Να μη λύνονται ούτε να τελειώνουν ποτέ οι κρυ-
φές διηγήσεις, να γυρίζουν τα πρόσωπα καθαρμέ-
να απ' τη μνήμη, και το αίσθημα πάντα να κρατεί
τα ιστία, όπως πλόες που ήταν να γίνουν, και ενάν-
τια βουλή τους ματαίωσε, ή τα ιστία ανύπαρκτα,
πιθανόν και τα σκάφη.
Και οι ήρωες τότε, ολάρμενοι, στα ψηλά των βου-
νών θ' ανατέλλουν, απολώντας το έρμα σε κού-
φιους κρατήρες, αστροπλόοι, δεσμώτες βαριάς νη-
νεμίας, και ξανά αυτοδύτες που φέγγουν,
μελετώντας την πτώση, τ' ακριβά της πετρώματα.
Τζένη Μαστοράκη, "Μ' ένα στεφάνι φως"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου