"Εδώ, στον τόπο της σφαγής ξανά, στα ίχνη των
πυκνών ερώτων πάλι, κι ας λαχταρούσαν να χα-
θούν, ταξιδευτές, σε πόλεις και τερπνές υπαί-
θρους.
Οι καταβάσεις ψέμα, οι διαδρομές, πώς λιγοστέ-
ψαν οι διαδρομές, ο αέρας τόσο σπάνιος, η ακινη-
σία, δρόμος κανείς, στα όρη στα βουνά, ούτε φυ-
γή, μονάχα θεία πνιγμονή-
κολυμπητές στης άμμου τα βαθιά, όπως τυφλό,
σε αρτηρία τυφλή
ουρλιάζει το αίμα"
"Απόκοτη, όπως ταίριαζε, και χλιαρή από το πλή-
θος των αιμάτων, έτσι πεσμένη, πριν κριθεί, ε-
χάθη
στης πικροθάλασσας το κύμα, στ'ανοιχτά.
Κι αερική, σαν πέρασμα καραβανιών, τρελών θιά-
σων, φάρμακο που αρδεύει, αργό, ρούχο αργό,
των ίσκιων, που της ταίριαζε,
σαράντα οργιές σκορπίζει στ'ανοιχτά, σαν οπτα-
σία που ανθεί στα ξένα, σαν λυπημένο αγρίμι
σκόρπιζε, στο κύμα που φιλεί, και στ'αξημέρω
τα, όπου κοκόρι δε σημαίνει, σε ράχη ολόμαυρη
το χέρι της φυλλοβολεί"
Τζένη Μαστοράκη "Μ'ένα στεφάνι φως"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου