Επέστρεψα από το καθημερινό κολύμπι (σε πισίνα, άντε να βρω θάλασσα τόσο κοντά, ώστε να πηγαίνω και να γυμνάζομαι με στρατιωτική πειθαρχία - λόγω αγάπης αλλά κυρίως λόγω ...μπαλωμένου χεριού που απαιτεί συνεχή ενίσχυση του μυϊκού συστήματος) και "έπεσα" σε εκπομπή στο κανάλι της Βουλής για Αμερικανούς ζωγράφους. Θυμήθηκα (όχι ότι το ξεχνάω ποτέ!) την αδυναμία που έχω σε δύο συγκεκριμένους:
1) Jackson Pollock, 1912 - 1956. Αμερικανός ζωγράφος, αφηρημένος εξπρεσιονιστής. "Dripping", η ιδιαίτερη τεχνοτροπία του.
http://www.moma.org/collection/object.php?object_id=78386
Όταν το είδα μπροστά μου, στο MoMa - Museum of Modern Art (Ιούνιο 2008, ήμουν στη Νέα Υόρκη για τη Γ.Σ. της UNCITRAL), έμεινα αποσβολωμένη από τη συγκίνηση... Δεν μπορώ να σας το εξηγήσω, πιστεύω άλλωστε ότι η τέχνη πρέπει να .."χτυπάει στο δόξα πατρί" (δική μου έκφραση!), όχι να συγκινεί κατόπιν παραινέσεως ή να προκαλεί αφ' υψηλού σχόλια απαίδευτων στην ουσία, συμπλεγματικών ανθρώπων, που υποστηρίζουν με τη στάση τους πως λίγοι είναι οι ικανοί να "καταλάβουν". Οποία ανοησία! Η τέχνη είναι η ίδια η ζωή. Αν έχουμε ανοιχτούς τους "δέκτες" μας, θα νοιώσουμε άμεσα τη γοητεία. Εννοείται, βέβαια, πως όσο περισσότερα έχουμε διαβάσει για καλλιτέχνες και τα έργα τους, τόσο περισσότερο έχουμε προετοιμάσει το έδαφος για τη συγκίνηση.
"Nec Spe, Nec Metu" - "Χωρίς ελπίδα, χωρίς φόβο" (τι σύμπτωση, μήπως σας θυμίζει κάποιον δικό μας συγγραφέα;!): επίσης στο MoMa.
"Automn Rythm", διάσημο έργο του στο Metropolitan Museum, στη Νέα Υόρκη επίσης.
Αν δεν έχετε δει την ταινία "Pollock" με τον Ed Harris, σπεύστε!!!!!!!! Είναι τέλεια!!!!!!
https://www.youtube.com/watch?v=z0xiovbDML0
Θυμάμαι ότι είχα διαβάσει συνέντευξη του [καταπληκτικού ηθοποιού] Ed Harris, όπου έλεγε ότι, επειδή του άρεσε να ζωγραφίζει (και είχε ταλέντο, υποθέτω), ο πατέρας του σκέφτηκε να του κάνει δώρο τη βιογραφία του Jackson Pollock, τον οποίον θαύμαζε - ο Ed! Από τότε, του καρφώθηκε στο μυαλό να γυρίσει μια τέτοια ταινία - όπερ και έγινε. Σπεύστε, είπαμε!
2) Mark Rothko, 1903 - 1970, επίσης αφηρημένος εξπρεσιονιστής.
Διάσημα τα "τετράγωνά" του. Αυτό (αφίσα κορνιζαρισμένη, εννοείται!) το έχω στο γραφείο μου, στην Ακαδημίας. Σας διαβεβαιώ ότι παραμένω ερωτευμένη μαζί του, μετά από τόσα χρόνια (ίσως και 15). Είμαι σταθερός άνθρωπος στις αρέσκειές μου!! Πιθανότατα και στις απαρέσκειες!
Εικόνα από αίθουσα στο MoCa (Museum of Contemporary Art), Los Angeles. Ελπίζω να πάω κάποτε.
Ένα εξαιρετικό βιβλίο! Το έχω, εννοείται. Η έκδοσή του οφείλεται στην αγάπη του γιού του, Christopher Rothko, ο οποίος βρήκε το χειρόγραφο του πατέρα του (που πιθανότατα το είχε γράψει το 1940-41) και φρόντισε να εκδοθεί - το 2004. Περιλαμβάνει τις απόψεις του ζωγράφου για τον κόσμο της μοντέρνας τέχνης, για την ιστορία της τέχνης, για τους μύθους, για την ομορφιά, για τις προκλήσεις που συνεπάγεται το να είναι κανείς καλλιτέχνης, για την αληθινή φύση της "Αμερικανικής τέχνης", αλλά και για πολλά άλλα.
Και ένα φωτογραφικό έργο τέχνης της φύσης και του Σπύρου Ορφανού! Πόρτο Ράφτη, απόμερη παραλία. Μας ανοίγει την όρεξη...!
.jpg)
Και ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια: https://www.youtube.com/watch?v=6DZn0lDglMI
1) Jackson Pollock, 1912 - 1956. Αμερικανός ζωγράφος, αφηρημένος εξπρεσιονιστής. "Dripping", η ιδιαίτερη τεχνοτροπία του.
http://www.moma.org/collection/object.php?object_id=78386
Όταν το είδα μπροστά μου, στο MoMa - Museum of Modern Art (Ιούνιο 2008, ήμουν στη Νέα Υόρκη για τη Γ.Σ. της UNCITRAL), έμεινα αποσβολωμένη από τη συγκίνηση... Δεν μπορώ να σας το εξηγήσω, πιστεύω άλλωστε ότι η τέχνη πρέπει να .."χτυπάει στο δόξα πατρί" (δική μου έκφραση!), όχι να συγκινεί κατόπιν παραινέσεως ή να προκαλεί αφ' υψηλού σχόλια απαίδευτων στην ουσία, συμπλεγματικών ανθρώπων, που υποστηρίζουν με τη στάση τους πως λίγοι είναι οι ικανοί να "καταλάβουν". Οποία ανοησία! Η τέχνη είναι η ίδια η ζωή. Αν έχουμε ανοιχτούς τους "δέκτες" μας, θα νοιώσουμε άμεσα τη γοητεία. Εννοείται, βέβαια, πως όσο περισσότερα έχουμε διαβάσει για καλλιτέχνες και τα έργα τους, τόσο περισσότερο έχουμε προετοιμάσει το έδαφος για τη συγκίνηση.
"Nec Spe, Nec Metu" - "Χωρίς ελπίδα, χωρίς φόβο" (τι σύμπτωση, μήπως σας θυμίζει κάποιον δικό μας συγγραφέα;!): επίσης στο MoMa.
"Automn Rythm", διάσημο έργο του στο Metropolitan Museum, στη Νέα Υόρκη επίσης.
Αν δεν έχετε δει την ταινία "Pollock" με τον Ed Harris, σπεύστε!!!!!!!! Είναι τέλεια!!!!!!
https://www.youtube.com/watch?v=z0xiovbDML0
Θυμάμαι ότι είχα διαβάσει συνέντευξη του [καταπληκτικού ηθοποιού] Ed Harris, όπου έλεγε ότι, επειδή του άρεσε να ζωγραφίζει (και είχε ταλέντο, υποθέτω), ο πατέρας του σκέφτηκε να του κάνει δώρο τη βιογραφία του Jackson Pollock, τον οποίον θαύμαζε - ο Ed! Από τότε, του καρφώθηκε στο μυαλό να γυρίσει μια τέτοια ταινία - όπερ και έγινε. Σπεύστε, είπαμε!
2) Mark Rothko, 1903 - 1970, επίσης αφηρημένος εξπρεσιονιστής.
Διάσημα τα "τετράγωνά" του. Αυτό (αφίσα κορνιζαρισμένη, εννοείται!) το έχω στο γραφείο μου, στην Ακαδημίας. Σας διαβεβαιώ ότι παραμένω ερωτευμένη μαζί του, μετά από τόσα χρόνια (ίσως και 15). Είμαι σταθερός άνθρωπος στις αρέσκειές μου!! Πιθανότατα και στις απαρέσκειες!
Εικόνα από αίθουσα στο MoCa (Museum of Contemporary Art), Los Angeles. Ελπίζω να πάω κάποτε.
Ένα εξαιρετικό βιβλίο! Το έχω, εννοείται. Η έκδοσή του οφείλεται στην αγάπη του γιού του, Christopher Rothko, ο οποίος βρήκε το χειρόγραφο του πατέρα του (που πιθανότατα το είχε γράψει το 1940-41) και φρόντισε να εκδοθεί - το 2004. Περιλαμβάνει τις απόψεις του ζωγράφου για τον κόσμο της μοντέρνας τέχνης, για την ιστορία της τέχνης, για τους μύθους, για την ομορφιά, για τις προκλήσεις που συνεπάγεται το να είναι κανείς καλλιτέχνης, για την αληθινή φύση της "Αμερικανικής τέχνης", αλλά και για πολλά άλλα.
Και ένα φωτογραφικό έργο τέχνης της φύσης και του Σπύρου Ορφανού! Πόρτο Ράφτη, απόμερη παραλία. Μας ανοίγει την όρεξη...!
Και ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια: https://www.youtube.com/watch?v=6DZn0lDglMI
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου