολιτικοί συνηγόρησαν υπέρ της επιστροφής της προτομής, αλλά ο Χίτλερ αρνήθηκε να το κάνει. Επίσης κατά τη δεκαετία του 1950 η Αίγυπτος προσπάθησε να κάνει συζητήσεις με τη Γερμανία περί της επιστροφής της προτομής, όμως οι προσπάθειές της απέβησαν άκαρπες[2].

          Μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει καμία περαιτέρω εξέλιξη στην υπόθεση αυτή.

---

[1] K.G.Siehr, The Beautiful One has Come – To Return. The Return of the Bust of Nefertiti from Berlin to Cairo, στο: Imperialism, Art and Restitution (J.H. Merryman, ed.), Cambridge University Press, Cambridge/New York 2006, 114.

[2] K. Siehr, The Beautiful One has Come – To Return. The Return of the Bust of Nefertiti from Berlin to Cairo, στο: Imperialism, Art and Restitution (J.H. Merryman, ed.), Cambridge University Press, Cambridge/New York 2006, 115-116."

As Coleções de Arte no Direito Internacional e Comparado

 

Μεγάλη μου χαρά και τιμή, η πρόσκληση να μιλήσω στο πλαίσιο αυτού του μεταπτυχιακού προγράμματος.

Το δίκαιο της διασυνοριακής αφερεγγυότητας

 

Χαρά και τιμή μου, να είμαι μεταξύ των συγγραφέων του τόμου (έχω γράψει το 7ο κεφάλαιο: "Εφαρμοστέο δίκαιο επί της κύριας και των δευτερευουσών διαδικασιών αφερεγγυότητας"

https://www.nb.org/greek/to-dikaio-tis-diasunoriakis-aferegguotitas.html

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ Για τη συμμετοχή των φοιτητών της Νομικής Σχολής στα ΠΜΣ του Δικτύου Ευρωπαϊκών Νομικών Σχολών (European Law School Network)

Ροκ και δίκαιο

Δικηγόρος και ροκάς. Νομικός της πράξης και της θεωρίας και ακροατής παθιασμένος της ροκ μουσικής, σε βαθμό ... επιστημονικό, αφού άρχισε την εξονυχιστική μελέτη λεπτομερειών μουσικών και βιογραφικών, από τη στιγμή που άνοιξε μπροστά του ένας κόσμος γεμάτος νότες – λίγο άγριες, λίγο συγκινητικές, λίγο θορυβώδεις, λίγο μεγαλειώδεις.

Και όλο αυτό που μάζευε για χρόνια, το έκανε βιβλίο. Που διαβάζεται, πιστεύω, ακόμα και από όσους δεν έχουν καμία σχέση με τη ροκ μουσική: τόσο ζουμερό, είναι!

Παναγιώτης Παπαϊωάννου, αλλέως ΠανΠαπ: Το βιβλίο, με πρόλογο του Θοδωρή Μανίκα, είναι το: Dead Rockers Society. Όπου βυθιζόμαστε στα αληθινά παραμύθια της ζωής πολλών εκπροσώπων αυτής της κοινότητας.

Δίκαιο και μουσική, λοιπόν. 20 χρόνια πάνε, τουλάχιστον, από τη στιγμή που «ανακάλυψα» τον θησαυρό της σχέσης δικαίου και τέχνης, σχέσης πολύ περισσότερο αποκαλυπτικής και του δικαίου και της τέχνης, από όσο μπορεί να αποκαλύψει το καθένα στον εαυτό του, για τον εαυτό του.

Δίκαιο και μουσική, εντάξει (εντάξει; πολλοί, πάρα πολλοί αναρωτιούνται... δεν ξέρουν τι χάνουν...). Αλλά δίκαιο και ροκ μουσική; Πόθεν; Πώς; Και όμως!

Μέχρι και διδακτορική διατριβή – εξαιρετική! – γράφτηκε πριν από κάποια χρόνια, στην Αυστραλία. Όπου ο συγγραφέας της, ο Robbie Sykes, υποστηρίζει πως ίσως η νομική θεωρία και η ροκ μουσική να είναι κρυφοί σύμμαχοι. Και οι φιλόσοφοι του δικαίου και οι ροκ σταρς του 20^ου αιώνα αφιερώθηκαν σε παρόμοιες έρευνες. Και οι δύο εξυψώνουν τον αγώνα για την εξασφάλιση ελευθερίας και τη δημιουργία νοήματος σε έναν ελαττωματικό κόσμο στον οποίο υπάρχει πάντα κίνδυνος καταπίεσης της φαντασίας (https://research-repository.griffith.edu.au/handle/10072/368138)

Και οι δύο, λέει, σε διαφορετικό βαθμό, σχετίζονται κατά κάποιον τρόπο με τη θεματική του Νίτσε, που είναι σαφής στο έργο του «Τάδε έφη Ζαρατούστρα», δηλαδή: τη θεματική της ατομικής ευθύνης για το ζην αυθεντικά μέσω της δημιουργίας.

Η ροκ μουσική είναι γενεσιουργός κοινότητας: οι ακροατές της συνδέονται μεταξύ τους στην κοινή επιδίωξη του συμβολισμού αταξίας και αμφισημίας. Στόχος είναι ο καθορισμός μιας ταυτότητας μέσω συμβολικών χειρονομιών, ενδυμάτων, κλπ.

Και πώς συσχετίζονται συγκεκριμένοι ροκ μουσικοί με εκπροσώπους της θεωρίας του δικαίου;

Πώς συσχετίζεται ο Jimi Hendrix με τον Rawls; Ο δεύτερος θεωρεί τη δικαιοσύνη ως ένα περιβάλλον, ως δομή και ως χώρο – αντίστοιχη η ψυχεδελική κατάσταση που απεικόνισε ο Hendrix.

