Is it Saturday night already?

Το αγαπημένο μου χρώμα, μωβ. Αλλά και οι κόκκινες πινελιές μου αρέσουν. Η αριστουργηματική φωτογραφία δεν είναι δική μου, ούτε ξέρω ποιου είναι, ομολογώ. Ξέρω απλώς ότι είναι υπέροχη!

"...
IV
Λίγα θυμάμαι από σένα.
Συναντηθήκαμε ελάχιστες φορές,
αν και προετοίμαζα τυχαίες συναντήσεις
απραγματοποίητες.
Γι'αυτό τις λέω αποχαιρετισμούς
ή περιδέραιο δακρύων.
Δεν κουμπώνει πια.
Έχουμε συμφιλιωθεί με το ανείπωτο."
                                                          Από το "Η ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ"


                           Ούτε αυτή (επίσης πανέμορφη) ξέρω ποιου φωτογράφου είναι.

"Ποιος ακριβώς είναι ο καιρός της αγάπης;
Η ανάμνησή της λίγο πριν
ο άνεμος την εγκαταλείψει στα σύννεφα
η παρουσία της ένα βροχερό βράδυ
όταν πέφτουν τα φώτα
στα νοτισμένα τζάμια των αυτοκινήτων
ή η αναχώρηση με το πλοίο της γραμμής
καθώς τα τριαντάφυλλα
μαραίνονται στον ουρανό;
Η σιωπή φέρνει την αγάπη
κρατώντας απαλά το χέρι της.
Όταν όλα φαίνονται ήρεμα
ένα κύμα την τυλίγει
και η τρικυμία πνίγει την αναμονή."
                                                            "Η ΑΓΑΠΗ ΑΝΘΙΖΕΙ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ"


Τα ποιήματα είναι της Ελένης Πορτάλιου, από τη συλλογή της "Ίχνη Ζωής" (εξαιρετική και αισθητικά έκδοση, Μικρή Άρκτος, 2014).


                                                                Καλό Σαββατόβραδο