Συγκρίνοντας ποίησης ίχνη

Paradise Lost

"Άνοιξε τα φτερά και ρίξου στον αέρα
με ανέμων υπερπόντιων τη ρώμη.
Εδώ που φτάσαμε δεν πάει παραπέρα
ο βίος ο επίγειος. Εδώ είσαι ακόμη;

Βιάσου. Την πτήση ετοίμασε. Στον ήλιο
κοίτα να πας το γρηγορότερο. Είναι χρεία.
Η γερασμένη σου εποχή βήχει και πίνει τίλιο.
Να της ξεφύγεις πρέπει. Έστω και με τη βία.

Τι κάθεσαι; Τώρα ή ποτέ. Δεν έχει μα κι ωστόσο."
Τα λόγια αυτά αντηχούν στον νου του Ίκαρου κάθε τόσο.

                                                         Χάρης Ψαρράς, "Gloria in Excelsis", Κέδρος 2017

Αναλαμπή -
Κανείς δεν ξέρει από πού πηγάζει
Στην αίγλη της, κανείς δεν ξέρει
Ποιό φώς περνάει απ' τα μαλλιά σου
Στίλβοντας τη λεία του
Μετάξι

Και αναλύει δέσμες χρωμάτων
Μες σε δεσμούς φωτός
Ιριδίζουν
Εκλάμψεις πιο σκοτεινές
Από τις λίμνες των ματιών σου

Μια αναλαμπή
Το φώς της κρύβει την πηγή του
Το θάμπος της το αίνιγμά της φανερώνει
Στα μάτια σου

                                                          Θανάσης Χατζόπουλος, "Φιλί της ζωής", Κίχλη 2016