Όμορφες εικόνες του Ναυπλίου

Γύρω στη μια το μεσημέρι, η γατούλα έπαιρνε έναν υπνάκο στην είσοδο του πολύχρωμου αυτού καταστήματος.

Ο Άγιος Σπυρίδωνας, η εκκλησία μπροστά στην οποία είχαν σκοτώσει τον Καποδίστρια. Το τετράγωνο τζάμι, δίπλα στην πόρτα, καλύπτει αλλά και δείχνει τη σφαίρα.

Είχα πολλά χρόνια να περάσω από εκεί. Όταν ήμουν έφηβη, ήμουν μέλος του χορευτικού ομίλου του Λυκείου Ελληνίδων Άργους. Είχε έρθει κάποια χρονιά κινηματογραφικό συνεργείο στο Ναύπλιο, να γυρίσει 3 σκηνές για ταινία που ετοιμαζόταν από το κρατικό κανάλι (με πολύ γνωστούς ηθοποιούς της εποχής εκείνης) με τον τίτλο "Καποδίστριας". Επειδή είχαν μάθει ότι είχαμε αυθεντικές παραδοσιακές στολές της περιοχής, ζήτησαν από το Λύκειο Ελληνίδων αρκετά άτομα τα οποία θα εμφανίζονταν με τις στολές αυτές. Ήμουν ένα από τα άτομα αυτά.

Μια ολόκληρη ημέρα γύριζαν αυτές τις 3 σκηνές, πολύ ωραία εμπειρία για μένα! Η μια σκηνή ήταν με δύο ηθοποιούς που έπαιζαν τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και έναν άλλο (δεν θυμάμαι ποιον, ντροπή μου...), όταν κατέστρωναν τη συνωμοσία για τη δολοφονία του Κυβερνήτη. Η δεύτερη σκηνή ήταν έκπληξη για μένα, διότι με διάλεξαν να παίξω το εξής: ξημέρωνε η μέρα της δολοφονίας, ακουγόταν ένας κόκκορας, άνοιγα εγώ το πατζούρι ενός σπιτιού πολύ κοντά στην εκκλησία, στον επάνω όροφο και έβγαζα και τίναζα μια φλοκάτη!!! Και μετά ατένιζα μπροστά μου (κατόπιν σκηνοθετικών οδηγιών!) και ο φακός πλησίαζε στο πρόσωπό μου (το πρόσωπο μιας Ναυπλιώτισσας της εποχής, υποτίθεται) το οποίο ήταν πολύ ήρεμο και ανίδεο για το τι επρόκειτο να συμβεί... Η τρίτη σκηνή ήταν αυτή της δολοφονίας: μας μάζεψαν μπροστά στην εκκλησία, εμφανίστηκε ο Καποδίστριας, έπεσε η πιστολιά και έγινε χαλασμός από τις φωνές και τις κινήσεις...

Την είχε δείξει τρεις φορές η τηλεόραση εκείνη τη χρονιά και την επόμενη. Από τότε δεν την ξαναείδα.

Κρήνη με αραβικά γράμματα, διαγωνίως απέναντι από τον Άγιο Σπυρίδωνα - προφανώς από την περίοδο της Οθωμανικής κυριαρχίας.

Και για πρώτη φορά (και πάλι ντροπή μου...) επισκέφθηκα προχθές την Καθολική Εκκλησία του Ναυπλίου, στον Φραγκομαχαλά.

Φωτογραφία πριν ανέβω:

Όπως βλέπετε, πρωτύτερα ήταν Οθωμανικό τέμενος. Ο Βασιλιάς Όθωνας αποφάσισε την αφιέρωσή της στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος, κάνοντας έναν παραλληλισμό με τη μεταμόρφωση του Ελληνικού κράτους.

Την ώρα που πήγα, είχε λειτουργία και δεν μπόρεσα να μπω μέσα, διότι η εκκλησία ήταν γεμάτη ασφυκτικά. Επίσης, όπως μου έχουν επισημάνει αλλοδαποί συνάδελφοι, στους Καθολικούς δεν συνηθίζεται να μπαινοβγαίνουν στην εκκλησία, την ώρα της λειτουργίας, όπως συμβαίνει σε εμάς τους Ορθόδοξους. Κατά κανόνα πάνε από την αρχή και φεύγουν με το τέλος της λειτουργίας. Προτίμησα να το σεβαστώ και να μην διαταράξω την ησυχία - και τη μουσική: έψελναν χορωδιακά, πολύ ωραία.

Αυτή η στοά είναι απέναντι από την εκκλησία. Είχε ποτήρια επάνω στο τραπέζι, υποθέτω ότι κάθονται μετά το τέλος της καθολικής λειτουργίας.

                                                  Εικόνα του Ναυπλίου από εκεί επάνω.

                           Και από την άλλη πλευρά: έτσι φαίνεται από εκεί το Παλαμήδι.

Φωτογραφία αφού είχα κατέβει:

Και επειδή άκουγα αυτή τη μουσική όσο ετοίμαζα την ανάρτηση, ακούστε έναν αγαπημένο μου σύγχρονο κλασσικό συνθέτη θρησκευτικής, κυρίως, μουσικής, τον Εσθονό Arvo Pärt:

Magnificat:

https://www.youtube.com/watch?v=1A6BfyhFSVQ

Tabula Rasa II:

https://www.youtube.com/watch?v=uW0StzgQG38

Adam's Lament:

https://www.youtube.com/watch?v=UCx-Meklym0

Johannespassionen:

https://www.youtube.com/watch?v=dH3bkVapmGo