Ορκωμοσία

9 Ιουλίου 2014 έγινε η εκλογή μου σε Καθηγήτρια Α' βαθμίδας και σήμερα, πριν 2 ώρες, έλαβε χώρα η ορκωμοσία. Ήσαν πολλοί συνάδελφοι που επίσης ορκίσθηκαν, διαφόρων βαθμίδων, και από τη Νομική (άλλοι 4) και από άλλες Σχολές.

Η πορεία μου στον χώρο αυτόν δεν ήταν ακριβώς στρωμένη με ρόδα.. - θα μου άρεσε πάντως, επειδή είναι τα αγαπημένα μου λουλούδια, ιδίως τα βαθυκόκκινα!! Πίστευα και πιστεύω πάντα στο "ευ αγωνίζεσθαι", τιμώ και εκτιμώ τους "καθαρούς" ανθρώπους, αυτούς που παίζουν τίμια. Είμαι ανίκανη να νοιώσω μίσος, γι'αυτό και με σόκαρε όταν ένοιωθα ότι με αντιμετώπιζαν με αυτό το αλλόκοτο συναίσθημα. Στοίχημά μου εξ αρχής ήταν να μην εκχωρήσω τις αρχές μου: ακεραιότητα, δικαιοσύνη, αγάπη - κυρίως για τους φοιτητές μου. Αν τυχόν αδίκησα, αυτό θα συνέβη "ερήμην μου".

Η πορεία συνεχίζεται, "Όλα είναι δρόμος", όπως ήταν και ο τίτλος μιας εξαιρετικής ταινίας του Παντελή Βούλγαρη.

           Δεν έχασα την παιδική χαρά που μπορεί κανείς να νοιώσει κάποιες στιγμές, ευτυχώς.

Βρήκα ευκαιρία λίγο πριν την ορκωμοσία να φωτογραφίσω πανέμορφα τμήματα του χώρου.

Εννοείται ότι δεν θα μπορούσα να παραλείψω την αναφορά στον Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, έναν από τους πραγματικά μέγιστους ανθρώπους αυτής της χώρας. Πάντα με συγκινούσε η αυταπάρνησή του, όπως και το γεγονός ότι αρνήθηκε να πάρει τον μισθό που προβλεπόταν για τη θέση του, "αφού δεν είχαν να φάνε τόσοι Έλληνες".

                                                               Κωστής Παλαμάς

                                    Και λόγω αδυναμίας μου στα ζωγραφιστά ταβάνια:

Με τους πολύ αγαπητούς συναδέλφους μου, της Νομικής Σχολής, οι οποίοι επίσης ορκίσθηκαν σήμερα - φαίνονται από αριστερά:Αλέξανδρος Δημάκης, Κωστής Μπακόπουλος, Νίκος Κατηφόρης, Γιάννης Δεληκωστόπουλος.

Σε μια από τις ωραιότερες αυτοβιογραφίες που έχω διαβάσει στη ζωή μου, αυτή του σπουδαίου αρχαιολόγου Γιάννη Σακελλαράκη ("Η ποιητική της ανασκαφής"), ενός ανθρώπου που διέθετε περίσσεια λεβεντιά ψυχής, διάβασα ένα συγκλονιστικό ποίημα του Αρχίλοχου, "ό,τι καλύτερο γράφτηκε για την αρχαιοελληνική έννοια του μέτρου", "ακλόνητο προστάτη της ζωής" του, όπως αναφέρει ο ίδιος:

"Καρδιά μου, καρδιά μου, που σε ταράζουν ποικίλες συμφορές,
τινάξου, διώξε μακριά τα κακά, προτάσσοντας το στέρνο
αμετακίνητα, απέναντι στα δόκανα των εχθρών
κι ούτε, αν νικήσεις, να δείξεις δημόσια πόσο αγάλλεσαι
ούτε, αν νικηθείς, να δέρνεσαι στο σπίτι σου κατάχαμα
αλλά να χαίρεσαι με τις χαρές και να λυπάσαι με τις λύπες
μετρημένα* γνώριζε ποιος ρυθμός κυβερνά τους ανθρώπους".

Ας είναι τα λόγια αυτά "ακλόνητος προστάτης" και της δικής μας ζωής.