Πήγα σήμερα το βράδυ στην εκδήλωση αυτή, στο Μέγαρο Μουσικής. Με είχε ειδοποιήσει με μέιλ για την εκδήλωση ο Χάρης (Ψαρράς), που ήρθε ειδικά για αυτήν από το Εδιμβούργο.
Πολύ ωραία βραδιά!! Συζήτηση εξαιρετική! Εκτός από τον Χάρη, τον "μικρό μας σοφό", πάντα, αυτή που μου άρεσε πάρα πολύ ήταν η Δήμητρα Χριστοδούλου. Τη θαυμάζω ως ποιήτρια και χάρηκα πάρα πολύ που ο ποιητικός συγχρόνως και στέρεος λόγος της αντιστοιχούσε απόλυτα στην ιδέα που είχα σχηματίσει γι'αυτήν, διαβάζοντας τα ποιήματά της.
Αναμνήσεις από το δεσμωτήριο (ΙΙΙ)
Αγάπες κερδισμένες και χαμένες,
έρωτες αλησμόνητοι, κεντήματα ζωής,
γιατί μ'αφήνετε εδώ,
σε τόπο ξερό κι αιμοβόρο
που τάφος θα' τανε, αν δεν
τον δρόσιζε αραιά και πού ο άνεμος της μνήμης;
Πια δεν με λογαριάζετε κι όλο κατηφορίζω
με φώτα ομίχλης αναμμένα,
με λιγοστού χιονιού νιφάδες στο παρμπρίζ,
μ' ένα παλιό αυτοκίνητο στην εσοχή του ορίζοντα
όπου βαριανασαίνει ο χρόνος και ξεκινά
να παίρνει αξία της ζωής μου το υστέρημα.
Χάρης Ψαρράς "Τα όντως όντα"
Ο κόκκος
Είναι αβέβαιο. Ελάχιστα ασφαλές.
Με δάχτυλα που τρέμουν αγγίζει.
Κι ούτε που θα σταθεί να το κοιτάξεις.
Ντρέπεται να πεισθεί στην αγάπη.
Μ' εγκαταλείπει πια. Μα το πιστεύω.
Με ντύνει με ξέφτια Θεού.
Δήμητρα Χριστοδούλου "Λιμός"
Καλό βράδυ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου