Εργαλεία της παράδοσης - Μια υπέροχη συλλογή!

"Διότι αυτό που είμαι είναι αυτό που ήμουν..."

Μετά από πρόσκληση του κ. Παύλου Κοντέλλη, επισκέφθηκα χθες, Παρασκευή, τους χώρους των γραφείων του, όπου εκθέτει και τα πολύτιμα κομμάτια της πολύ πλούσιας συλλογής του, την οποία ανέφερα σε προηγούμενη ανάρτηση.

Μαγεία! Η ζωή των ανθρώπων στις αγροτικές περιοχές της Ελλάδας του χθες, αποτυπωμένη στα εργαλεία και στις φωτογραφίες. Η απίστευτη κούραση που συνεπάγονταν οι αγροτικές δουλειές στο παρελθόν αλλά και η ομορφιά και το πολύτιμο της ανθρώπινης ζωής φανερώνονται στις λεπτομέρειες του σμιλέματος (συχνά "καλλιτεχνικού", με τους σημερινούς όρους) των εργαλείων αλλά και του "φαγώματός" τους από την πολλή χρήση.

Τον ευχαριστώ πολύ για την εξαιρετική "ξενάγηση" και για τη μια ολόκληρη ώρα, την οποία του στέρησα από τις εργασιακές του υποχρεώσεις. Έφυγα πολύ "πλουσιότερη" και με τόσο χαρούμενα συναισθήματα, ώστε να μη με επηρεάσουν μετά οι διάφορες, αναπόφευκτες δυστυχώς, μικρότητες της καθημερινότητάς μας.

Οι εκπληκτικές φωτογραφίες μιας άλλης εποχής, είναι του Τάκη Τλούπα.

                                                                  ΛΙΧΝΙΣΜΑ
                    Αυτή είναι η αγαπημένη μου φωτογραφία, μου φαίνεται σχεδόν επική!

                                                                      ΟΡΓΩΜΑ

                                                                   ΘΕΡΙΣΜΑ

                                                                     ΑΛΩΝΙΣΜΑ

Διαβάστε το "σύντομο οδοιπορικό" του κ. Κοντέλλη, ενός συλλέκτη με τις απόλυτα θετικές πλευρές αυτής της δραστηριότητας: συγκέντρωσε με πολλή αγάπη στη διάρκεια πολλών ετών αντικείμενα όψεων της ζωής που έχουν προ πολλού εκλείψει και τα εκθέτει, επιθυμώντας να μοιραστεί με τους άλλους ανθρώπους την ομορφιά και τη σημασία των ιχνών του παρελθόντος της ζωής μας, στοιχείου αναπόδραστου της ταυτότητάς μας.

"Σύντομο Οδοιπορικό

Γεννήθηκα στην Αθήνα, αλλά ο τόπος καταγωγής μου είναι η Λέσβος — ένα νησί του Ανατολικού Αιγαίου με πλούσια ιστορία, έντονη γεωργική και βιοτεχνική δραστηριότητα κατά το 19ο και 20ό αιώνα, όπου τα εργοστάσια παραγωγής ελαιόλαδου και τα σαπωνοποιία ήταν από τα πιο σύγχρονα της Ελλάδας εκείνη την εποχή. Αρκετά στέκουν ακόμα σε πολλά σημεία του νησιού θυμίζοντας το δραστήριο παρελθόν του.

Ο πατέρας μου ο Ιωάννης Κοντέλλης, το 1905 μετανάστευσε για χρόνια στην Αμερική. Από το 1911 εργάστηκε στην εταιρία Dodge Brothers και αργότερα στη Ford. Επιστρέφοντας στην πατρίδα το 1918 έφερε μαζί του στη Μυτιλήνη το αυτοκίνητο που είχε αγοράσει, ένα Ford T. Ήταν και το πρώτο αυτοκίνητο που έφτασε ποτέ στο νησί. Έκτοτε ασχολήθηκε με το εμπόριο αυτοκινήτων αρχικά στη Μυτιλήνη και αργότερα στον Πειραιά. Παντρεύτηκε τη μητέρα μου, Αθανασία το γένος Κανιμά και δημιούργησαν μια οικογένεια με τέσσερα παιδιά, εμένα, τον αδελφό μου και τις δύο αδελφές μου. Οι γονείς μου κατάγονταν από τον Ασώματο — ένα μικρό χωριό κοντά στην Αγιάσο. Δεμένοι με τον τόπο όλη η οικογένεια πηγαίναμε στο χωριό, πριν από τον πόλεμο του ‘40, κάθε καλοκαίρι για δύο-τρεις μήνες. Τον Σεπτέμβριο του 1940 ήταν η χρονιά που πέθανε ο πατέρας μου στον Ασώματο.

Η βασική μου καθημερινή βόλτα και απασχόληση στον Ασώματο ήταν να πηγαίνουμε μαζί με άλλα παιδιά στα χωράφια και να παρακολουθούμε τους ανθρώπους που δούλευαν στη γη. Από εκείνες τις επισκέψεις και από όσα έβλεπα να κάνουν οι άνθρωποι στα χωράφια τους, ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε το όργωμα. Ήταν πολύ ενδιαφέρον να παρατηρώ το άλογο που τραβούσε πίσω του ένα περίεργο ξύλινο εργαλείο, το αλέτρι, που καθώς σερνόταν από το ζώο δημιουργούσε αυλακιές στο χώμα.

