Τα μυστήρια της Σαμοθράκης

Πήγα το πρωί στην έκθεση "Σαμοθράκη. Τα μυστήρια των Μεγάλων Θεών", στο Μουσείο της Ακρόπολης. Είναι εκπληκτική!

Είπα να σας τη διηγηθώ φωτογραφικά. Μην αρκεσθείτε όμως σε αυτή τη διήγηση, πηγαίνετε να τη δείτε.


Από το πρόγραμμα της έκθεσης:

"Οι μυημένοι πίστευαν ότι θα σωθούν με επίκληση των Μεγάλων Θεών από σοβαρούς κινδύνους στη θάλασσα και ότι ως μύστες θα γίνουν ευσεβέστεροι και δικαιότεροι άνθρωποι. Η τελετουργία γινόταν βράδυ, το ιερό φωτιζόταν με πυρσούς, ο υποψήφιος έπρεπε να πάρει μέρος σε τελετή κάθαρσης, να εξομολογηθεί το πιο βαρύ από τα αμαρτήματά του, να παρακολουθήσει αφήγηση του ιερού λόγου με μυθολογικές ιστορίες, να φορέσει την πορφυρή φαρδιά ζώνη στη μέση του και να γίνει μάρτυρας της αποκάλυψης των ιερών συμβόλων".

Τμήμα του κεντρικού ακρωτηρίου της στέγης του ιερού (γύρω στα 200 π.Χ.)

            Φωτογράφισα και τα κείμενα, ώστε να διαβάσετε τα σχετικά με τα μυστήρια αυτά.

Το τι είναι το καθένα από τα κομμάτια που βλέπετε, φαίνεται είτε στην ίδια τη φωτογραφία είτε στην προηγούμενη.

                              Εντάξει, εδώ φαίνεται στην επόμενη! Τελετουργικός χορός.

Προσπάθησα να φωτογραφήσω στιγμές της προβολής, δεν τα κατάφερα πολύ καλά, έτρεχε η εικόνα.

                         Το μαύρο άλογο που έτρεχε μέσα στη φύση ήταν μεγαλειώδες!!!!!

Οι δύο επόμενες κάτι θα θυμίσουν σε όσες και όσους ασχολούνται με τη διαρπαγή πολιτιστικών αγαθών...

Το ωραιότερο άγαλμα, ever!!!!!! Υποκειμενική κρίση, εννοείται. Είχα συγκλονιστεί όταν το είδα στο Λούβρο.

               Μια άλλη Νίκη. Πάλι βλέπω μια διεθνή κυκλοφορία πολιτιστικών αγαθών....

Μετά τα μυστήρια της Σαμοθράκης, ένα ευτελές μυστήριο: βγαίνοντας από το μουσείο, προσπαθούσα να βρω πώς να φωτογραφίσω τα αρχαία που είναι έξω, αλλά δεν έβρισκα σωστή γωνία (αλλού έπεφτε ο ήλιος, αλλού φαίνονταν σκοτεινά, κλπ.). Νόμιζα λοιπόν ότι δεν είχα τραβήξει καμία φωτογραφία. Ώσπου, επιστρέφοντας σπίτι μου και μεταφέροντας τις φωτογραφίες στον υπολογιστή μου, ανακάλυψα ότι είχα όντως φωτογραφίσει τα αρχαία  - κακή φωτογραφία (και πάλι καλά, αφού ..τραβήχτηκε μόνη της) αλλά και τα πόδια μου, χωρίς να το καταλάβω - το ξέρω ότι το κάνω για αστείο μερικές φορές, αλλά τώρα δεν το έκανα, τουλάχιστον όχι συνειδητά!

Με αυτή τη σειρά έγινε η "μυστήρια" φωτογράφιση (ήταν που κύκλωνα το αντικείμενο του φωτογραφικού μου πόθου, φαίνεται!):

Αυτή τη φωτογραφία την τράβηξα συνειδητά - έξω από το μουσείο. Δεν είχα βρει ως τώρα δάφνη σε χρώμα κρεμ.

            Δεν μπορείτε να πείτε, χορταστική φωτογραφική διήγηση!!!! Σας περιποιούμαι!!!


Υ.Γ. Ποτέ δεν γοητεύθηκα από μυστήρια, ούτε μικρή ούτε μεγάλη. Αντίθετα, ό,τι αναφέρεται σε τελετουργίες και σε σκοτάδι, μου προκαλεί μια ανησυχία. Προτιμώ το φως.