Προς τι οι συγκρίσεις; - Comparing.. what for?

Για να μου σπάσω τα νεύρα (μαιτρ του αυτομαστιγώματος, άλλωστε!), φωτογράφισα πριν λίγο τους χώρους του σπιτιού μου όπου δουλεύω (ανηλεώς, αυτή την περίοδο... αν και μια φίλη μου μου είχε πει κάποτε - που είχα πει το ίδιο! - ότι έχει καταντήσει ανέκδοτο να το λέω αυτό, αφού μάλλον έτσι είναι σχεδόν όλες οι περίοδοι...), μήπως και αισθανθώ άσχημα και αποφασίσω να βάλω μια τάξη.

Το θέμα είναι ότι όντως μου αρέσει ΠΟΛΥ η τάξη στους χώρους, μάλλον όχι όμως και τόσο όπου δουλεύω με τα βιβλία και τα χαρτιά μου, τα οποία τα θέλω σε ΠΟΛΥ προσιτή απόσταση.

Άσχετο με το "θέμα", απλώς μου αρέσει να φωτογραφίζω από κοντά λεπτομέρειες - όπως αυτό το φωτιστικό με τις περλίτσες (έχω δύο, σε διαφορετικά σημεία, μου είχε φανεί πολύ πρωτότυπο ως φωτιστικό)

Κοιτάξτε τι απίθανη αντανάκλαση κάνει το φωτιστικό στο ταβάνι!!! (μάλλον έχω ένα κόλλημα με τα ταβάνια...!)

(Από το βιβλίο μου "Συγκριτικό Δίκαιο και Πολιτιστικά Αγαθά", Νομική Βιβλιοθήκη, Αθήνα 2012):

Προς τί οι συγκρίσεις;

            Η σύγκριση δεν είναι απλή υπόθεση, δηλώνει ο Γάλλος ανθρωπολόγος Marcel Detienne[1]. Και έχει δίκιο.

«Προς τι οι συγκρίσεις; Απλούστατα επειδή επέλεξα το στρατόπεδο εκείνων που προτιμούν μια ιστορία ανοικτή στο σύνολο των ανθρώπινων κοινωνιών στο χώρο και στο χρόνο, αντί για τον κουνελώνα μιας επαρχιώτικης ιστορίας ή τα περιφραγμένα βοσκοτόπια μιας λεγόμενης εθνικής ιστορίας. ... Βεβαίως, ας συγκρίνουμε. Όχι για να ανακαλύψουμε ούτε για να επιβάλουμε γενικούς νόμους, οι οποίοι τάχα θα μας εξηγούσαν επιτέλους την ποικιλομορφία των πολιτισμικών επινοήσεων του ανθρώπινου είδους, το πώς και το γιατί των μεταβλητών και των σταθερών. Ας συγκρίνουμε οι ιστορικοί σε συνεργασία με τους ανθρωπολόγους με στόχο να κατασκευάσουμε συγκρίσιμα, να αναλύσουμε μικροσυστήματα σκέψης, αυτές τις αλληλουχίες που απορρέουν από μια αρχική επιλογή. Μας επιτρέπεται να συσχετίσουμε την επιλογή αυτή με άλλες επιλογές οι οποίες εφαρμόστηκαν από κοινωνίες που, στις περισσότερες περιπτώσεις, αγνοούσαν η μία την άλλη. ... Σαν να πρέπει, δυστυχώς, ακόμα και σήμερα ή για πάντα να ξεκινούμε από το γνωστό σπεύδοντας να του προσαρτήσουμε το περίπου όμοιό του»[2].

Ανάλογοι προβληματισμοί απασχολούν και τους ασχολούμενους με τη σύγκριση δικαίων. Επιχειρήθηκαν στο παρελθόν διάφορες προσεγγίσεις και συνεχίζονται οι πειραματισμοί. Ειδικά κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας, αυξήθηκε ιδιαιτέρως το ενδιαφέρον, σχετικά[3]. Κάποιοι συνηγορούν υπέρ της διατήρησης του εργαλείου των «οικογενειών δικαίων», κάποιοι πιστεύουν ότι το συγκριτικό δίκαιο θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μελέτη περί των νομικών μεταφυτεύσεων[4], κάποιοι υπερασπίζονται τη σκοπιμότητα εφαρμογής της λειτουργικής μεθόδου και στο συγκριτικό δίκαιο[5], κάποιοι μιλούν για σύγκριση νομικών παραδόσεων[6] ή για σύγκριση νομικών πολιτισμών[7], κάποιοι θεωρούν ότι όταν αναφερόμαστε στη σύγκριση δικαίων, στην ουσία πρόκειται για ερμηνευτική διαδικασία, [και] φιλοσοφικά εννοούμενη.

---

[1] M. Detienne, Mudrerous Identity Anthropology, History, and the Art of Constructing Comparables (translated by A. Noor), Common Knowledge 8 (2002) 178-187 (184).

[2] M. Detienne, Συγκρίνοντας τα μη συγκρίσιμα (Comparer l’incomparable), Μεταίχμιο, Αθήνα 2003 (Editions du Seuil, Paris 2000), 62-63.

[3] E. Örücü, Developing Comparative Law, στο: Comparative Law. A Handbook (E. Örücü and D. Nelken, eds), Hart Publishing, Oxford and Portland, Oregon 2007, 43.

[4] M. Graziadei, Comparative Law as the Study of Transplants and Receptions, στο: The Oxford Handbook of Comparative Law (M. Reimann & R. Zimmermann, eds.), Oxford University Press, 2008 [2006], 441.

[5] R. Michaels, The Functional Method of Comparative Law, στο: The Oxford Handbook of Comparative Law (M. Reimann & R. Zimmermann, eds.), Oxford University Press, 2008 [2006], 339.

[6] H.P. Glenn, Comparative Legal Families and Comparative Legal Traditions, στο: The Oxford Handbook of Comparative Law (M. Reimann & R. Zimmermann, eds.), Oxford University Press, 2008 [2006], 421.

[7] R. Cotterrell, Comparative Law and Legal Culture, στο: The Oxford Handbook of Comparative Law (M. Reimann & R. Zimmermann, eds.), Oxford University Press, 2008 [2006], 709.

Από το χώρο του ..ας πούμε γραφείου μου (αφού τελικά δουλεύω σε διάφορα σημεία του σπιτιού - δεν αντέχω τους χωρικούς περιορισμούς)

"Be you still, be you still, trembling heart;
Remember the wisdom out of the old days:
Him who trembles before the flame and the flood,
And the winds that blow through the starry ways,
Let the starry winds and the flame and the flood
Cover over and hide, for he has no part
With the lonely, majestical multitude."

                                                                              William Butler Yeats