Ξεκίνησε το ταξίδι της χθες η θεατρική παράσταση - ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ: "Ρινόκερος", του Ιονέσκο, στο θέατρο "Θησείον": http://www.lykofos.org/?portfolio_item=%CF%81%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CE%BA%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5-%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CE%AD%CF%83%CE%BA%CE%BF
Η σκηνοθεσία του Θωμά Μοσχόπουλου (από τους 3-4 καλύτερους Έλληνες σκηνοθέτες, κατά τη γνώμη μου) είναι ιδιαιτέρως ευρηματική. Τα κάδρα-φωτογραφίες που χρησιμοποιούνται από τους ηθοποιούς σε μια από τις σκηνές, ως μέσον εναλλαγής ρόλων, θεωρώ ότι είναι εξαιρετικής έμπνευσης! Ιδιαιτέρως όταν έχεις ηθοποιούς τέτοιας κλάσης, που αλλάζουν τις φωνές τους, προσαρμόζοντάς τις στις φωτογραφίες πειστικότατα!! Επίσης γοητευτικά ανατριχιαστικό είναι το αργό και τελετουργικό "ξήλωμα" της πινακοθήκης προσώπων και η αντικατάστασή τους από... Δεν σας λέω, για να πάτε να το δείτε!!
Οι ηθοποιοί, τώρα: Τί να πρωτοπώ!! Έχω δει πολλά έργα με τον Μανώλη Μαυροματάκη, από την εποχή του Αμόρε ήδη, και δεν θυμάμαι να με "απογοήτευσε" ποτέ. Νομίζω ότι είναι το ιδανικό πρόσωπο για τον ρόλο που έχει στον "Ρινόκερο", περιέργως - ή όχι και τόσο - θεωρείς, βλέποντάς τον, πως είναι ο Μπερανζέ! Ο Γιώργος Χρυστοστόμου είναι εξαιρετικός! Θυμάμαι πως με είχε καταπλήξει η ερμηνεία του όταν τον είχα δει στο Ηρώδειο, "Όρνιθες", σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, πριν 2 χρόνια νομίζω. Ο Γιώργος Παπαγεωργίου με καταπλήσσει πάντα!! Θετικά, εννοείται, μην παρεξηγηθώ! Είναι απίστευτο το πόσο καλά και με πόση ενέργεια έπαιξε, τη στιγμή που μια ώρα πριν την έναρξη του "Ρινόκερου" είχε τελειώσει η άλλη παράσταση, στην οποία πρωταγωνιστεί, η "Αφροδίτη με τη γούνα". Θα επαναλάβω αυτό που είχα γράψει, ότι η πορεία του στον χώρο είναι και θα είναι ιδιαιτέρως φωτεινή. Η γλυκύτατη μπουμπούκα Ευαγγελία Καρακατσάνη έπαιξε γοητευτικά! Και πριν την έναρξη ήταν πειστικότατη σε αυτό που έκανε - και που έκαναν και όλοι οι ηθοποιοί του θιάσου και που πάλι δεν σας λέω, για να πάτε να δείτε το έργο και να μη χάσετε την έκπληξη! Η Ηρώ Μπέζου έπαιξε άρτια, πιστεύω ότι θα αποτελεί σταθερή αξία στο μέλλον. Ο Θανάσης Δήμου ήταν απλώς άψογος!
Εννοείται πως οι απόψεις που εκφράζω δεν είναι απόψεις "ειδικού", είναι απόψεις προσωπικές κάποιας που αγαπάει πολύ το θέατρο - και τον κινηματογράφο, περισσότερο όμως το θέατρο. Εκτιμώ πολύ και θαυμάζω τους ηθοποιούς που ξεχειλίζουν από ταλέντο και που δεν αρκούνται σ'αυτό, παρά επιμένουν να επεξεργάζονται - αφανώς για τους υπολοίπους - την κάθε λεπτομέρεια, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι ένα συγκλονιστικό έργο που σε παρασύρει σε όλη τη διάρκειά του και δεν σε αφήνει να σκεφτείς τίποτε άλλο. Νομίζω ότι έχω αναφέρει και πάλι πως είχα και έχω "συμμαθητές" και "συμμαθήτριες" ηθοποιούς στη Χοροκίνηση (των καταπληκτικών Γεροσίδερη, μαμάς και κόρης) και έχω εξοικειωθεί με τις αγωνίες τους, τον ενθουσιασμό τους, τη δημιουργική τους διάθεση - στοιχεία κοινά σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που δεν "αρκούνται" σε μια μίζερη καθημερινότητα, που αναζητούν "το πλήρες της ζωής" (αγαπημένη μου έκφραση!), υπομένοντας τις αναπόφευκτες αναποδιές και επιμένοντας στην ουσιαστικά φωτεινή τους πορεία.
Τα συγχαρητήριά μου και στην αστική μη κερδοσκοπική εταιρία "Λυκόφως" για τις επιλογές των παραστάσεων στις οποίες είναι παραγωγός ή συμπαραγωγός.
Περισσότερα για τον Ιονέσκο, τη θρυλική αυτή μορφή του θεατρικού έργου, που γεννήθηκε στη Ρουμανία και έζησε από πολύ μικρός, με την οικογένειά του, στη Γαλλία (Παρίσι) μπορείτε να δείτε στο:
http://www.ionesco.org/
Και μια που είμαστε στον "χώρο" της Ρουμανίας, σας προτείνω
- να ακούσετε George Enescu
Piano sonata 3
http://www.youtube.com/watch?v=IbnTkkq11RY
Piano Quartet no 1
http://www.youtube.com/watch?v=6KtXCm8qBiw
- και να διαβάσετε έργα του ιστορικού της θρησκείας και φιλοσόφου Mircea Eliade. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η θεωρία του περί "Αιώνιας επιστροφής", σύμφωνα με την οποία - με δικά μου λόγια, ελπίζω να μην την αλλοιώσω.. - συχνά στη θρησκευτική συμπεριφορά των πιστών αποτυπώνεται η πίστη τους στην ικανότητα επιστροφής και συμμετοχής στους πανάρχαιους μύθους και στις λατρευτικές τελετές.
Ο γατούλης (φωτογραφία που νομίζω ότι έχω ξαναδημοσιεύσει - οι αδυναμίες δεν κρύβονται!) δεν έχει καμία σχέση με το θέμα - εκτός του "παραλόγου" της θέσης που βρήκε για ύπνο!
Έχει σχέση όμως με το ότι λατρεύω τις γάτες! Ιδιαίτερα αυτού του χρώματος - είχα, διαδοχικά, 2 τέτοιες γάτες όταν ήμουν μικρή, μια με γαλανά και μια με πράσινα μάτια. Είδα τη μια σκοτωμένη από αυτοκίνητο στο δρόμο και δεν ξαναπήρα γάτα στη ζωή μου, μεγάλο το σοκ...
Η σκηνοθεσία του Θωμά Μοσχόπουλου (από τους 3-4 καλύτερους Έλληνες σκηνοθέτες, κατά τη γνώμη μου) είναι ιδιαιτέρως ευρηματική. Τα κάδρα-φωτογραφίες που χρησιμοποιούνται από τους ηθοποιούς σε μια από τις σκηνές, ως μέσον εναλλαγής ρόλων, θεωρώ ότι είναι εξαιρετικής έμπνευσης! Ιδιαιτέρως όταν έχεις ηθοποιούς τέτοιας κλάσης, που αλλάζουν τις φωνές τους, προσαρμόζοντάς τις στις φωτογραφίες πειστικότατα!! Επίσης γοητευτικά ανατριχιαστικό είναι το αργό και τελετουργικό "ξήλωμα" της πινακοθήκης προσώπων και η αντικατάστασή τους από... Δεν σας λέω, για να πάτε να το δείτε!!
Οι ηθοποιοί, τώρα: Τί να πρωτοπώ!! Έχω δει πολλά έργα με τον Μανώλη Μαυροματάκη, από την εποχή του Αμόρε ήδη, και δεν θυμάμαι να με "απογοήτευσε" ποτέ. Νομίζω ότι είναι το ιδανικό πρόσωπο για τον ρόλο που έχει στον "Ρινόκερο", περιέργως - ή όχι και τόσο - θεωρείς, βλέποντάς τον, πως είναι ο Μπερανζέ! Ο Γιώργος Χρυστοστόμου είναι εξαιρετικός! Θυμάμαι πως με είχε καταπλήξει η ερμηνεία του όταν τον είχα δει στο Ηρώδειο, "Όρνιθες", σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, πριν 2 χρόνια νομίζω. Ο Γιώργος Παπαγεωργίου με καταπλήσσει πάντα!! Θετικά, εννοείται, μην παρεξηγηθώ! Είναι απίστευτο το πόσο καλά και με πόση ενέργεια έπαιξε, τη στιγμή που μια ώρα πριν την έναρξη του "Ρινόκερου" είχε τελειώσει η άλλη παράσταση, στην οποία πρωταγωνιστεί, η "Αφροδίτη με τη γούνα". Θα επαναλάβω αυτό που είχα γράψει, ότι η πορεία του στον χώρο είναι και θα είναι ιδιαιτέρως φωτεινή. Η γλυκύτατη μπουμπούκα Ευαγγελία Καρακατσάνη έπαιξε γοητευτικά! Και πριν την έναρξη ήταν πειστικότατη σε αυτό που έκανε - και που έκαναν και όλοι οι ηθοποιοί του θιάσου και που πάλι δεν σας λέω, για να πάτε να δείτε το έργο και να μη χάσετε την έκπληξη! Η Ηρώ Μπέζου έπαιξε άρτια, πιστεύω ότι θα αποτελεί σταθερή αξία στο μέλλον. Ο Θανάσης Δήμου ήταν απλώς άψογος!
