"τον Εμίλ Σιοράν τον συνάντησα πρώτη φορά στη Σίφνο.
δεν είπαμε πολλά. ξαναβρεθήκαμε στο Βουκουρέστι.
θυμάμαι τους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια του.
με ρώτησε για τον δρόμο Θεσσαλονίκη-Πήλιο. αν έχει
κλειστές στροφές. τελευταία τον είχα πετύχει στο
Παρίσι. δεν έχω άλλους πειρασμούς, μου λέει, θέλω
ρουμάνικο κερί στα χείλη και έφυγε.
-έμεινα να τον κοιτώ
στο οπισθόφυλλο"
Κυριάκος Συφιλτζόγλου, "Στο σπίτι του κρεμασμένου", θράκα, Αθήνα 2015
Η ποίηση σώζει... Η ποίηση με σώζει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου