Translate

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017

Conference at Kiel University, 2-3 February 2017


Άλλη μια ανάρτηση για το συνέδριο αυτό. Αυτή τη φορά αναρτώ κανονικά το πρόγραμμα, όχι απλώς το link για το συνέδριο.














                                                          Εύχομαι να πάνε όλα καλά!















Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2017

Το δίκαιο ως στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης


                         Laws narrate peoples’ trajectories in many and various ways




Human beings, almost genetically, carry in themselves ideas about what is right and what is wrong. These ideas, influenced by various factors reigning in each society, in each human community, across time and across places, turned into legal institutions, similar or different, depending exactly on those influences, at each part of the world.




Interpersonal relationships were and still are organized according to many and various factors. History, especially history, played a decisive part in this “play”, it described and/or interpreted past facts and determined future ways of thinking and acting, differently, at the different parts of the world. The ways pacts, alliances, possession of objects, prohibitions, punishments, etc., were regulated, had their roots in the different circumstances of each part at each time and then became guides to follow, ways of human beings’ coexistence.

(παράγραφοι που είχα αφαιρέσει, τελικά, από ένα κείμενό μου που θα δημοσιευτεί σε έναν συλλογικό τόμο, στο εξωτερικό)



Σήμερα ήταν το τελευταίο μάθημα του εξαμήνου, στο Συγκριτικό Δίκαιο. Πονηρό χαμόγελο, λίγο πριν το μάθημα! Παραπλάνηση, βέβαια, αφού θα μου λείψουν τα παιδιά... είμαι παλιοχαρακτήρας και δένομαι κάθε φορά με τους φοιτητές μου, οπότε έχει και μια λύπη, κάθε φορά, το τέλος των μαθημάτων...



Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2017

"Πέτρες στις τσέπες του" - μια σπουδαία θεατρική παράσταση!

Για το ίδιο το έργο που μολις ξεκινησε στο Θεατρο Νεου Κοσμου θα διαβάσετε και αλλου. Λίγα λόγια μόνο, για την προσωπική μου -άριστη! - εντύπωση.





Σπανίως έχω δει παράσταση τόσο απολαυστική σαν αυτη! Οι δυο ηθοποιοί (και σκηνοθέτες, στη συγκεκριμένη παράσταση), Γιωργος Χρυσοστομου  και Μάκης Παπαδημητριου, είναι περισσότερο απο σαφες ότι έχουν χτίσει πετραδακι-πετραδακι αυτο το έργο τέχνης, μοχθωντας απίστευτα (είμαι σίγουρη γι'αυτο) προκειμένου να φανεί τόσο ανάλαφρα τελεια η παράσταση και συγχρόνως απολαμβάνοντας κάθε λεπτό αυτής της διαδικασίας.

Ρυθμός παιχνιδιαρικος ασταμάτητα, εναλλαγή ρόλων με αστραπιαία ταχύτητα, διαφορετικές κινήσεις, χωρίς την ελάχιστη αποτυχία (σε κατεπλησσε π.χ. η ευκολία με την οποία ο Παπαδημητριου άλλαζε κίνηση αυτόματα και απο αφελής τυπακος - κομπαρσος γινοταν -επίσης-αφελής κοπελιτσα Γ βοηθός σκηνοθέτη), διαφορετικές φωνές, χωρίς να φαίνεται η πολυ μεγάλη δυσκολία αυτής της προσπάθειας (π.χ, το σφυριχτο σιγμα του Χρυσοστομου σε έναν απο τους ρόλους του, ήταν συγκινητικά γοητευτικό και ανταποκρινόταν τελεια στον συγκεκριμένο ρόλο).

Κοιτούσαν δεξιά, αριστερά, πάνω, κατω, και παρέσυραν το κοινό να κοιτάζει επίσης προς τις ίδιες κατευθύνσεις για να δει αυτο/α που υποθετικά έβλεπαν οι ρολοι.

Ώσπου μια αυτοκτονία ταράζει τη μέχρι τότε ήσυχη ανησυχια... Και το κωμικό των ρόλων συνεχίστηκε μεν φαινομενικά, όμως μια ήσυχη απόγνωση πλέον επηρέαζε τα πάντα...

Μάκης Παπαδημητριου - Γιωργος Χρυσοστομου, δυο ηθοποιοί τόσο ευφυείς, τόσο διαφορετικοί και όμως τόσο τελεια συγχρονισμενοι, γεμίζουν τη σκηνή και όλη την αίθουσα, καθηλωνοντας αλλα και ενθουσιαζοντας τους θεατές!












Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2017

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2017

Time and Art






"Time changes our view in another way too. Each new art movement implies a reassessment of what has gone before; what is done now alters what was done previously."
Julian Barnes, "Keeping an eye open", p. 232





Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2017

J.M. Coetzee




Πολύ αγαπημένος μου συγγραφέας ο J.M. Coetzee. Αυτές τις μέρες διαβάζω ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο για αυτόν, ένα είδος λογοτεχνικής βιογραφίας του, ένα βιβλίο που παρουσιάζει τη "διαδικασία" γέννησης και δημιουργίας των έργων του Coetzee:




"Given the philosophical position with which he began, that is, the critique of Western rationality, it is clearer now why Coetzee would never completely make peace with realism, though several later novels seek to do so, as we will see. The basis of his entry into fiction was this anti-rationalism, and a revolt against what he saw as realism's unadventurous epistemology. But the sudden interest in parody in Dusklands, which made sense politically and philosophically in 1970, would have had the effect of imploding some of his own long-held assumptions about the novel as a form, which, as he saw it, was an invention of the realist tradition that ran from Defoe through Flaubert, Henry James and on to Ford Madox Ford.




Joyce, too, was a writer of realism to Coetzee at this stage, a psychological realism that sets about building a credible representation of consciousness, though with a mythic undercarriage borrowed from Homer. All this helps to explain why Dusklands is such a formally peculiar work. Coetzee was actually in rebellion against himself. He wanted to write, but how could he, when his support structures were collapsing?"




D. Attwell, "J.M. Coetzee and the Life of Writing", Oxford University Press, 2015, p. 62-63.

Οι φωτογραφίες είναι από έκθεση παιδικών σχεδίων στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης
https://www.cycladic.gr/









Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2017

Multicolored World


Οι φωτογραφίες είναι δικές μου, από την καταπληκτική έκθεση που ξεκίνησε πριν λίγες μέρες στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης.

(https://www.cycladic.gr/)

Το κείμενο είναι από το βιβλίο της Mitra Sharafi, "Law and Identity in Colonial South Asia. Parsi Legal Culture, 1771-1947", Cambridge University Press, 2014, p. 16-17.




"Zoroastrianism was the state religion of three dynasties that ruled over the ancient Persian empire: the Achaemenids (550-330 BCE), the Atsacids or Parthians (247 BCE-224 CE) and the Sasanians (224-651 CE). Between the first and second dynasties came conquest by Alexander of Macedon, known among Zoroastrians as Alexander the Destroyer, around 330 BCE. In the seventh century CE, the spread of Islam through Asia ended Sasanian rule. Arab Muslim invaders took advantage of in-fighting within the Persian Empire and effectively defeated the Sasanians during the period between 628 and 642 CE.




A huge part of the corpus of Zoroastrian scriptures - as much as 75 percent of Avestan texts - was lost or destroyed following the two invasions of Alexander and the Muslims. In the tenth century, a group of Zoroastrians migrated from Persia to western India. Others followed, particularly in the thirteenth and fourteenth centuries, during the late Abbasid rulers' persecution of Zoroastrians and the Mongol invasions of Persia. The movement of Zoroastrians to India was roughly coeval with the growing conversion of Persians to Islam, a gradual process that took place over centuries.




By the fourteenth century, Islam had become the dominant religion in Persia. In the Parsi tradition, the migration to India was a flight from religious persecution. According to archaeological evidence, there had been trade between Persia and Gujarat for centuries before. Zoroastrians may have come to western India in part because they were already familiar with the region through earlier commerce."