Byung-Chul Han, ένα πολύ μεγάλο όνομα μεταξύ των ζώντων φιλοσόφων. Νοτιοκορεάτης, ο οποίος είχε σπουδάσει στη χώρα του μεταλλουργία και στα 30 του αποφάσισε να πάει στη Γερμανία να σπουδάσει λογοτεχνία - χωρίς να ξέρει πολύ καλά Γερμανικά. Στράφηκε στη φιλοσοφία (όπως είπε σε μια συνέντευξή του, του έπαιρνε πολύ χρόνο να διαβάσει λογοτεχνία στα Γερμανικά - προφανώς με λεξικό), η οποία τελικά τον γοήτευσε, έκανε το διδακτορικό του στη Γερμανία ("Heideggers Herz. Zum Begriff der Stimmung bei Martin Heidegger") και την υφηγεσία του στην Ελβετία. Από το 2012 είναι Καθηγητής Φιλοσοφίας και Επιστήμης του Πολιτισμού στο Universität der Künste, στο Βερολίνο.
Στα βιβλία του και μεταξύ αυτών και στο Müdiggkeitsgesellschaft (2010) επισημαίνει μεταξύ άλλων πως η κατάθλιψη είναι μια ναρκισσιστική ασθένεια. Χάνουμε, λέει σε συνέντευξή του, την επαφή με τον άλλο, με το βλέμμα του άλλου, και αυτό είναι τραγικό για την ύπαρξή μας. Αντίθετα από ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν, όταν το κακό προερχόταν από τον έξω κόσμο, πλέον το κακό είναι μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο. Ο σύγχρονος άνθρωπος, λέει (και συμφωνώ απόλυτα μαζί του), είναι αυτός ο ίδιος εκμεταλλευτής του εαυτού του, αφοσιωμένος μόνο στην αναζήτηση της επιτυχίας. Εκχωρεί την κυριαρχία του και την ελευθερία του, εσωτερικεύει την καταστολή και κατευθύνεται στην εξάντληση και στην κατάθλιψη.
Ο άνθρωπος, λέει, έχει μεταστραφεί σε ένα animal laborans, "δήμιος και θύμα αυτού του ίδιου", που οδεύει προς έναν ορίζοντα τρομακτικό: την αποτυχία.
Η σωτηρία για τον Byung-Chul Han είναι στην αγάπη. Θα πρέπει να αρνηθούμε το κατασταλτικό παρόν και να αποδεχθούμε την ύπαρξη του άλλου και τη δυνατότητα της αγάπης. Υπάρχει μια ευθεία σχέση μεταξύ eros και logos (χρησιμοποιεί τις ελληνικές λέξεις, στο έργο του "Agonie des Eros", 2012), που περνάει από την ανακάλυψη του άλλου.
Τον "ανακάλυψα" σήμερα και γοητεύθηκα!
Antoni Gaudí, φωτογραφία του 1997, στη Βαρκελώνη
Βιβλιοκρισία ,μου, δημοσιευμένη το 2001, για τη μονογραφία του Alexander Trunk, "Internationales Insolvenzrecht".
Η αγαπημένη μου Sagrada Familia
Καλή Κυριακή
Στα βιβλία του και μεταξύ αυτών και στο Müdiggkeitsgesellschaft (2010) επισημαίνει μεταξύ άλλων πως η κατάθλιψη είναι μια ναρκισσιστική ασθένεια. Χάνουμε, λέει σε συνέντευξή του, την επαφή με τον άλλο, με το βλέμμα του άλλου, και αυτό είναι τραγικό για την ύπαρξή μας. Αντίθετα από ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν, όταν το κακό προερχόταν από τον έξω κόσμο, πλέον το κακό είναι μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο. Ο σύγχρονος άνθρωπος, λέει (και συμφωνώ απόλυτα μαζί του), είναι αυτός ο ίδιος εκμεταλλευτής του εαυτού του, αφοσιωμένος μόνο στην αναζήτηση της επιτυχίας. Εκχωρεί την κυριαρχία του και την ελευθερία του, εσωτερικεύει την καταστολή και κατευθύνεται στην εξάντληση και στην κατάθλιψη.
Ο άνθρωπος, λέει, έχει μεταστραφεί σε ένα animal laborans, "δήμιος και θύμα αυτού του ίδιου", που οδεύει προς έναν ορίζοντα τρομακτικό: την αποτυχία.
Η σωτηρία για τον Byung-Chul Han είναι στην αγάπη. Θα πρέπει να αρνηθούμε το κατασταλτικό παρόν και να αποδεχθούμε την ύπαρξη του άλλου και τη δυνατότητα της αγάπης. Υπάρχει μια ευθεία σχέση μεταξύ eros και logos (χρησιμοποιεί τις ελληνικές λέξεις, στο έργο του "Agonie des Eros", 2012), που περνάει από την ανακάλυψη του άλλου.
Τον "ανακάλυψα" σήμερα και γοητεύθηκα!
Antoni Gaudí, φωτογραφία του 1997, στη Βαρκελώνη
Βιβλιοκρισία ,μου, δημοσιευμένη το 2001, για τη μονογραφία του Alexander Trunk, "Internationales Insolvenzrecht".
Η αγαπημένη μου Sagrada Familia
Καλή Κυριακή
Πολύ ωραίο! Και πόσο δίκιο έχει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά (και επαναλαμβάνομαι!) συντάσσομαι απόλυτα με τις απόψεις του. Παίρνει την Εγελιανή ιδέα της διαλεκτικής αφέντη και σκλάβου και καταγγέλει ότι "ο σκλάβος της σημερινής εποχής είναι αυτός που επέλεξε την υποταγή του. Και το έκανε με αντάλλαγμα έναν ελάχιστα ενδιαφέροντα τρόπο ζωής. Επέλεξε την επιβίωση έναντι της ουσιαστικά καλής ζωής. Δεν πρόκειται πια για αποξένωση, λέει, αλλά για εξάντληση. Ο άνθρωπος αυτοεκμεταλλεύεται, μέχρι κατάρρευσης.
ΔιαγραφήΠάντως πολύ ψαγμένο...
ΑπάντησηΔιαγραφή