Translate

Κυριακή 31 Αυγούστου 2014

Έκθεση καλλιτεχνικών θησαυρών της Κριμαίας σε μουσείο της Ολλανδίας - πού θα επιστραφούν;...


7 Φεβρουαρίου 2014 εγκαινιάσθηκε έκθεση στο Αρχαιολογικό Μουσείο Allard Pierson, του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ, με τίτλο "Κριμαία: χρυσός και μυστικά της Μαύρης Θάλασσας". Πριν από την Ολλανδία, τα έργα είχαν εκτεθεί στη Γερμανία. Τα έργα προέρχονταν από 5 Ουκρανικά μουσεία - 4 από τα μουσεία αυτά είναι στην Κριμαία και 1 στο Κίεβο.

Η προσάρτηση της Κριμαϊκής χερσονήσου από τη Ρωσία, στις 18 Μαρτίου, περιέπλεξε πολύ την κατάσταση - και αυτή. Πού θα πρέπει να επιστραφούν μετά το τέλος της έκθεσης; Και η Κριμαία και η Ουκρανία τα διεκδικούν.





Η διεθνής κοινότητα δεν έχει αναγνωρίσει την προσάρτηση της Κριμαίας. Το τεράστιο νομικό ζήτημα που έχει δημιουργηθεί ως προς τα έργα της έκθεσης αυτής, απασχόλησε και απασχολεί Ρώσους και Ολλανδούς δικηγόρους, οι οποίοι μελετούν την αρχική σύμβαση παραχώρησης/δανεισμού των έργων.





Οι υπεύθυνοι του Ολλανδικού μουσείου θα προτιμούσαν να επικεντρωθούν στις καλλιτεχνικές λεπτομέρειες κάποιων μοναδικών έργων της έκθεσης. Οι δικηγόροι τους θεωρούν ότι το κλειδί για τη λύση βρίσκεται στις λεπτομέρειες της σύμβασης. Η υπόθεση απασχόλησε και το Ολλανδικό Υπουργείο Εξωτερικών.




Αρχές Ιουλίου, η Ρωσική κυβέρνηση ανέθεσε την υπόθεση σε δικηγορικό γραφείο "εγνωσμένου γοήτρου, που θα φροντίσει τα συμφέροντά μας στην περίπτωση που δεν θα υπάρξει συμφωνία". "Ελπίζουμε ότι δεν θα φτάσουμε σε αυτό το σημείο", δήλωνε τότε ο Ρώσος Υπουργός Πολιτισμού, Vladimir Medinski. O Frans Timmermans, ο Ολλανδός Υπουργός Εξωτερικών, είχε αρνηθεί τον Ιούνιο ότι είχε ληφθεί απόφαση υπέρ της Ουκρανίας, δηλαδή να επιστραφούν τα έργα στο Κίεβο. Δήλωνε, πάντως, ότι "η υπόθεση απασχολεί το μουσείο του Άμστερνταμ".






Οι διευθυντές των 4 μουσείων της Κριμαίας έστειλαν επιστολή με τις θέσεις τους στον διευθυντή του Ολλανδικού μουσείου και στον Πρύτανη του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ. Μεταξύ άλλων δήλωσαν πως "παρά το ότι η σύμβαση επισημαίνει πως τα έργα ανήκουν στην πολιτιστική περιουσία της Ουκρανίας ... η ρήτρα 2.2.1 ορίζει πως θα πρέπει να επιστραφούν στα μουσεία της Κριμαίας".





Επίσης, σε άλλο σημείο της επιστολής τους, υπενθύμιζαν ότι τα αρχαιολογικά ευρήματα "δημιουργήθηκαν στην Κριμαία και σε καμία άλλη διοικητική έδρα της Ουκρανίας και διατηρούν άμεση σχέση με τους αρχαίους πολιτισμούς που άφησαν τα ίχνη τους στη χερσόνησο".




Τον Απρίλιο είχε παρέμβει στην αφορώσα σε αυτά τα πολιτιστικά αγαθά διένεξη και η Δούμα (το Ρωσικό Κοινοβούλιο), με τη δήλωση ότι η συλλογή θα έπρεπε να επιστρέψει "στον τόπο από τον οποίο αναχώρησε".





"Είναι, αληθινά, μια μοναδική και περίπλοκη υπόθεση και κάνουμε λεπτομερή έρευνα για να την ξεκαθαρίσουμε", δηλώνουν οι υπεύθυνοι του Ολλανδικού μουσείου. Κυρίως θέλουν να ξεκαθαρισθεί "ποιος έχει δικαίωμα στα έργα, ποιοι νόμοι μπορούν να εφαρμοσθούν, ποιες διεθνείς συμβάσεις και η λεπτομερής προέλευση των θησαυρών".




Η έκθεση κλείνει σήμερα, 31 Αυγούστου - μετά από παράταση (έληγε, αρχικά, τον Ιούνιο) λόγω μεγάλης προσέλευσης. Μήνες μελετών και νομικών γνωματεύσεων δεν έδωσαν πειστική συγκεκριμένη απάντηση στο ερώτημα πού πρέπει να επιστραφούν. Το Ολλανδικό μουσείο - όπως αναφέρει και η Isabel Ferrer, στην El País -, προσπαθώντας να κερδίσει πολύτιμο χρόνο, αποφάσισε προσωρινά να παραμείνουν στην Ολλανδία, "σε ένα ασφαλές μέρος", ελπίζοντας ότι θα επιλυθεί το ζήτημα είτε με διεθνή διαιτησία ή, καλύτερα, με συμφωνία μεταξύ των μερών.





Δεν έχει καμία, μα καμία σχέση με την ανάρτηση, ...πλην όμως έχει πολύ χαρούμενο ρυθμό και σας το χαρίζω να σας συνοδεύει τον Σεπτέμβριο!!:

                                        https://www.youtube.com/watch?v=HD2FzFFQ0Sc

                                                        Καλό μήνα, καλή εβδομάδα!!


