"Flaubert believed that it was impossible to explain one art form in terms of another, and that great paintings required no words of explanation. Braque thought the ideal state would be reached when we said nothing at all in front of a painting. But we are very far from reaching that state. We remain incorrigibly verbal creatures who love to explain things, to form opinions, to argue. Put us in front of a picture and we chatter, each in our different way. Proust, when going round an art gallery, liked to comment on who the people in the pictures reminded him of in real life; which might have been a deft way of avoiding the direct aesthetic confrontation. But it is a rare picture that stuns, or argues, us into silence. And if one does, it is only a short time before we want to explain and understand the very silence into which we have been plunged."
Julian Barnes, "Keeping an Eye Open. Essays on Art", Jonathan Cape, London 2015, p. 8.
Σπανίως κυκλοφορώ με το αυτοκίνητό μου, πολύ συχνότερα χρησιμοποιώ ...τα πόδια μου. Για να μην αδειάσει η μπαταρία, το πάω βόλτα κάτι φορές και βρίσκω ευκαιρία να πετάξω στους ειδικούς (κίτρινους) κάδους ανακύκλωσης και τις τσάντες χαρτιά που μαζεύω (εφημερίδες, περιοδικά). 'Εχω εντοπίσει έναν κάδο περίπου απέναντι από το Κάραβελ, όπου μπορώ και να σταματήσω για λίγο χωρίς να ενοχλώ. Είναι ένα μπαράκι εκεί, με πολλά χρώματα στους τοίχους, στο οποίο δεν έχω πάει ποτέ μου. Μου φάνηκε όμορφο να το φωτογραφίσω σήμερα, την ώρα που σουρούπωνε. Κοιτάξτε και τις γλάστρες του!
Και ο απαραίτητος γατούλης!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου