Η ωραιότερη μουσική...

Επιτέλους τη βρήκα...την υπέροχη μουσική που άκουγα εδώ και ένα χρόνο, κατά τύχη, από ραδιοφωνικούς σταθμούς, αλλά που δεν μπορούσα να εντοπίσω ποιου σύνθεση είναι.

Πήγα λίγο πριν τις 12 σήμερα στο πολύ συμπαθητικό καφεμπαράκι 6-Six (https://www.facebook.com/6Ermou), για να συναντήσω μια πολύ καλή φίλη με την οποία είχαμε χαθεί για πολλάαααα χρόνια και εκεί που συζητούσαμε, ξαφνικά άκουσα τη μουσική και ζήτησα πληροφορίες από τα (πολύ συμπαθητικά επίσης) παιδιά που δουλεύουν εκεί. Και μου τις έδωσαν:

Lino Cannavacciuolo, "Altalena"

https://www.youtube.com/watch?v=F8mjSJeBBsE

Πώς μπορεί μια μουσική να σε κάνει κομμάτια και συγχρόνως να σε κάνει να στροβιλίζεσαι στη φαντασία σου...

                                                                         ΧΙΙΙ

                            Στις ακρογιαλιές του Ομήρου υπήρχε μια μακαριότητα, ένα μεγα-
                            λείο, που έφτασαν ως τις ημέρες μας άθιχτα. Η πατούσα μας, που
                            ανασκαλεύει την ίδιαν άμμο, το νιώθει. Περπατάμε χιλιάδες χρόνια,
                            ο άνεμος ολοένα λυγίζει τις καλαμιές κι ολοένα εμείς υψώνουμε το
                            πρόσωπο. Κατά πού; Ως πότε; Ποιοί κυβερνάνε;

                           Μας χρειάζεται μια νομοθεσία που να διαμορφώνεται όπως το δέρμα
                           επάνω μας τον καιρό που μεγαλώνουμε. Κάτι νεανικό και δυνατό συ-
                           νάμα, σαν το εν δι'ύδατ'αενάοντα ή το θαλερόν κατά δάκρυ χέοντες.
                           Έτσι που να μπορεί κείνο που γεννά ο άνθρωπος να ξεπερνά τον
                           άνθρωπο δίχως να τον καταπιέζει.


                                                                                         Οδυσσέας Ελύτης, "Ο μικρός ναυτίλος"
                               


                                                     Σε κάτι μαγικό