Σάββατο 30 Αυγούστου 2014

Η ηλεκτρονική δικτύωση συνεχίζεται


                                                           Καλημέρα, καλημέρα!!

Από χθες είμαι και στο Twitter (με το ονοματεπώνυμό μου, σε λατινικούς χαρακτήρες). Θα χαρώ πολύ να επικοινωνούμε (εντάξει, η ζωντανή επικοινωνία είναι καλύτερη, αλλά μην υποτιμάμε και την ηλεκτρονική) και από εκεί.





                            Κυότο, Φεβρουάριος 2005 - θα τα "ξαναπούμε" για την Ιαπωνία.





                                               Σας εύχομαι ένα πολύ όμορφο Σάββατο!!



Πέμπτη 28 Αυγούστου 2014

"Εκ Ναυπλίου ορμωμένην"


Με συγκινεί πολύ να το βλέπω στην περγαμηνή του διδακτορικού μου. Χαίρομαι πάντα όταν συμπληρώνω έγγραφα και γράφω "Ναύπλιο" ως τόπο γέννησης. Επίσης χαίρομαι (κάπως εγωιστικό αυτό, το παραδέχομαι!) που έχω γενέθλια την ημέρα γιορτής του πολιούχου του Ναυπλίου, του Αγίου Αναστασίου του Ναυπλιέως και έτσι, στα γενέθλιά μου το Ναύπλιο έχει αργία!!




              Αυτή ήταν η θέα μου, όταν ετοίμαζα αναρτήσεις για το blog, στο Ναύπλιο.



Σήμερα ξύπνησα "ακούγοντας" στο κεφάλι μου αυτό το υπέροχο τραγούδι. Σας το αφιερώνω:

                                      https://www.youtube.com/watch?v=C29VrT9958A

                                              Υπέροχοι στίχοι ήσυχης απελπισίας...

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014

27 Αυγούστου 1922 - μια ημέρα τρομακτική...


Σαν σήμερα, το 1922, μπήκε ο Τουρκικός στρατός στη Σμύρνη.. Μετά, όλα μια φρίκη...

Δεν χρειάζεται να πω πολλά, είχα γράψει γι'αυτό, άλλωστε, σε προηγούμενη ανάρτηση (http://elinamoustaira.blogspot.com/2014/05/blog-post_20.html)




                                             Η παλιά ομορφιά της Σμύρνης, η γαλήνη...




Το θέατρο της Σμύρνης - όταν ο κοσμοπολιτισμός της δεν απειλούνταν ακόμα από φωτιές...



Η Σμύρνη σήμερα. Η ομορφιά της δεν προδίδει τον πριν από 92 χρόνια τρόμο. Ο "αέρας" όμως, εκεί, αλλού, παντού, μεταφέρει φωνές και μηνύματα..




Δεν είχα ιδέα ότι υπήρχε αυτή η εκτέλεση, ομολογώ... Το είδα σε άλλο μπλογκ.

"Η Σμύρνη μάνα καίγεται"
https://www.youtube.com/watch?v=NVPHfC_b1bQ#t=70


Να ευχηθώ να μη ξανασυμβούν τέτοια γεγονότα ποτέ, πουθενά, θα είμαι μάλλον αφελής... Ας είμαι. Το εύχομαι.




Τρίτη 26 Αυγούστου 2014

Σκωτία - Scotland



Τον Σεπτέμβριο θα γίνει δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκωτίας. Είναι πολύ ισχυρό το κίνημα υπέρ της ανεξαρτησίας. Και είναι πάντα "δύσκολες" οι σχέσεις Σκωτίας - Αγγλίας.

Το 1066 ήταν χρονιά - ορόσημο για την Αγγλία, όταν κατακτήθηκε από τους Νορμανδούς υπό τον Γουλιέλμο. Χρονολογία αδιάφορη τότε για τους κατοίκους της Σκωτίας.

Παρεμπιπτόντως, ένα από τα διασημότερα έργα τέχνης είναι η ταπισερί της Bayeux. Αναπαρίσταται, κεντημένη, η μάχη του 1066. Βρίσκεται στο μουσείο της Γαλλικής πόλης στη Νορμανδία, Bayeux.


Διαβάστε για τις εργασίες ολοκλήρωσης (φέτος) της ταπισερί, η οποία είχε μείνει ατελείωτη. Έχει πολύ ενδιαφέρον.
Bayeux tapisserie:
http://www.bbc.com/news/uk-england-28018096

Η πρώτη μεγάλου βεληνεκούς παρέμβαση των Άγγλων στα των Σκωτσέζων, ήταν το 1286, όταν ο βασιλιάς Alexander I πέθανε χωρίς να αφήσει διάδοχο. Ο Edward I της Αγγλίας, εκμεταλλευόμενος την αστάθεια που προκλήθηκε, έδωσε την υποστήριξή του στον John Balliol, εκπρόσωπο του ενός από τα δύο κλαν που διεκδικούσαν τον θρόνο (της Σκωτίας), υπό τον όρο ότι θα υποτασσόταν στην προστασία του (Edward I). Αυτός ο βασιλιάς (ο John Balliol), φοβούμενος μήπως του συμβεί ό,τι είχε συμβεί και στους Ουαλλούς το 1284, όταν κατακτήθηκαν από τον στρατό του Edward I, υπέγραψε συμμαχία με τον Philippe IV (επονομαζόμενο και Philippe le Bel ή roi de fer) της Γαλλίας, το 1295, την Auld Alliance (Old Alliance, στα Σκωτσέζικα), συμμαχία που διατηρήθηκε μέχρι και αρκετά χρόνια του 16ου αιώνα και έμβλημα της οποίας ήταν και το "Ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου").


Edward I, γνωστός και ως "Longshanks" (of long legs, ήταν πολύ ψηλός) ή "The Hummer of the Scots" (το σφυρί των Σκωτσέζων), αποφάσισε να εισβάλει στη Σκωτία και ήταν πολύ σκληρός εχθρός. Παράδειγμα της σκληρότητάς του ήταν το ότι από τους 8.000 κατοίκους της παράκτιας πόλης Berwick, έμειναν μόνο μια χούφτα άνθρωποι που διηγήθηκαν το τρομακτικό αυτό γεγονός.

Στην περίοδο εκείνη εμφανίζεται και ο εθνικός ήρωας πλέον της Σκωτίας, William Wallace (άγαλμά του βλέπετε στην πρώτη φωτογραφία), ένας ευγενής (δευτεροκλασάτος) του οποίου τα ανδραγαθήματα του προσέδωσαν ένα τεράστιο γόητρο μεταξύ των ομοεθνών του (η ταινία Braveheart βασίζεται στη ζωή του) και ο οποίος τον Σεπτέμβριο του 1297, συμμαχώντας και με άλλους Σκωτσέζους ευγενείς, νίκησε τον στρατό του Edward I στη μάχη του Stirling.

Προδόθηκε (ακόμα ένας...), αιχμαλωτίσθηκε και εκτελέσθηκε το 1305 στο Λονδίνο. Εν τω μεταξύ, οι διαμάχες μεταξύ ανταγωνιστικών κλαν στη Σκωτία, διαδέχονται η μια την άλλη. Το 1306 στέφεται βασιλιάς ο Robert the Bruce.

Οι νίκες του σε διάφορες μάχες τοπικές προανήγγειλαν το τέλος της Αγγλικής παρουσίας στη Σκωτία, το οποίο επήλθε το 1314, με τη μάχη του Bannockburn. Η νίκη αυτή κατοχύρωσε τη Σκωτσέζικη ανεξαρτησία για μεγάλο χρονικό διάστημα και το 1371 ανήλθε στο θρόνο η δυναστεία Stewart, η οποία βασίλεψε στη Σκωτία στη διάρκεια 3 αιώνων.

Πολλά γεγονότα συνέβησαν τους επόμενους αιώνες. Κατά τα τέλη του 1705, όταν η σχέση μεταξύ των δύο χωρών ήταν έκρυθμη και ο πόλεμος φαινόταν πολύ πιθανός, άρχισαν οι διαπραγματεύσεις ώστε να σχηματισθεί η Μεγάλη Βρετανία. Οι Άγγλοι ήθελαν το στέμμα να πάει στη Γερμανική δυναστεία του Αννόβερου και οι ηγέτιδες τάξεις των Σκωτσέζων απαιτούσαν εγγυήσεις για την πρεσβυτεριανή εκκλησία και τη διατήρηση του νομικού και εκπαιδευτικού τους συστήματος.

Το 1707 υπεγράφη εκουσίως από τα κοινοβούλια των δύο χωρών η Act of Union - σε μια ατμόσφαιρα επίσημης ισότητας, αν και η θέση των Σκωτσέζων ήταν πιο εύθραυστη.


Όπως σημειώνεται από τους γνώστες των ιστορικών αυτών γεγονότων, η Ενωτική Πράξη υπεγράφη λόγω προσπαθειών των ιθυνόντων στη Σκωτία, όμως ο λαός της Σκωτίας δεν ήταν υπέρ της ένωσης, γι'αυτό και συνεχίσθηκαν οι ταραχές για κάποιο διάστημα.

Το υπέροχο κάστρο του Εδιμβούργου! Το έχω επισκεφθεί, στη διάρκεια παραμονής μου αρκετά χιλιόμετρα έξω από την πόλη (και αυτό ήταν εμπόδιο για να επισκεφθώ την πόλη, εύχομαι να ξαναπάω), για τη Γ.Σ. της Commission Internationale de l'Etat Civil




Ιδιαίτερη - και πολύ ενδιαφέρουσα - περίπτωση δικαίου είναι και το δίκαιο της Σκωτίας, το οποίο υπάγεται στην κατηγορία με τον [τεχνικό] όρο "Μικτά νομικά συστήματα" - όπως είναι και το Κυπριακό δίκαιο, που ανέφερα σε προηγούμενη ανάρτηση.

(Από το βιβλίο μου "Συγκριτικό Δίκαιο":
     "Ως μικτά νομικά συστήματα, χαρακτηρίζονται εκείνα που έχουν στοιχεία και του αγγλοσαξονικού common law,  και του civil law, δηλαδή των ευρωπαϊκών ηπειρωτικών δικαίων. Ορισμένα από αυτά είναι ανεξάρτητα κράτη και άλλα είναι μη ανεξάρτητα τμήματα κράτους με ομοσπονδιακή ή ενοποιημένη πολιτική δομή.
.....
Στις περισσότερες περιπτώσεις δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της αποικιακής περιόδου, όταν κράτη κυρίαρχα, με δίκαιο ευρωπαϊκό ηπειρωτικό, μεταβίβασαν – εκούσια ή ακούσια - υπερπόντιες αποικίες σε άλλα κράτη, στα οποία ίσχυε το αγγλοσαξονικό δίκαιο. Έτσι σχηματίσθηκαν π.χ. τα μικτά συστήματα των Φιλιππίνων, του Πουέρτο Ρίκο, της Λουιζιάνα, του Κεμπέκ, της Νότιας Αφρικής.
Ειδική περίπτωση αποτελεί η Σκωτία, η οποία απέκτησε ένα δομικά μικτό σύστημα, όταν συγχωνεύθηκε με τη Βρεταννία, με την Ενωτική Πράξη (Act of Union) του 1707. Έχει κοινά με την Αγγλία το δημόσιο δίκαιο και τους δημόσιους θεσμούς, όμως διατήρησε το ιδιωτικό της δίκαιο, το οποίο είναι ρωμαιοολλανδικής προελεύσεως, δηλαδή επηρεασμένο βαθειά από το ρωμαϊκό δίκαιο όπως ερμηνεύθηκε στην ηπειρωτική Ευρώπη.")