Μπορούν να συσχετιστούν οι Oasis με τον H.L.A. Hart, ο οποίος θεωρούσε πως το νομικό σύστημα θα πρέπει να κατανοηθεί ως ένα σύνολο πρακτικών και ερμηνειών μέσα σε ένα περιβάλλον οριζόμενο από κανόνες; Ναι, υποστηρίζεται: όπως ο Hart θεωρεί πως αυτό που χρειάζεται είναι ένα σύστημα κανόνων που γίνεται κατανοητό ως τέτοιο (από τα «μέλη» μιας κοινότητας κατανόησης), έτσι και ο μουσικός στόχος των Oasis ήταν να φτιάξουν μια μουσική «αυτάρκη», με καθαρό ύφος. Και έτσι, ο Noel Gallagher που έγραφε τα τραγούδια του συγκροτήματος, δρούσε ως νομοθέτης, ο Liam Gallagher (δεν είναι συγγενείς του Rory Gallagher, ενός από αυτούς που βιωματικά βιογραφεί – και έτσι, αυτοβιογραφείται – ο ΠανΠαπ) που ήταν στα φωνητικά, ενεργούσε ανάλογα με ένα δικαστή που εφαρμόζει το νόμο και τα άλλα μέλη του συγκροτήματος ήταν οι μουσικοί εκτελεστές.

Γράφει ο ΠανΠαπ για σπουδαίους της ροκ ανθρώπους, οι οποίοι δεν ζουν πια εδώ... είναι κάπου αλλού και σίγουρα είναι μέσα στη ζωή και στην καρδιά όσων αγαπούν τη ροκ μουσική.

Νομίζω πως το βιβλίο επαληθεύει απόλυτα την άποψη του Wittgenstein, σύμφωνα με την οποία δεν μπορούμε να βρούμε το νόημα ενός μουσικού κομματιού, μελετώντας μόνον αυτό το ίδιο. Θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε τη μουσική ως μια πράξη επικοινωνίας, και για να γίνει αυτό, απαραίτητο είναι να λάβουμε υπόψη και το πώς προσλαμβάνεται το μουσικό κομμάτι από τον ακροατή (βλ. και το άρθρο μου «Δίκαιο και Μουσική», στο «Σχέση δικαίου & τέχνης», Β’ έκδοση, Εκδόσεις Αντ.Ν. Σάκκουλα ΕΕ, Αθήνα 2019, σ. 58-59)

Μια συναρπαστική αφήγηση της βιωματικής πρόσληψης της ροκ μουσικής, από τον συγγραφέα, έχουμε εδώ× μια απάντηση πολύχρωμη στο αίτημα επικοινωνίας που του απηύθυνε κάθε ένας από τους πρωταγωνιστές της μουσικής αυτής πινακοθήκης.

"Άυλη πολιτιστική κληρονομιά. Συγκριτική μελέτη δικαίων"

Η νέα μας σειρά μόλις ξεκίνησε με ένα εξαιρετικό βιβλίο: τη διδακτορική διατριβή της Τόνιας Κορκά, που είχα τη μεγάλη χαρά να επιβλέψω.

Είθε και τα επόμενα βιβλία της σειράς να είναι ανάλογου επιπέδου!

Ευχαριστούμε πολύ τις εκδόσεις Αντ.Ν. Σάκκουλα ΕΕ για την πολύ επιμελημένη έκδοση!

"Ορέστεια - Το δίκαιο στην αισχύλεια τριλογία"

Μεγάλη η χαρά μου, όταν οι φοιτητές μου, κάθε βαθμίδας, διαπρέπουν!

Μια εξαιρετική εργασία στο πλαίσιο του μεταπτυχιακού μαθήματος "Δίκαιο και Τέχνη", της περσινής χρονιάς.

"Reparations before Restitution"

"It was Europe that first accosted Africa in search of opportunities to develop and enrich itself. In return for its “noble” civilizing mission, Europe desired ivory, coffee, oil, uranium, coltan, and other resources to which it gave and continues to give itself access as if these resources belonged to Europe. Where would French and European market competitiveness be if companies like Total, Areva, Bouygues, Bolloré, Suez, Eiffage, and others had not plundered African resources?" 

Κα-τα-πλη-κτι-κό κείμενο! Έχετε την υπομονή να το διαβάσετε όλο. Ίσως έτσι καταλάβετε αρκετά από όσα συμβαίνουν σήμερα και έχουν την αιτία τους στο παρελθόν...


https://hyperallergic.com/537422/a-letter-to-president-macron-reparations-before-restitution/?fbclid=IwAR0pthi3EzJBL51k9Uw4k2E_j4ksz0T0hrLk7hjLuInf8uQM1VHCPJZkB9A

Δίκαιο και Ποίηση: Το Κυπριακό ζήτημα και ο νομικός πολιτισμός της Κύπρου στην ποίηση του Γιώργου Σεφέρη

Ήταν μια εξαιρετική Χρονια, η περσινή, στη μεταπτυχιακη ειδίκευση "Συγκριτικές Νομικές Σπουδές"!
Στο μάθημά μου του Β' εξαμηνου "Δίκαιο και Τέχνη" οι εργασίες των μεταπτυχιακών ήσαν μία και μία! Κάποιες δημοσιεύονται και ατομικά, όπως αυτή. Ευχαριστούμε πολυ τη νομική επιθεώρηςη Ελληνική Δικαιοσύνη!
Θα επακολουθήσει προσεχώς και συλλογική έκδοση σε τομίδιο (σχεδόν) όλων των εργασιών.
Χαρά μου και συγκινηση μεγάλη😍