Πάρκο Güell, Βαρκελώνη, 1997. Είχε σχεδιασθεί από τον Antoni Gaudí και κατασκευασθεί στο διάστημα 1900-1914. Η σακούλα που φαίνεται είναι από το μουσείο Juan Miró, όπου είχα πάει προηγουμένως. Η αφίσα μέσα στη σακούλα, είναι "Η χορεύτρια", που σας έδειξα σε προηγούμενη ανάρτηση.
Μια βιβλιοκρισία που είχα κάνει πριν χρόνια για ένα (ακόμα) πολύ όμορφο βιβλίο με κείμενα σχετικά με τη νομική προστασία πολιτιστικών αγαθών.
Ναύπλιο, πριν πολλά χρόνια. Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Η ομορφιά πόλεων και τοπίων συγκινεί...
Το blog μου έδωσε την ευκαιρία να ξαναδώ τις φωτογραφίες που έβγαζα παλιά, με τα δικά σας μάτια. Σας έχω πει άλλωστε ότι δεν ανήκω στους ανθρώπους που κάθονται και κοιτάζουν παλιές φωτογραφίες, παρά μόνο στιγμιαία, χαμογελώντας ίσως... Συντελέσατε στο να σχηματοποιηθούν εικόνες και αναμνήσεις.
Μελετώντας τα αλλοδαπά δίκαια, μαθαίνουμε καλύτερα το δικό μας. Μαθαίνοντας ξένες γλώσσες, συνειδητοποιούμε εναργέστερα λεπτομέρειες της δικής μας. Βλέποντας με τα μάτια του άλλου, ανακαλύπτουμε λεπτομέρειες σημαντικές της δικής μας ζωής.
Ο Γάλλος λογοτέχνης Roger Caillois (1913-1978), συνάντησε το 1938, στο Παρίσι, τη σπουδαία μορφή των γραμμάτων της Αργεντινής, Victoria Ocampo (1890-1979). Κεραυνοβόλος έρωτας και για τους δύο, που οδήγησε στο ταξίδι του στην Αργεντινή, στην παραμονή του εκεί 6 χρόνια και στην αλληλογραφία μεταξύ τους μέχρι 3 μήνες πριν τον θάνατό του. "Ανακάλυψε" και σύστησε στη Γαλλία συγγραφείς της Νότιας Αμερικής, ίδρυσε (το 1941) στο Buenos Aires το λογοτεχνικό περιοδικό Lettres françaises, το οποίο στη συνέχεια εξέδωσε και βιβλία. Συγχρόνως ίδρυσε εκεί το Institut français d'études supérieures. Μέσω μιας άλλης γλώσσας, δήλωνε, έδωσε μεγαλύτερη σημασία και στην ποιότητα της δικιάς του.
Σε συνέντευξή του, το 1966, με τη συγγραφέα Elvira Orphée: "... le fait de lire et de communiquer en une autre langue me fit accorder plus d'importance à la qualité de la mienne. En un certain sens, et paradoxalement, je devins un écrivain français en Amérique latine".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου