Luxembourg - la suite

Το επίσημο οίκημα του Μεγάλου Δούκα του Λουξεμβούργου - παρεμπιπτόντως, είναι ιδιαιτέρως δημοφιλής στη χώρα ο συγκεκριμένος Grand Duc. Δεν μένει εκεί με την οικογένειά του (μένει στην εξοχή), είναι μόνον ο χώρος των επίσημων εκδηλώσεων.

Και αφού σας μιλάω για Λουξεμβούργο, ας σας "μιλήσω" και για έναν καλλιτέχνη του:

Francesco Tristano Schlimé

http://www.francescotristano.com/

Ένας από τους πολύ αγαπημένους μου πιανίστες, είχα την τύχη να τον ακούσω πριν λίγα χρόνια, εδώ στην Ελλάδα, στο Μέγαρο. Καταγωγή: Λουξεμβούργο. Το όνομα Τριστάνος το οφείλει στη μητέρα του που λατρεύει τον Wagner.

Παίζει απίστευτα, μεταξύ άλλων: Bach, Frescobaldi, Buxtehude. "Πειράζει" τα κομμάτια, με τρόπο έξοχο όμως. Συνθέτει και ο ίδιος. Του αρέσει και η τζαζ. Τα συνδυάζει κάποιες φορές.

                Περιμένοντας να μπούμε μέσα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Δείτε (τα βιντεάκια του Schlimé είναι και έξοχα σκηνοθετημένα!!) και ακούστε:
"bachCage"
https://www.youtube.com/watch?v=rQrVH5otfK4

                                     Του μέγιστου Rodin, ο Σκεπτόμενος, σε γύψο.

Ο Schlimé παίζει Buxtehude και Bach:
https://www.youtube.com/watch?v=9xkeNs6nxmo

Στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε μια αίθουσα όπου έχει αναρτηθεί ένα καταπληκτικό τρίπτυχο του Δανού καλλιτέχνη Sven Dalsgaard. Το έργο (1989) παρουσιάζεται ως μια άσκηση καλλιγραφίας βασισμένη σε τρεις φράσεις "Με αγάπη/και δικαιοσύνη/μια ενωμένη Ευρώπη". Οι λέξεις είναι ζωγραφισμένες σε όλες τις γλώσσες της Κοινότητας, αλλά σκόπιμα είναι έτσι γραμμένες ώστε να μη μπορούν μεν άμεσα να διαβαστούν, αλλά να προκαλούν την επιθυμία αποκρυπτογράφησής τους.

Από ρεσιτάλ στο Βερολίνο - και μόνος του ο Schlimé και με άλλους (μην το κλείσετε, μόλις τελειώσει το πρώτο βίντεο, ακολουθεί άλλο, 1 1/2 ώρας, σύγχρονης μουσικής), εκπληκτική συναυλία!!:
https://www.youtube.com/watch?v=c0evZaYU1Vw

Κοιτάξτε τα δάχτυλά του, είναι μαγικά!!


Οι τέσσερις κατωτέρω φωτογραφίες είναι από τη Cité Judiciaire. Απόγευμα της Πέμπτης, 26 Μαρτίου, στην αίθουσα συνεδριάσεων του Ανωτάτου Ακυρωτικού του Λουξεμβούργου

                                                   και έξω από αυτήν, στον προθάλαμο.

                                                              ΤΟ ταβανι!!

Burkhard Hess, Félix Braz (Υπουργός Δικαιοσύνης),  Georges Santer (Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου).

                                Αυτό το cd το έχω λειώσει από το πολύ που το ακούω...

Μια κουβέντα

"Ξέρω δυο νησάκια και το
βλέμμα σου σταματημένο ανάμεσά τους
μέχρι να φύγει για τους πλόες που πρώτη μας έτεινε η Ελένη,
από το θολό ανάκλιντρο, λίγο πριν κάθε μεσάνυχτα,
όταν ίσως είχε σύννεφα στην κορυφογραμμή,
πίσω από τις κουρτίνες."

                                          Από το Μια κουβέντα, από το "Παναγιές Ελένες", του Γιώργου Ψάλτη.

"Una onda no pasa de la nada,
que no se lleve de tu sombra abierta
la luz mejor. De noche, estás despierta
en tu estrella, a la vida desvelada."

                                                    Από το A mi alma, του Juan Ramón Jiménez.

26.3.2015 - Gerichtshof der Europäischen Union

Πέμπτη, 26 Μαρτίου, πρωί. Τόπος του συνεδρίου, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ).

Μια πολύ όμορφη θέα του Λουξεμβούργου (μια σπάνια, πολύ σπάνια, ηλιόλουστη στιγμή...)

                                                   Αίθουσα συνεδριάσεων του ΔΕΕ.
    Ο Πρόεδρος του ΔΕΕ, ο Έλληνας Καθηγητής Βασ. Σκουρής, στον εναρκτήριο χαιρετισμό. Δίπλα του, ο Διευθυντής του Max-Planck-Instituts Luxemburg, Prof.Dr. Burkhard Hess.

Ομιλίες από τον Γερμανό Prof.Dr. Heinz-Peter Mansel, Universität zu Köln, και τον Άγγλο Alexander Layton, QC, London.

                                           Ξέρετε, η γνωστή μου μανία με τα ταβάνια...

                                        Λίγο μετά το τέλος της πρωινής συνεδρίασης.

Η είσοδος πρωτοκόλλου - για ιδιαιτέρως επίσημες εκδηλώσεις, δηλαδή. Με γοήτευσαν τα φώτα...

                                            Και άλλη μια εκδοχή φώτων και ανθρώπων...

Και άλλη μια εκδοχή του εαυτού μου! Και αν νομίζετε ότι είμαι νάρκισσος, απατάσθε!! Σχεδόν ποτέ δεν μου αρέσω στις φωτογραφίες που με βγάζουν. Ντρέπομαι πολύ να ποζάρω. Το καλύτερό μου είναι να με φωτογραφίζουν όταν δεν έχω καν πάρει είδηση ότι υπάρχει φωτογράφος, μόνο τότε δεν κάνω γκριμάτσες αμηχανίας!

           Η αδυναμία μου που λέγαμε, στα φώτα... Στο ΔΕΕ και αυτή η φωτογραφία

 Μην ανησυχείτε - ή, ανησυχείστε! -, θα υπάρξει και συνέχεια, φωτογραφική και κειμενική.

                                             Καλό υπόλοιπο Κυριακής, καλή εβδομάδα!!

Καλημέρα!

                                         Επέστρεψα τη νύχτα. Καλώς σας βρήκα!


Ελπίζω αργότερα σήμερα να προλάβω να γράψω περισσότερα και να αναρτήσω κάποιες από τις φωτογραφίες που τράβηξα στο Λουξεμβούργο - σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους.

Προς το παρόν, σ(μ)ας εύχομαι τα καλύτερα - και όπως φαίνεται και στο τετράφυλλο τριφύλλι στη φωτογραφία (από ανθοπωλείο στο Λουξεμβούργο), να θυμόμαστε ότι μια όμορφη στιγμή φωτίζει όλη τη ζωή μας.

Ίδιος γκρίζος και βροχερός καιρός ήταν στο Λουξεμβούργο, όπως και στην Ελλάδα. Μας κούρασε ο Μάρτιος... Μας ξεγέλασε, που λέει και ο Γκάρφιλντ!


                                                    Μην το βάζουμε κάτω όμως!!

Luxembourg

Ξύπνησα το πρωι στις 4.30 (για την ακρίβεια δεν κοιμήθηκα παρα ελάχιστα, αφου κοιτούσα συνεχεια το ρολόι) για να προλάβω την πτήση των 6.30 για Ζυριχη και απο εκει(όπου έμεινα 5 ώρες στο αεροδρόμιο...) για Λουξεμβούργο.

Ήρθα για τη Γ.Σ. των μελών της Wissenschaftliche Vereinigung fur Internationales Verfahrensrecht και το συνέδριο που οργανώθηκε με την ευκαιρία αυτη: "Der europaische Gerichtsverbund. Die Internationalen Dimensionen des europaischen Zivilverfahrensrechts".

Οι φωτογραφίες είναι απο αυτές που είχα βγάλει στην Ελλάδα. Για τις Λουξεμβουργιανες, αναμεινατε στο ακουστικό σας!

Και χρόνια πολλα για την ημέρα - καθυστερημένα το λέω, αλλα τι να κάνω με τόσο τρέξιμο....

Spring is here(?)

Άνοιξη και ο Μάρτης - όπως πάντα - μας παιδεύει ακόμα...

                                                                                               Πού θα πάει, θα ομορφύνουν όλα...

Ludovico Einaudi, "Primavera"
https://www.youtube.com/watch?v=qmxFAT581T4

Antonio Vivaldi, "La Primavera"
https://www.youtube.com/watch?v=pmOwlf99V64

Robert Schumann, Συμφωνία αρ. 1, "Άνοιξη"
https://www.youtube.com/watch?v=yp3OixIiJV0

Aaron Copland, "Appalachian Spring"
https://www.youtube.com/watch?v=t4E1JYP5Tgc

Michel Fugain, "Le printemps"
https://www.youtube.com/watch?v=B567l1G1WCs

France - Italy - Caribbean countries

Πρώτη Κυριακή χωρίς δουλειά μετά από ΠΟΛΥΥΥΥ καιρό, έλπιζα ότι θα ήταν ηλιόλουστη και ότι θα είχα όρεξη για βόλτες... Βγήκε λίγο μελαγχολική η μέρα, αντίθετα...

Πάντως η άνοιξη ήρθε!

- Όμορφες φωτογραφίες που μου έστειλε ο Σουηδός συνάδελφος και φίλος Rolf Dotevall από ένα μικρό Γαλλικό χωριό, το Grez-sur-Loing, όπου μένει για ένα μήνα, με υποτροφία, σε ένα οίκημα όπου επίσης διαμένουν άλλοι 10 υπότροφοι, ζωγράφοι. Δηλαδή, συνύπαρξη δικαίου και τέχνης στην πράξη!!

- Η βίλλα των μυστηρίων, ένα από τα ωραιότερα τμήματα του αρχαιολογικού χώρου της Πομπηίας, ανοίγει τις πόρτες της στο κοινό.

- Οι ηγέτες των κρατών της Καραϊβικής υιοθέτησαν σχέδιο διεκδίκησης επανόρθωσης από πρώην αποικιοκράτες, όπως Αγγλία, Γαλλία, Ολλανδία, για το δουλεμπόριο στο οποίο είχαν επιδοθεί:

http://www.jamaicaobserver.com/news/Caribbean-Countries-adopt-plan-to-seek-slavery-reparations

La poesía es liberación

Πήγα σήμερα το βράδυ στην εκδήλωση αυτή, στο Μέγαρο Μουσικής. Με είχε ειδοποιήσει με μέιλ για την εκδήλωση ο Χάρης (Ψαρράς), που ήρθε ειδικά για αυτήν από το Εδιμβούργο.

Πολύ ωραία βραδιά!! Συζήτηση εξαιρετική! Εκτός από τον Χάρη, τον "μικρό μας σοφό", πάντα, αυτή που μου άρεσε πάρα πολύ ήταν η Δήμητρα Χριστοδούλου. Τη θαυμάζω ως ποιήτρια και χάρηκα πάρα πολύ που ο ποιητικός συγχρόνως και στέρεος λόγος της αντιστοιχούσε απόλυτα στην ιδέα που είχα σχηματίσει γι'αυτήν, διαβάζοντας τα ποιήματά της.

Αναμνήσεις από το δεσμωτήριο (ΙΙΙ)

Αγάπες κερδισμένες και χαμένες,
έρωτες αλησμόνητοι, κεντήματα ζωής,
γιατί μ'αφήνετε εδώ,
σε τόπο ξερό κι αιμοβόρο
που τάφος θα' τανε, αν δεν
τον δρόσιζε αραιά και πού ο άνεμος της μνήμης;
Πια δεν με λογαριάζετε κι όλο κατηφορίζω
με φώτα ομίχλης αναμμένα,
με λιγοστού χιονιού νιφάδες στο παρμπρίζ,
μ' ένα παλιό αυτοκίνητο στην εσοχή του ορίζοντα
όπου βαριανασαίνει ο χρόνος και ξεκινά
να παίρνει αξία της ζωής μου το υστέρημα.

                                                       Χάρης Ψαρράς "Τα όντως όντα"

Ο κόκκος

Είναι αβέβαιο. Ελάχιστα ασφαλές.
Με δάχτυλα που τρέμουν αγγίζει.
Κι ούτε που θα σταθεί να το κοιτάξεις.
Ντρέπεται να πεισθεί στην αγάπη.
Μ' εγκαταλείπει πια. Μα το πιστεύω.
Με ντύνει με ξέφτια Θεού.

                                   Δήμητρα Χριστοδούλου "Λιμός"


                                                                   Καλό βράδυ

"La transparencia, dios, la transparencia"

Παγκόσμια ημέρα ποίησης αύριο - λες και φτάνει μια ημέρα...


"Dios del venir, te siento entre mis manos,
aquí estás enredado conmigo, en lucha hermosa
de amor, lo mismo
que un fuego con su aire.

No eres mi redentor, ni eres mi ejemplo,
ni mi padre, ni mi hijo, ni mi hermano;
eres igual y uno, eres distinto y todo;
eres dios de lo hermoso conseguido,
conciencia mía de lo hermoso.

Yo nada tengo que purgar.
Toda mi impedimenta
no es sino fundación para este hoy
en que, al fin, te deseo;
porque estás ya a mi lado,
en mi eléctrica zona,
como está en el amor el amor lleno.

Tú, esencia, eres conciencia; mi conciencia
y la de otros, la de todos,
con forma suma de conciencia;
que la esencia es lo sumo,
es la forma suprema conseguible,
y tu esencia está en mí, como mi forma.

Todos mis moldes, llenos
estuvieron de ti; pero tú, ahora,
no tienes molde, estás sin molde; eres la gracia
que no admite sostén,
que no admite corona,
que corona y sostiene siendo ingrave.

Eres la gracia libre,
la gloria del gustar, la eterna simpatía,
el gozo del temblor, la luminaria
del clariver, el fondo del amor,
el horizonte que no quita nada;
la transparencia, dios, la transparencia,
el uno al fin, dios ahora sólito en lo uno mío,
en el mundo que yo por ti y para ti he creado."

                                                                                                            Juan Ramón Jiménez

17.3: La Fhéile Pádraig - Il Risorgimento

La Fhéile Pádraig - Η γιορτή του Αγίου Πατρικίου

17 Μαρτίου, επέτειος του θανάτου του Αγίου Πατρικίου - Saint Patrick, αργία στην Ιρλανδία.

Φοράνε πράσινα αυτή την ημέρα. Λέγεται ότι ο Saint Patrick χρησιμοποιούσε το τριφύλλι προσπαθώντας να εξηγήσει την Αγία Τριάδα στους παγανιστές Ιρλανδούς. Γεννήθηκε τον 4ο αιώνα στη Ρωμαιοκρατούμενη Βρετανία, από εύπορη οικογένεια. Σε ηλικία 16 ετών απήχθη από Ιρλανδούς επιδρομείς οι οποίοι τον πήραν ως σκλάβο στη Κέλτικη Ιρλανδία. Έζησε 6 χρόνια εκεί, ως βοσκός, και στη διάρκεια εκείνη - έγραψε - "βρήκε τον Θεό". Επέστρεψε μετά στην οικογένειά του και έγινε ιερέας. Στη συνέχεια ξαναπήγε στην Ιρλανδία, όπου έζησε πολλά χρόνια προσπαθώντας να εκχριστιανίσει τους Ιρλανδούς.

Il Risorgimento

17 Μαρτίου, επέτειος της ενοποίησης της Ιταλίας, της ίδρυσης του σύγχρονου Ιταλικού κράτους.

17 Μαρτίου 1861, ο Vittorio Emanuele ανακηρύσσεται ο πρώτος Βασιλιάς της Ιταλίας.

Το 1865 η πρωτεύουσα μεταφέρεται από το Τορίνο στη Φλωρεντία.

3 Φεβρουαρίου 1871, λίγο μετά την προσάρτηση του Παπικού κράτους, πρωτεύουσα ανακηρύσσεται η Ρώμη.

Κυριακάτικος περίπατος, με ανακαλύψεις!

Βγήκα να περπατήσω, κυρίως για να βγάλω φωτογραφίες. Και κατέληξα - δεύτερη φορά στη ζωή μου, παρά το ότι είναι πολύ κοντά στο σπίτι μου - στον χώρο πίσω από το Παναθηναϊκό Στάδιο, το Καλλιμάρμαρο. Πολλοί πάνε για τρέξιμο και τις Κυριακές πάνε και μπαμπάδες ή/και μαμάδες με παιδάκια.

Τελικά η βόλτα μου είχε πολύ ωραίο οπτικό αποτέλεσμα, όπως βλέπετε:

αλλά και αναπάντεχο ιστορικό ενδιαφέρον:

Στο δρόμο δίπλα, ανάμεσα στα αγριόχορτα, ήταν μέσα σε κάγκελα αυτό το μνημείο. Προσπάθησα - και τα κατάφερα - να το φωτογραφίσω χωρίς να φαίνονται τα κάγκελα.

Επιστρέφοντας σπίτι, με έτρωγε η περιέργεια και άρχισα την έρευνα. Η αφιέρωση ήταν στον Ηρώδη Αττικό. Ο Φιλόστρατος είχε γράψει πως ο Ηρώδης Αττικός είχε ταφεί στον χώρο του Σταδίου - το οποίο είχε κατασκευασθεί επί Λυκούργου (330-329 π.Χ. και ανακαινισθεί με πεντελικό μάρμαρο από τον Ηρώδη Αττικό (140-144 μ.Χ.), με δικά του χρήματα. Όμως (διαβάστε το απόσπασμα, κατωτέρω) ο τάφος πιθανότατα ήταν κάπου εκεί, όπου βρέθηκε και το αφιέρωμα αυτό.

Philostrate paraît avoir commis une inexactitude en affirmant que les Athéniens enterrèrent Hérode dans le stade qu'il avait construit à ses frais. Les fouilles n'ont pas confirmé cette affirmation. Mais, s'il n'a pas été trouvé de tombeau dans lé stade même où il est peu croyable qu'il ait jamais été édifié, on a découvert, il n'y a pas bien longtemps, à l'extérieur du mur qui entoure, à l'est, la dernière rangée des gradins, une inscription qui parait bien se rapporter au sophiste et marquait peut-être l'emplacement de son tombeau. Après une première ligne où l'on a dû marteler le nom d'Hérode lorsque le marbre a été remployé plus tard, avec d'autres stèles funéraires, dans. un mur entourant un grand sarcophage, on lit encore en caractères archaïsants, caractéristiques de l'époque du sophiste, la dédicace suivante : Έρωϊ | τώι | Μαραθωνιωι. L'endroit de la découverte, tout contre le plus vaste édifice construit par le fastueux Athénien, et le dème de ce héros, qui était également celui d'Hérode, rendent l'identification fort plausible.

 On avait déjà conjecturé que le tombeau d'Hérode devait se trouver en cet endroit et qu'il fallait l'identifier avec une vaste construction de 11 mètres de large sur 55 mètres de long, dont les substructions sont conservées au sommet de la colline qui domine le stade à l'est1. Cette hypothèse est singulièrement renforcée par la découverte de notre dédicace. Nous avons qualifié ce texte de dédicace, car il ne s'agit pas à proprement parler d'une épitaphe. Celle d'Hérode était conçue sous forme d'une épigramme, dont Philostrate vante l'éloquente concision : Άττικού Ήρώδης Μαραθώνιος, οΰ τάδε πάντα κεΐται τώδε τάω, πάντοθεν εύδόκιµος.  


(Paul Graindor, "Herode Atticus et sa famille", Le Caire 1930)

Δεν είναι υπέροχη αυτή η φωτογραφία - ή, μάλλον, το θέμα της;;!! Μέσα στα ξερά (που φαίνονται σαν γλυπτά - "η ζωή αντιγράφει την τέχνη", έλεγε ο Oscar Wilde!) το νέο λουλούδι, η νέα ζωή.

                                             Καλή υπόλοιπη Κυριακή - Καλή εβδομάδα!