Μετά τον πόλεμο, το 1945, γυρίσαμε πάλι στη Μυτιλήνη. Ήμουν τότε 14 ετών. Βρήκα τους παλιούς μου φίλους και αρχίσαμε τις βόλτες στα χωράφια γύρω από το χωριό. Αρκετές φορές έβρισκα «ζευγάδες» που όργωναν τα κτήματα πίσω από ένα άλογο ή ένα βουβάλι και συζητώντας μαζί τους κατάλαβα πόσο δύσκολη ήταν η δουλειά του αγρότη, ακούγοντας τη φράση «να περπατάς όλη μέρα πίσω από ένα ζό για να οργώσεις, να σβαρνίσεις και να κάνεις ένα σωρό άλλες δουλειές που χρειάζεται η γη!».

Ήταν τόσο έντονες αυτές οι εικόνες στο μυαλό μου που από τόσο μικρός αποφάσισα ότι αυτό που θα ήθελα να κάνω ήταν να ασχοληθώ με τα γεωργικά μηχανήματα και όχι με τα αυτοκίνητα που ήταν η δουλειά που κληρονομήσαμε από τον πατέρα μας.

Η εταιρεία που αντιπροσώπευε η οικογενειακή επιχείρηση, η Ford, εκτός από τα αυτοκίνητα έφτιαχνε και τα «βενζινάροτρα», όπως έλεγαν τότε τα τρακτέρ. Μου δινόταν λοιπόν η ευκαιρία να επιτύχω δύο στόχους: να δημιουργήσω μια καινούργια επιχείρηση μόνος μου και να βοηθήσω τους αγρότες να βελτιώσουν τον τρόπο ζωής τους χρησιμοποιώντας μηχανήματα και σύγχρονα εργαλεία που θα βελτίωναν τις παραγωγικές διαδικασίες αλλά πάνω από όλα θα τους ξεκούραζαν και θα έπαυαν να περπατούν πίσω από ένα άλογο ή ένα βουβάλι.

Τελειώνοντας το σχολείο το 1950, πήγα για δύο χρόνια στην Αγγλία όπου παρακολούθησα το Ford Management School και εργάστηκα στο εργοστάσιο της Ford σε όλα τα τμήματα των γεωργικών ελκυστήρων από το χυτήριο μέχρι τη συναρμολόγηση, τη δοκιμή και την παράδοση του τρακτέρ στον αγρότη. Ταυτόχρονα παρακολούθησα μαθήματα και στη Ransomes που ήταν τότε ο μεγαλύτερος κατασκευαστής αρότρων στην Ευρώπη.

Δεν σταμάτησα εκεί. Συνέχισα να εργάζομαι σε δύο αντιπροσώπους τρακτέρ όπου έμαθα τη σωστή οργάνωση ενός καλού αντιπροσώπου με συνεργείο και ανταλλακτικά και τη σημασία της τέλειας εξυπηρέτησης μετά την πώληση. Θυμάμαι τότε στην Αγγλία τις ατέλειωτες ώρες που συζητούσαμε με φίλους μου από άλλες χώρες για το μέλλον μας, για το μέλλον της δουλειάς μας και κάναμε σχέδια πώς να μεγαλώσουμε τις δουλειές μας, τι πράγματα και συστήματα από αυτά που μαθαίναμε μπορούσαμε να εφαρμόσουμε στις ιδιαίτερες πατρίδες μας.

Στην Ελλάδα επέστρεψα το 1952 γεμάτος πάθος με τη δουλειά των γεωργικών μηχανημάτων, την καλλιέργεια της γης και τη γεωργία. Το πάθος αυτό, που συνεχίζεται έως σήμερα, μου έδωσε τη δύναμη να δημιουργήσω μια δυναμική εταιρία που έχει διαθέσει αρκετές χιλιάδες τρακτέρ, θεριζοαλωνιστικές μηχανές, φρέζες, άροτρα και άλλα μηχανήματα, που βοήθησαν χιλιάδες αγρότες να βελτιώσουν τη ζωή τους.

Για μένα είναι μεγάλη χαρά και ικανοποίηση να συναντώ έναν παλιό πελάτη και να μου λέει πόσο άλλαξε η ζωή του από τότε που ένα μπλε τρακτέρ ήρθε στην αυλή του. Άλλαξε όμως και η δική μου ζωή, καθώς και η ζωή πολλών ανθρώπων που δουλέψαμε μαζί γιατί πάνω απ’ όλα αγαπήσαμε αυτό που κάναμε και συνεχίζουμε να προσπαθούμε για το καλύτερο.

ΠαYλος ΚοντEλλης

                                                                    ΕΛΑΙΟΚΟΜΙΑ

                  Ένα από τα πολυτιμότερα κομμάτια της συλλογής:  πιθανότατα 400 ετών!

                     

                                                                        ΟΙΚΙΑΚΑ