Anthropology of Law

Δυο κουβέντες με φίλους, κάποια αστεία και χαρούμενη αγορά (βλέπε την 1η και την 3η φωτογραφίες!!), μου έφτιαξαν το κέφι και μου θύμισαν ενδιαφέροντα βιβλία - δικαίου και τέχνης.

Υπό την ...αιγίδα των αεροπορικών κουκλακίων:

Fernanda Pirie, "The Anthropology of Law", Clarendon Law Series, Oxford University Press, 2013, p.15:

"There is much to be gained by delving into legal history: laws have had international reach for millennia and the legal landscape has often been complex. Historical, as much as contemporary, examples can help us question the paradigm of state law, which equates law with sovereignty, assumes a world divided neatly into jurisdictions, and presents law as the foundation of regularity and order. There were laws and legal phenomena before the rise of the nation state, that is ways of thinking about and organizing societies that are still visible in texts - both legal codes and writing about law. This includes realms of legal activity associated with religion, especially in the Islamic world, or claiming ancient historical origins, notably the English common law. An anthropology of law that employs a comparative historical perspective can suggest new paradigms and possibilities for analysis: the appeal of the legal form, the idealistic elements - the ways in which law tends to invoke a higher order - the practical efficacy of law without enforcement, and legal borrowing."

Πέρασα από τον "Βιβλιοστάτη" και πήρα ένα καταπληκτικό καινούριο βιβλίο πεζοποίησης - σ'ευχαριστώ πολύ, Γιώργο, που μου το επισήμανες!!

Σοφία Κουκουλά, "Πέντε κεράσια στο μωσαϊκό", Μωβ Σκίουρος, Αθήνα 2015, σ. 16:

                                                                     ΔΕΙΤΕ

                             Δείτε. Έτσι περνούν οι ημέρες μου. Σαν σε τροχό πλίθινο. 
                             Σε εποχή μετατραυματική. Άλλες φορές κάνω τσουλήθρα
                             πάνω του καθώς κυλά στις μύτες των ποδιών του. Άλλες
                             πάλι τον κουβαλώ στην πλάτη μου για να μην κουραστεί.
                             Είναι και αυτές που με σπρώχνει ο ίδιος στου δρόμου το
                             κέντρο. Την ημέρα μη χάσω. Πριν έρθει η νύχτα. Πριν οι
                             μυρωδιές εκλείψουν. Πριν το σκοτάδι μου κρύψει τη στιγ-
                             μή. Που θάρρεψα να θελήσω. Δείτε.

Στους φοιτητές μου αφιερωμένη και αυτή η ανάρτηση - σε ό,τι, δηλαδή, αξίζει περισσότερο, σε αυτή τη συχνά πολύ δύσβατη πορεία στον χώρο.