Και επειδή μου αρέσουν τα πάσης χώρας ιστιοπλοϊκά και καΐκια, ας κλείσω με μια άσχετη προς το θέμα μεν, υπέροχη όμως εικόνα από το Port Townsend (μικρό ψαροχώρι στην πολιτεία Washington). Φωτογραφία αναγνώστη της El País, από όπου και την τσίμπησα.










Κυριακή 24 Αυγούστου 2014

Καλή εβδομάδα!!!


(όσο προλαβαίνετε!)

Όλο το απόγευμα το τραγουδούσα από μέσα μου! Κάπου το είχα ακούσει και μου είχε κολλήσει. Μου συμβαίνει συχνά αυτό - κάποιες φορές επίσης ξυπνάω τραγουδώντας ένα τραγούδι, που Κύριος οίδεν πώς μου κολλάει μέσα στη νύχτα!

Νομίζω ότι είναι από τα ωραιότερα τραγούδια που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια!! Αν ήμουν έφηβη, θα σας έλεγα ότι θα ήθελα να είμαι ροκ τραγουδίστρια (το έλεγα τότε!) και να τραγουδούσα ένα τέτοιο τραγούδι!!

Το έψαξα λοιπόν:
Sharon Kovacs, "My love". Σας δίνω δύο λινκς, το πρώτο μου αρέσει περισσότερο, το δεύτερο - και επίσημο - είναι λίγο πιο τρομακτικό!

https://www.youtube.com/watch?v=XMjmsd7YuZI

https://www.youtube.com/watch?v=CR6M_sqTVqE




Υ.Γ. Πιθανολογώ ότι θα σας εκνευρίσω, αλλά δεν μου αρέσουν πολύ τα Σαββατοκύριακα και δεν έχω πρόβλημα με τις Δευτέρες.

Σάββατο 23 Αυγούστου 2014

Jackson Pollock - Mark Rothko

Επέστρεψα από το καθημερινό κολύμπι (σε πισίνα, άντε να βρω θάλασσα τόσο κοντά, ώστε να πηγαίνω και να γυμνάζομαι με στρατιωτική πειθαρχία - λόγω αγάπης αλλά κυρίως λόγω ...μπαλωμένου χεριού που απαιτεί συνεχή ενίσχυση του μυϊκού συστήματος) και "έπεσα" σε εκπομπή στο κανάλι της Βουλής για Αμερικανούς ζωγράφους. Θυμήθηκα (όχι ότι το ξεχνάω ποτέ!) την αδυναμία που έχω σε δύο συγκεκριμένους:

1) Jackson Pollock, 1912 - 1956. Αμερικανός ζωγράφος, αφηρημένος εξπρεσιονιστής. "Dripping", η ιδιαίτερη τεχνοτροπία του.

                             http://www.moma.org/collection/object.php?object_id=78386


Όταν το είδα μπροστά μου, στο MoMa - Museum of Modern Art (Ιούνιο 2008, ήμουν στη Νέα Υόρκη για τη Γ.Σ. της UNCITRAL), έμεινα αποσβολωμένη από τη συγκίνηση... Δεν μπορώ να σας το εξηγήσω, πιστεύω άλλωστε ότι η τέχνη πρέπει να .."χτυπάει στο δόξα πατρί" (δική μου έκφραση!), όχι να συγκινεί κατόπιν παραινέσεως ή να προκαλεί αφ' υψηλού σχόλια απαίδευτων στην ουσία, συμπλεγματικών ανθρώπων, που υποστηρίζουν με τη στάση τους πως λίγοι είναι οι ικανοί να "καταλάβουν". Οποία ανοησία! Η τέχνη είναι η ίδια η ζωή. Αν έχουμε ανοιχτούς τους "δέκτες" μας, θα νοιώσουμε άμεσα τη γοητεία. Εννοείται, βέβαια, πως όσο περισσότερα έχουμε διαβάσει για καλλιτέχνες και τα έργα τους, τόσο περισσότερο έχουμε προετοιμάσει το έδαφος για τη συγκίνηση.

"Nec Spe, Nec Metu" - "Χωρίς ελπίδα, χωρίς φόβο" (τι σύμπτωση, μήπως σας θυμίζει κάποιον δικό μας συγγραφέα;!): επίσης στο MoMa.



       "Automn Rythm", διάσημο έργο του στο  Metropolitan Museum, στη Νέα Υόρκη επίσης.



Αν δεν έχετε δει την ταινία "Pollock" με τον Ed Harris, σπεύστε!!!!!!!! Είναι τέλεια!!!!!!

https://www.youtube.com/watch?v=z0xiovbDML0

Θυμάμαι ότι είχα διαβάσει συνέντευξη του [καταπληκτικού ηθοποιού] Ed Harris, όπου έλεγε ότι, επειδή του άρεσε να ζωγραφίζει (και είχε ταλέντο, υποθέτω), ο πατέρας του σκέφτηκε να του κάνει δώρο τη βιογραφία του Jackson Pollock, τον οποίον θαύμαζε - ο Ed! Από τότε, του καρφώθηκε στο μυαλό να γυρίσει μια τέτοια ταινία - όπερ και έγινε. Σπεύστε, είπαμε!

2) Mark Rothko, 1903 - 1970, επίσης αφηρημένος εξπρεσιονιστής.

Διάσημα τα "τετράγωνά" του. Αυτό (αφίσα κορνιζαρισμένη, εννοείται!) το έχω στο γραφείο μου, στην Ακαδημίας. Σας διαβεβαιώ ότι παραμένω ερωτευμένη μαζί του, μετά από τόσα χρόνια (ίσως και 15). Είμαι σταθερός άνθρωπος στις αρέσκειές μου!! Πιθανότατα και στις απαρέσκειες!



Εικόνα από αίθουσα στο MoCa (Museum of Contemporary Art), Los Angeles. Ελπίζω να πάω κάποτε.



Ένα εξαιρετικό βιβλίο! Το έχω, εννοείται. Η έκδοσή του οφείλεται στην αγάπη του γιού του, Christopher Rothko, ο οποίος βρήκε το χειρόγραφο του πατέρα του (που πιθανότατα το είχε γράψει το 1940-41) και φρόντισε να εκδοθεί - το 2004. Περιλαμβάνει τις απόψεις του ζωγράφου για τον κόσμο της μοντέρνας τέχνης, για την ιστορία της τέχνης, για τους μύθους, για την ομορφιά, για τις προκλήσεις που συνεπάγεται το να είναι κανείς καλλιτέχνης, για την αληθινή φύση της "Αμερικανικής τέχνης", αλλά και για πολλά άλλα.


Και ένα φωτογραφικό έργο τέχνης της φύσης και του Σπύρου Ορφανού! Πόρτο Ράφτη, απόμερη παραλία. Μας ανοίγει την όρεξη...!



Και ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια: https://www.youtube.com/watch?v=6DZn0lDglMI

Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014

Διαβάζοντας, γράφοντας, θαυμάζοντας

Είναι πολύ μοναχική η δουλειά μου - σχεδόν ...εξ ορισμού - και παρά το ότι τα πάω καλά με τον εαυτό μου (σε γενικές γραμμές, χωρίς υπερβολές!), δεν είναι πάντα εύκολη η απομόνωση που χρειάζεται το διάβασμα και το γράψιμο.

Να, ας πούμε τώρα, προτιμώ να χαζεύω τις φωτογραφίες που έβγαλα στο Ναύπλιο αλλά και να ψάχνω στο διαδίκτυο για μικρά οπτικά και ηχητικά αριστουργηματάκια.



Μια υπέροχη χορογραφία του ΜΕΓΙΣΤΟΥ Ισπανού χορογράφου Nacho Duato, "O Domina Nostra", επάνω στη θεϊκή μουσική του Πολωνού Henryk Górecki.




Απόσπασμα από πρόβες και μια μικρή περιγραφή από τον ίδιο, για το πώς εμπνεύσθηκε τη χορογραφία. Ένα θρησκευτικό θέμα που έγινε συγκλονιστικό θέαμα και άκουσμα! Είχα την τύχη να το δω πριν 3 χρόνια, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.

https://www.youtube.com/watch?v=EeSllWy-rcQ



Και άλλο ένα απόσπασμα:

https://www.youtube.com/watch?v=vBAW-C1n_Tw


                                        Το ξέρετε ήδη ότι λατρεύω τις μπουκαμβίλιες!


                                                  "Extremely close", του Alejandro Cerrudo

                                           https://www.youtube.com/watch?v=bI0qnUwAt3c

                      Και μια άλλη χορογραφία του: https://www.youtube.com/watch?v=uJK0FDvqkw8




Δεν συμπαθώ καθόλου τα έντομα (το θέτω με σχήμα λιτότητας!) και δεν καταλαβαίνω καθόλου πώς μπορούν και φορούν κοσμήματα που έχουν μορφή εντόμων! Εξαίρεση: λατρεύω τις πεταλούδες!!!

Ουφφ... πάλι τα κατάφερα και πέρασε η ώρα χωρίς να προλάβω να κάνω όσα σκεφτόμουν..

Ας παρηγορηθώ με ένα από τα ΠΟΛΥ αγαπημένα μου τραγούδια, του Χρήστου Θηβαίου:

                           https://www.youtube.com/watch?v=PicsqlzYqqE

Υ.Γ. Διόρθωσα το λάθος.. είχα ξαναβάλει μια χορογραφία, αντί για το τραγούδι "Θά'θελα νά'σουνα εδώ".


Τρίτη 19 Αυγούστου 2014

Μικτά νομικά συστήματα - Κύπρος

Ως εισαγωγή στα νομικά ζητήματα, ας δούμε τις υπέροχες φωτογραφίες που μου έστειλαν αγαπημένα πρόσωπα:

Η Ναυσικά (σούπερ πρώην μεταπτυχιακή φοιτήτριά μου!) και τα γατάκια της!! Τις φωτογραφίες μου τις έστειλε πριν 15 ημέρες, άρα τα γατάκια μάλλον θα έχουν ήδη ...φουσκώσει κάπως.



Και κάποια άλλη σούπερ (ακόμα πιο πρώην!) μεταπτυχιακή μου φοιτήτρια μου έχει υποσχεθεί φωτογραφία με τη γάτα της, αλλά καθυστερεί!! Μαρίνα, ακούς;!


Η θαλάσσια χελώνα της Αμφιλοχίας! Κώστα (φωτογράφε της!) διόρθωσέ με, αν κάνω λάθος.





And last but not least!!: Ο Νίκος, ο αρκούδος και ο ταρανδούλης του (ούτε τίτλος παραμυθιού!) σε εκδρομή στη χερσόνησο του Ακάμα, στην Κύπρο.

Και μετά τη φωτογραφική αναψυχή, ας εξερευνήσουμε και τα του Κυπριακού δικαίου.

Τα όσα ακολουθούν, περιλαμβάνονται στο βιβλίο μου "Συγκριτικό Δίκαιο", Νομική Βιβλιοθήκη, Αθήνα 2012 (επίσης - στο μεγαλύτερο μέρος τους - και στο προηγούμενο βιβλίο μου "Συγκριτικό Δίκαιο. Πανεπιστημιακές Παραδόσεις", Εκδόσεις Αντ.Ν.Σάκκουλα, Αθήνα-Κομοτηνή 2004).

Μικτά νομικά συστήματα

            Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι όλα τα νομικά συστήματα είναι λιγότερο ή περισσότερο «μικτά», υπό την έννοια ότι έχουν υποστεί επιρροές από μια ποικιλία άλλων συστημάτων. Όμως, παραδοσιακά, ο όρος «μικτά» χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια σχετικά μικρή ομάδα νομικών συστημάτων/δικαίων, τα οποία έχουν στοιχεία και του αγγλοσαξονικού common law,  και του civil law, δηλαδή των ευρωπαϊκών ηπειρωτικών δικαίων. Ορισμένα από αυτά είναι ανεξάρτητα κράτη και άλλα είναι μη ανεξάρτητα τμήματα κράτους με ομοσπονδιακή ή ενοποιημένη πολιτική δομή.
            Ποτέ μέχρι τώρα δεν έχει υπάρξει ένας γενικά αποδεκτός ορισμός αυτών των νομικών συστημάτων. Ίσως η πιο ενδιαφέρουσα άποψη είναι αυτή η οποία υποστηρίζει ότι τρία είναι τα βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματά τους:
            Το πρώτο χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι ότι έχουν στοιχεία και του common law και του civil law. Δεν πρόκειται, δηλαδή, για οποιαδήποτε ανάμιξη δικαίων, ανάμιξη που συναντάται σε πολλά νομικά συστήματα σε όλον τον κόσμο, αλλά για μια ανάμιξη καθαρά δυτικής έμπνευσης, με στοιχεία των ρωμανογερμανικών και των αγγλοαμερικανικών συστημάτων, όπως αυτά προσδιορίζονται από την «παραδοσιακή» ταξινόμηση σε οικογένειες δικαίων.
            Το δεύτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι ποσοτικό και ψυχολογικό. Θα πρέπει, δηλαδή, η ύπαρξη αυτών των δύο στοιχείων, του common law και του civil law, να είναι προφανής σε έναν κοινό παρατηρητή. Ποσοτικά, λοιπόν, θα πρέπει ενδεχομένως να γίνει δεκτό ένα κατώτατο όριο ύπαρξης στοιχείων των δύο αυτών συστημάτων και να συμπεραίνεται ότι πρόκειται για «μικτό νομικό σύστημα» όταν έχει τουλάχιστον φθάσει αυτό το όριο. Ψυχολογικά, θα πρέπει να είναι σε θέση ο παρατηρών έσωθεν το σύστημα αυτό, να αναγνωρίσει τον διπλό του χαρακτήρα.
            Το τρίτο, τέλος, χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι δομικό. Σε όλα ανεξαιρέτως τα υπαγόμενα σε αυτή την «οικογένεια» δίκαια, παρατηρείται ότι το civil law κυριαρχεί στον χώρο του ιδιωτικού δικαίου, ενώ το common law στον χώρο του δημόσιου δικαίου. Η κυριαρχία αυτή δεν αποκλείει την ύπαρξη και στοιχείων άλλων δικαίων. Επιπλέον, δεδομένου ότι κατά την παράδοση του common law δεν διακρίνονται σαφώς το ιδιωτικό από το δημόσιο δίκαιο, παρατηρείται στα μικτά νομικά συστήματα μια συνεχής διάδραση μεταξύ των δύο αυτών σφαιρών.
Στις περισσότερες περιπτώσεις τα νομικά αυτά συστήματα δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της αποικιακής περιόδου, όταν κράτη κυρίαρχα, με δίκαιο ευρωπαϊκό ηπειρωτικό, μεταβίβασαν – εκούσια ή ακούσια - υπερπόντιες αποικίες σε άλλα κράτη, στα οποία ίσχυε το αγγλοσαξονικό δίκαιο. Έτσι σχηματίσθηκαν π.χ. τα μικτά συστήματα των Φιλιππίνων, του Πουέρτο Ρίκο, της Λουιζιάνα, του Κεμπέκ, της Νότιας Αφρικής.
Ειδική περίπτωση αποτελεί η Σκωτία, η οποία απέκτησε ένα δομικά μικτό σύστημα, όταν συγχωνεύθηκε με τη Βρεταννία, με την Ενωτική Πράξη (Act of Union) του 1707. Έχει κοινά με την Αγγλία το δημόσιο δίκαιο και τους δημόσιους θεσμούς, όμως διατήρησε το ιδιωτικό της δίκαιο, το οποίο είναι ρωμαιοολλανδικής προέλευσης, δηλαδή επηρεασμένο βαθειά από το ρωμαϊκό δίκαιο όπως ερμηνεύθηκε στην ηπειρωτική Ευρώπη.
Επίσης ειδική περίπτωση αποτελεί το Ισραήλ, το οποίο ιδρύθηκε ως ανεξάρτητο κράτος το 1948 και στο οποίο, αρχικά εφαρμοζόταν το common law και αργότερα, το ιδιωτικό του δίκαιο επηρεάσθηκε από τα ευρωπαϊκά ηπειρωτικά δίκαια.

Κυπριακό νομικό σύστημα


i. Πριν την ανεξαρτησία 


            Από το 1571 μέχρι το 1878, η Κύπρος ήταν υπό οθωμανική κυριαρχία. Προκειμένου να στερεωθεί αυτή η κυριαρχία, κατά την περίοδο μέχρι το 1839, επιβάλλονταν πολύ αυστηρά μέτρα, μεταξύ των οποίων ήταν και η μαζική εισαγωγή του μουσουλμανικού δικαίου. Ο μόνος τομέας του δικαίου που δεν αντικαταστάθηκε από το μουσουλμανικό δίκαιο ήταν το δίκαιο της προσωπικής κατάστασης, ως προς το οποίο η Ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου διατήρησε αποκλειστική νομοθετική και δικαστική δικαιοδοσία. Τα Επισκοπικά δικαστήρια, τα οποία είχαν ιδρυθεί κατά τη διάρκεια της ρωμαιοβυζαντικής περιόδου (58 π.Χ. – 1191 μ.Χ), συνέχισαν να λειτουργούν ως δικαστήρια υποχρεωτικής δικαιοδοσίας για τα ζητήματα προσωπικής κατάστασης και ως διαιτητικά δικαστήρια για άλλα ζητήματα ιδιωτικού δικαίου. Και στις δύο περιπτώσεις, τα δικαστήρια αυτά συνέχισαν να εφαρμόζουν ρωμαιοβυζαντινό δίκαιο.
            Από το 1839 μέχρι το 1878, εισήχθησαν στην Κύπρο ορισμένοι Οθωμανικοί νόμοι - κώδικες, οι οποίοι είχαν βασισθεί σε ευρωπαϊκά μοντέλα: Ο Εμπορικός Κώδικας του 1850, ο Ποινικός Κώδικας του 1858 και ο Ναυτικός Κώδικας του 1863, είχαν βασισθεί στους αντίστοιχους γαλλικούς κώδικες. Ίσχυσαν στην Κύπρο μέχρι το 1930, το 1928 και το 1960, αντίστοιχα. Ο Οθωμανικός Κώδικας Γής του 1858 και ο Οθωμανικός Αστικός Κώδικας (Μεντζελέ) του 1876, είχαν υιοθετήσει τη μορφή και τη δομή ευρωπαϊκών ηπειρωτικών κωδίκων, εν τούτοις οι ουσιαστικές ρυθμίσεις τους ήσαν μουσουλμανικού δικαίου. Ίσχυσαν στην Κύπρο μέχρι το 1946 και το 1930, αντίστοιχα. Ο Κώδικας Γής συνέχισε και μετά το 1946 να ρυθμίζει τα εμπράγματα δικαιώματα που είχαν αποκτηθεί πριν το έτος εκείνο.
            Την Οθωμανική κυριαρχία ακολούθησε η βρεταννική, από το 1878 μέχρι το 1960. Το 1878 παραχώρησε η Τουρκία την Κύπρο στη Βρεταννία, με τη Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης, της 4.6.1878. Το 1914, η Βρεταννία προσάρτησε την Κύπρο.
            Από το 1878 μέχρι το 1935 παρέμεινε σε ισχύ το οθωμανικό δίκαιο, το οποίο όμως εφάρμοζαν άγγλοι δικαστές με αγγλικούς δικονομικούς κανόνες που είχαν εισαχθεί στην Κύπρο το 1882. Αυτό σήμαινε ότι πολύ συχνά οι δικαστές προσέφευγαν στο αγγλικό δίκαιο προκειμένου να καλύψουν πραγματικά ή υποθετικά κενά.
            Το 1935 πλέον, το αγγλικό δίκαιο αντικατέστησε επισήμως το Οθωμανικό δίκαιο στην Κύπρο. Παρά το γεγονός αυτό, διατηρήθηκε η ποικιλία των πηγών του δικαίου. Έτσι, συνέχισαν να ισχύουν ο Οθωμανικός Κώδικας Γης και ο Ναυτικός Κώδικας. Αναγνωρίσθηκε η δικαιοδοσία των μουσουλμανικών θρησκευτικών δικαστηρίων αναφορικά με τα ζητήματα προσωπικής κατάστασης των μουσουλμάνων κατοίκων της Κύπρου. Αναγνωρίσθηκε η δικαιοδοσία των Επισκοπικών δικαστηρίων και η νομοθετική εξουσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αναφορικά με τα ζητήματα προσωπικής κατάστασης των ελλήνων κατοίκων.
            Ακόμη και νόμοι που εισήχθησαν στην Κύπρο από τους βρεταννούς κατ’εκείνη την περίοδο, διατήρησαν, αν όχι αύξησαν, την ποικιλία του κυπριακού δικαίου. Έτσι, νόμοι για το δίκαιο των συμβάσεων και για την πώληση αγαθών περιλάμβαναν στοιχεία ινδικού – αλλά και ινδουιστικού θρησκευτικού – δικαίου, επειδή ήσαν αντιγραφές σχετικών κωδικοποιήσεων που είχαν γίνει λίγο νωρίτερα στην Ινδία από τους βρεταννούς αποίκους. Επόμενο ήταν, οι ερμηνευτές των νόμων αυτών να προσφεύγουν και σε ινδικές δικαιικές πηγές. Επίσης, το κυπριακό δίκαιο της εκ διαθήκης διαδοχής είχε «δανεισθεί» διατάξεις του ιταλικού Αστικού Κώδικα και το δίκαιο της οριζόντιας ιδιοκτησίας είχε βασισθεί σε αντίστοιχο ελληνικό νόμο. 

ii. Μετά την ανεξαρτησία 


            Το 1960 ιδρύθηκε η Δημοκρατία της Κύπρου. Προκειμένου να μην υπάρξει ρυθμιστικό κενό, λόγω της πολιτικής αυτής μεταβολής, το άρθρο 188 του Συντάγματος όρισε ότι οι νόμοι που εφαρμόζονταν στην Κύπρο μέχρι το 1960, θα συνέχιζαν να ισχύουν, υπό τον όρο ότι δεν θα ήσαν σε αντίθεση προς το Σύνταγμα και μέχρι να αντικατασταθούν από νέους νόμους. Οι προ του 1960 νόμοι αυτοί, οι οποίοι θα συνέχιζαν να ισχύουν, θα ερμηνεύονταν σύμφωνα με το Σύνταγμα. Εάν θεωρούνταν ότι ήσαν σε αντίθεση προς το Σύνταγμα, θα μπορούσαν σε ορισμένες περιπτώσεις τα δικαστήρια, να τους ερμηνεύουν και να τους εφαρμόζουν, τροποποιώντας τους ώστε να είναι σύμφωνοι προς το Σύνταγμα.
            Υπερβαίνοντας τα όσα όριζε το Σύνταγμα, ο νόμος 14 του 1960, όρισε μεταξύ άλλων ότι, εφόσον δεν προέβλεπε διαφορετικά η εφαρμοστέα νομοθεσία, τα κυπριακά δικαστήρια θα συνέχιζαν να εφαρμόζουν το αγγλικό common law  και τις αρχές της equity. Επειδή δε ο νόμος αυτός δεν προσδιόριζε χρονικά, θα ήταν δεσμευτικό για τα κυπριακά δικαστήρια ακόμα και το μετά την ανεξαρτησία διαμορφούμενο common law, υποκείμενο μόνο στον έλεγχο της συμβατότητάς του με το Σύνταγμα της Κύπρου. Άρα, στην ακραία της μορφή, η υποχρέωση αυτή σήμαινε ότι, τα κυπριακά δικαστήρια θα έπρεπε να συμμορφωθούν προς μια απόφαση της Βουλής των Λόρδων, εκδοθείσα μετά το 1960, ακόμη και αν μεταγενέστερος αγγλικός νόμος είχε ανατρέψει – στην Αγγλία – την απόφαση εκείνη, αφού από την άλλη μεριά, οι αγγλικοί νόμοι που εκδόθηκαν μετά το 1960 δεν είναι εφαρμοστέοι στην Κύπρο.
            Φαίνεται όμως, πως εν τέλει το κυπριακό δίκαιο, παρά τον κίνδυνο προσκολλήσεώς του στο αγγλικό common law, διατήρησε και ενίσχυσε τον μικτό του χαρακτήρα.
Τα κυπριακά δικαστήρια εφαρμόζουν αγγλικό common law, μόνον εφόσον θεωρούν ότι είναι αυτό «κατάλληλο για την Κύπρο». Επίσης, άσκησαν τη δυνατότητα που του παρείχε το άρθρο 188 του Συντάγματος, και ορισμένους νόμους που είχαν εκδοθεί πριν το 1960, αντί να αρνηθούν να τους εφαρμόσουν, τους ερμήνευσαν τροποποιώντας τους, ώστε να είναι σύμφωνοι προς το κυπριακό Σύνταγμα.
Η κυπριακή νομοθεσία μετά το 1960 απομακρύνθηκε αρκετά από το πνεύμα του common law. Επίσης μειώθηκε η επιρροή της Αγγλίας στους κυπρίους δικηγόρους. Πολλοί συνεχίζουν να σπουδάζουν στην Αγγλία, αλλά πολύ περισσότεροι σπουδάζουν στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να εξοικειώνονται περισσότερο με τα ευρωπαϊκά ηπειρωτικά νομικά συστήματα.
Στην αρχή, η γλώσσα που χρησιμοποιούνταν από τα δικαστήρια και τους διαδίκους ήταν η αγγλική. Βαθμιαία όμως, αντικαταστάθηκε αυτή από την ελληνική και από το 1989 όλες οι αποφάσεις δημοσιεύονται στην ελληνική γλώσσα.
Στα ζητήματα προσωπικής κατάστασης, συνεχίζουν να έχουν νομοθετική και δικαστική δικαιοδοσία οι δύο κοινότητες, η χριστιανική και η μουσουλμανική. Άρα, στα ζητήματα αυτά διατηρείται η ισχύς και του βυζαντινού και του οθωμανικού δικαίου.
Σύμφωνα με το άρθρο 146 του κυπριακού Συντάγματος, το Ανώτατο Δικαστήριο της Κύπρου έχει εξουσία αναθεώρησης των διοικητικών πράξεων και ακυρώσεώς τους, στην περίπτωση που τις κρίνει αντισυνταγματικές, παράνομες ή ultra vires. Προκειμένου να κρίνει επ’αυτών των ζητημάτων, το Ανώτατο Δικαστήριο προσφεύγει στην ελληνική και στη γαλλική νομική θεωρία καθώς και στις αποφάσεις του ελληνικού Συμβουλίου της Επικρατείας και του γαλλικού Conseil dEtat. Επειδή δε στο κυπριακό νομικό σύστημα ισχύει η αγγλική αρχή του stare decisis, δηλαδή της υποχρεωτικής ισχύος των δικαστικών προηγουμένων, εφόσον οι ανωτέρω αποφάσεις και οι γνώμες των θεωρητικών υιοθετούνται από το κυπριακό Ανώτατο Δικαστήριο, καθίστανται δεσμευτικές και για το ίδιο και για τα κατώτερα κυπριακά δικαστήρια.
Όπως τονίζει ο Συμεωνίδης, η εξέλιξη του κυπριακού δικαίου, τα «δάνεια» από άλλα δίκαια και η επεξεργασία του συνόλου από τους κυπρίους δικαστές, κατέστησαν το κυπριακό νομικό σύστημα, ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα στο Δυτικό νομικό κόσμο, έναν «παράδεισο συγκριτικού δικαίου».





Και μια δική μου φωτογραφία - σχεδόν είχα σκαρφαλώσει για να τη βγάλω με τόση λεπτομέρεια!



Δευτέρα 18 Αυγούστου 2014

Στον δρόμο για το Φράγχθι - Βυθισμένη γη - PlanetSolar TerraSubmersa Expedition

Σας είχα υποσχεθεί φωτογραφίες από το κινούμενο με ηλιακή ενέργεια καταμαράν που, πηγαίνοντας στο σπήλαιο Φράγχθι, για έρευνα στον υποθαλάσσιο χώρο, στάθμευσε μια μέρα στο Ναύπλιο (8 Αυγούστου) και είχα την τύχη να το δω και να το φωτογραφίσω.


Ίσως πρόκειται για το (βυθισμένο) αρχαιότερο χωριό στον Ευρωπαϊκό χώρο. Συγκλονιστικό...

Η έρευνα με το καταμαράν ξεκίνησε χθες, Δευτέρα 18 Αυγούστου και θα ολοκληρωθεί (σύμφωνα με το πρόγραμμα) την Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου.

                    http://www.voria.gr/index.php?module=news&func=display&sid=190107








Σκέφθηκα να φωτογραφίσω και τις πινακίδες που είχαν οι ίδιοι στήσει, ώστε να έχετε μια αρκετά λεπτομερή φωτογραφική αφήγηση του ερευνητικού έργου και όχι μόνο - περιλαμβάνονται και στοιχεία για σπουδές κλασσικής αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης και για τις έρευνες στην Ελλάδα από την Ελβετική Αρχαιολογική Σχολή.