Εννοείται πως οι απόψεις που εκφράζω δεν είναι απόψεις "ειδικού", είναι απόψεις προσωπικές κάποιας που αγαπάει πολύ το θέατρο - και τον κινηματογράφο, περισσότερο όμως το θέατρο. Εκτιμώ πολύ και θαυμάζω τους ηθοποιούς που ξεχειλίζουν από ταλέντο και που δεν αρκούνται σ'αυτό, παρά επιμένουν να επεξεργάζονται - αφανώς για τους υπολοίπους - την κάθε λεπτομέρεια, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι ένα συγκλονιστικό έργο που σε παρασύρει σε όλη τη διάρκειά του και δεν σε αφήνει να σκεφτείς τίποτε άλλο. Νομίζω ότι έχω αναφέρει και πάλι πως είχα και έχω "συμμαθητές" και "συμμαθήτριες" ηθοποιούς στη Χοροκίνηση (των καταπληκτικών Γεροσίδερη, μαμάς και κόρης) και έχω εξοικειωθεί με τις αγωνίες τους, τον ενθουσιασμό τους, τη δημιουργική τους διάθεση - στοιχεία κοινά σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που δεν "αρκούνται" σε μια μίζερη καθημερινότητα, που αναζητούν "το πλήρες της ζωής" (αγαπημένη μου έκφραση!), υπομένοντας τις αναπόφευκτες αναποδιές και επιμένοντας στην ουσιαστικά φωτεινή τους πορεία.
Τα συγχαρητήριά μου και στην αστική μη κερδοσκοπική εταιρία "Λυκόφως" για τις επιλογές των παραστάσεων στις οποίες είναι παραγωγός ή συμπαραγωγός.
Περισσότερα για τον Ιονέσκο, τη θρυλική αυτή μορφή του θεατρικού έργου, που γεννήθηκε στη Ρουμανία και έζησε από πολύ μικρός, με την οικογένειά του, στη Γαλλία (Παρίσι) μπορείτε να δείτε στο:
http://www.ionesco.org/
Και μια που είμαστε στον "χώρο" της Ρουμανίας, σας προτείνω
- να ακούσετε George Enescu
Piano sonata 3
http://www.youtube.com/watch?v=IbnTkkq11RY
Piano Quartet no 1
http://www.youtube.com/watch?v=6KtXCm8qBiw
- και να διαβάσετε έργα του ιστορικού της θρησκείας και φιλοσόφου Mircea Eliade. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η θεωρία του περί "Αιώνιας επιστροφής", σύμφωνα με την οποία - με δικά μου λόγια, ελπίζω να μην την αλλοιώσω.. - συχνά στη θρησκευτική συμπεριφορά των πιστών αποτυπώνεται η πίστη τους στην ικανότητα επιστροφής και συμμετοχής στους πανάρχαιους μύθους και στις λατρευτικές τελετές.
Ο γατούλης (φωτογραφία που νομίζω ότι έχω ξαναδημοσιεύσει - οι αδυναμίες δεν κρύβονται!) δεν έχει καμία σχέση με το θέμα - εκτός του "παραλόγου" της θέσης που βρήκε για ύπνο!
Έχει σχέση όμως με το ότι λατρεύω τις γάτες! Ιδιαίτερα αυτού του χρώματος - είχα, διαδοχικά, 2 τέτοιες γάτες όταν ήμουν μικρή, μια με γαλανά και μια με πράσινα μάτια. Είδα τη μια σκοτωμένη από αυτοκίνητο στο δρόμο και δεν ξαναπήρα γάτα στη ζωή μου, μεγάλο το σοκ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου