Candide ή η Αισιοδοξία

Πάλι στο θέατρο Πόρτα μια παράσταση - αριστούργημα!

Καντίντ ή η αισιοδοξία - βασισμένη στο σατιρικό μυθιστόρημα του Βολταίρου.

Ο υπέροχος Καντίντ έχει τη σωστή θεωρία για τον κόσμο, και, παρά το ότι διαψεύδεται σε κάθε στροφή της ιστορίας (του), δεν χάνει την αισιοδοξία του.

Τόνιζε ο εξαιρετικός συγγραφέας Julian Barnes, σε κείμενό του, πριν μερικά χρόνια, πως οι περισσότεροι από εμάς ερχόμαστε σε αυτόν τον κόσμο τόσο αθώοι και αισιόδοξοι όσο ο Καντίντ, έστω και αν οι περισσότεροι από εμάς ανακαλύπτουμε, αργά ή γρήγορα, πως δεν υπάρχει προκαθορισμένη αρμονία στη ζωή.

Όμως, επισημαίνει, δεν θα συνεχίζαμε να διαβάζουμε Βολταίρο μόνον επειδή είχε δίκιο τότε και θα είχε δίκιο ακόμα σήμερα. Είναι ο τρόπος που ο Βολταίρος είχε δίκιο, αυτός που τον κρατά ζωντανό.

https://www.theguardian.com/books/2011/jul/01/candide-voltaire-rereading-julian-barnes

Θα μπορούσε να θεωρηθεί, λέει η Rachel Thomas, ότι ο Βολταίρος υποστηρίζει πως η στροφή του Διαφωτισμού από τη ρητορική στην πραγματικότητα βοηθάει στο να γίνεται η ύπαρξη "ανεκτή"; Πολύ απίθανο, απαντά. Ίσως να υποστηρίζει πως, εστιάζοντας κανείς στην πραγματικότητα, απελευθερώνεται από μια μορφή μιζέριας η οποία συχνά είναι συνέπεια του συνεχούς φιλοσοφείν. Σύμφωνα με τη θεώρηση αυτή, λέει η Rachel Thomas, το έργο αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως μια διορθωτική σάτιρα, ένα κομμάτι ρητορικής που ζητάει από το ακροατήριο να πιστέψει σε έναν κόσμο που δεν είναι πραγματικός. Και, όπως λέει, η αμφισημία και το πλήθος των δυνατών ερμηνειών του έργου, ειδικά στο τέλος του, ίσως αναιρούν αυτή την αντίφαση, ζητώντας από τον αναγνώστη να χρησιμοποιήσει την ιδέα του Διαφωτισμού που ο Βολταίρος προωθεί, δηλαδή να διαβάσει τη ρητορική του με κριτικό μάτι και να αποφασίσει μόνος/η του για το νόημά της.

http://www.bu.edu/av/core/journal/xxiii/Thomas.pdf

Μεγαλουργεί η ομάδα του "μαέστρου" Θωμά Μοσχόπουλου, και πάλι! Κινούμενοι όλοι σε μια ασύλληπτης ομορφιάς χορογραφία, γοητεύουν το κοινό, αφήνοντάς το άναυδο με την απλότητα, με την οποία εκφέρουν τα τεράστια κείμενα (τι μνήμη πρέπει να έχει ο Μιχάλης Συριόπουλος;;;!!!), με την εικαστικά αριστουργηματική άνεση με την οποία κινούνται μέσα στον χώρο, υπακούοντας στη μπαγκέτα του Μοσχόπουλου αλλά και στη δική τους, ο καθένας και η καθεμία, απαίτηση για το τέλειο δυνατό αποτέλεσμα!

Και τι περίεργο (ή μήπως όχι;...): Πρώτη φορά, μετά από πολύ καιρό, ένοιωσα ένα αίσθημα αισιοδοξίας, όταν τελείωσε η παράσταση...

Μιχάλης Συριόπουλος, Ελένη Βλάχου, Ειρήνη Μπούνταλη, Ευσταθία Τσαπαρέλη, Μάνος Γαλανής, Παντελής Βασιλόπουλος, Φοίβος Συμεωνίδης, Βασίλης Κουλακιώτης, Δημήτρης Φουρλής: Ηθοποιοί υψηλής ποιότητας!!!

Όλοι οι συντελεστές  της παράστασης:

http://www.porta-theatre.gr/index.php/theatro-plays/248-candid

έβαλαν ακόμα ένα πανέμορφο λιθαράκι στο υπέροχο ψηφιδωτό του θεάτρου Πόρτα!


Οι φωτογραφίες είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του θεάτρου και από το διαδίκτυο.