Φως, περισσότερο φως...

Πολλή δουλειά, πάρα πολλή δουλειά μαζεύεται πάλι (και πότε ήταν αλλιώς, θα μου πείτε...). Ευτυχώς που το Αττικό φως τα γλυκαίνει όλα.

Είθε να πάνε όλα καλά...

"Υπεύθυνη" για την τόσο φωτεινή (σχεδόν Χολλυγουντιανή!) αυτή φωτογραφία είναι η τελειόφοιτη μεταπτυχιακή Μαρία Ψάρρα. Μου υπoσχέθηκε ότι δεν την ...πείραξε (είμαι σχεδόν ιδεολογικά αντίθετη σε παντός είδους λίφτινγκ!), ότι απλώς έβαλε ένα φίλτρο που δείχνει πιο έντονα τα χρώματα!

Τη φωτογραφία τράβηξε με το κινητό της Μαρίας, ο πολύ καλός συνάδελφος Γιώργος Γιαννόπουλος, χθες το βράδυ, στη διάρκεια της δεξίωσης που παρέθεσε η οικογένεια του Καθηγητή Αντ. Αντάπαση, μετά την επίδοση του Τόμου που εκδόθηκε σε ανάμνησή του. Θα ξαναπώ ότι ήταν ένας πολύ σπουδαίος, ακέραιος άνθρωπος. Η απόλυτα γεμάτη Αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου ήταν η ελάχιστη απόδειξη του πόσο τον τιμούσαν, τόσο εν ζωή όσο και τώρα, συνάδελφοι και φοιτητές του, συγγενείς και φίλοι του.

        Αυτή η φωτογραφία είναι από αυτές που τράβηξα στη Λευκωσία - στην αυλή του ξενοδοχείου

Και ένα μικρό "διαμαντάκι" της ποιήτριας Δήμητρας Χ. Χριστοδούλου (από τη συλλογή "Λιμός"):

ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Φεύγει κι ο ήλιος του απογεύματος,
Λαδιά που απλώνεται ως τη θάλασσα.
Θα πούμε τα νέα χαρμόσυνα
Βαφτίζοντας την παράνοια ανάγκη.
Θα πλύνουμε το πρόσωπο απ'τη σκόνη
Κι αυτό που βλέπουμε με μάτια κόκκινα,
Αυτό θα είναι το τοπίο: Ένας λεκές.