Comparative poetry

Η πρώτη φωτογραφία είναι του Julian Christmann, οι άλλες τρεις είναι δικές μου - spots of Milan.

Ίσως αν έρθει ο αντίλαλος να ξυπνήσω από τη ζωή
     και ν'αφεθώ ανέμελα
Στων ήχων την ανησυχία.

Δεν ανασταίνεται η ψυχή, αλλά το πάθος
Για κάποιο κύκνειο άσμα που να ταιριάζει στην ανυπαρ-
     ξία μας
Για κάποιο αστέρι που να μην περιέχεται στα γραπτά των
     ανέμων.

                                          Στρατής Πασχάλης, "Εποχή Παραδείσου" (Το χαμένο τραγούδι του Αρίωνα)

Langes Verlangen, Hoffnung ohne Sinn,
Geseufz und Tränen so gewohnt zu fließen,
daß ich fast ganz in den zwei Strömen bin,
in welche meine Augen sich ergießen.

O Härten von entmenscher Grausamkeit,
himmlisches Licht, das karg zu schaun geruhte;
und immer noch im abgelehnten Blute
zunehmend das Gefühl der frühsten Zeit.

Als litt ich nicht genug. So mag noch schlimmer
der Gott an mir den Bogen proben. Pfeil
und Feuer verschwendet er sich selber zum Verdruß:

Denn ich bin so vesehrt und nirgends heil,
daß keine neue Wunde an mir nimmer
die Stelle fände, wo sie schmerzen muß.

                            Rainer Maria Rilke, "Die vierundzwanzig Sonette der Louise Labé" (Das dritte Sonett)

Siempre tienes la rama preparada
para la rosa justa; andas alerta
siempre, el oído cálido en la puerta
de tu cuerpo, a la flecha inesperada.

     Una onda no pasa de la nada,
que no se lleve de tu sombra abierta
la luz mejor. De noche, estás despierta
en tu estrella, a la vida desvelada.

    Signo indeleble pones en las cosas.
Luego, tornada gloria de las cumbres,
revivirás en todo lo que sellas.

    Tu rosa será norma de las rosas,
tu oír de la armonía, de las lumbres
tu pensar, tu velar de las estrellas.

                            Juan Ramón Jiménez, "Sonetos espirituales (1914-1915)" (A mi alma)