"Διαχείριση Μεταναστευτικών & Προσφυγικών Ροών σε Ελλάδα & Ευρώπη"

                                                 Στην Πάτρα, 9-11 Δεκεμβρίου 2016

Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο ΗΠΑ

Με αφορμή μαθήματα Συγκριτικού Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου στους μεταπτυχιακούς, θυμήθηκα πόσο με είχαν συγκινήσει τα όσα μου είχε γράψει, πριν πολλά χρόνια, ο Καθηγητής (Ομότιμος, πλέον) στο Tulane University της Louisiana (http://www.law.tulane.edu/tlsfaculty/profiles.aspx?id=480).

Το βιβλίο μου για το Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο των ΗΠΑ ήταν και παραμένει πολύ αγαπημένο μου. Και, περίεργο, αλλά 20 χρόνια μετά την έκδοσή του (είχε εκδοθεί το 1996) δεν θα άλλαζα ούτε λέξη...

                                                                Ευγνώμων...

Dignity and Rights

Αποσπάσματα από ένα ΠΟΛΥ ενδιαφέρον κείμενο:

J. Waldron, "Dignity and Rank", in: J. Waldron, Dignity, Rank, and Rights - With Commentaries by W.C. Dimock, D. Herzog, M. Rosen) - Edited and Introduced by M. Dan-Cohen, Oxford University Press 2012.

"My subject is human dignity. Dignity, we will see, is a principle of morality and a principle of law. It is certainly a principle of the highest importance, and it ought to be something we can give a good philosophic account of." (p. 13)

"So, for example, the moral philosophers tell us that dignity is a matter of status. But status is a legal conception and not a simple one. Dignity, we are told, was once tied up with rank: the dignity of a king was not the same as the dignity of bishop and neither of them was the same as the dignity of a professor. If our modern conception of human dignity retains any scintilla of its ancient and historical connection with rank - and I think it does: I think it expresses the idea of the high and equal rank of every human person - then we should look first at the bodies of law that relate status to rank (and to right and privilege) and see what if anything is retained of these ancient conceptions when dignity is put to work in a new and egalitarian environment." (p. 14)

"So that is my hypothesis: the modern notion of human dignity involves an upwards equalization of rank, so that we now try to accord to every human being something of the dignity, rank, and expectation of respect that was formerly accorded to nobility." (p. 33)

"Something like this was noticed many years ago by Gregory Vlastos in a neglected essay, "Justice and Equality". In a discussion of equality and rights, Vlastos argued that we organize ourselves not like a society without nobility or rank, but like an aristocratic society that has just one rank (and pretty high rank at that) for all of us. Or (to vary the image slightly), we are not like a society that has eschewed all talk of caste; we are like a caste society with just one caste (and a very high caste at that). Every man a Brahmin. Every man a duke, every woman a queen, everyone's person and body sacrosanct, in the way that nobles were entitled to deference or in the way that an assault upon the body of the person of a king was regarded as a sacrilege. I take the Vlastos suggestion very seriously indeed. If he is right, then we can use aspects of the traditional meaning of dignity associated with high or noble rank, to cast light on our conceptions of human rights." (p. 34)

Χαίρομαι πολύ που το κείμενο αυτό μου έδωσε την αφορμή για να πληροφορηθώ σχετικά με τον (από Κωνσταντινούπολη) Gregory Vlastos, για τον οποίο δεν γνώριζα τίποτα.

Περισσότερα γι'αυτόν:

https://philosophy.princeton.edu/about/past-faculty/gregory-vlastos

Mr. President

Είχα τη μεγάλη τύχη, σήμερα, να παρευρίσκομαι στην ομιλία του Προέδρου των ΗΠΑ, Mr. Obama.


                                                                  Greatful!!!

Η εξαιρετική ομιλία του:   https://t.co/XynEbwWsA5     
             

                            Είστε σπουδαίος, κύριε Ομπάμα!!! Θα μας λείψετε, σίγουρα...

Legal Fictions

Καινούριο, εξαιρετικό, απόκτημα - δώρο από τον εκδοτικό οίκο, για μια αξιολόγηση που τους έκανα υποψήφιου προς έκδοση άλλου βιβλίου.

Maksymilian Del Mar/William Twining (Eds), Legal Fictions in Theory and Practice, Springer 2015.

Από το εισαγωγικό άρθρο,

Maksymilian Del Mar, Introducing Fictions: Examples, Functions, Definitions and Evaluations, p. ix-xxix:

"Faced with the obstinacy of reality, litigants and judges have sometimes, if not often, sought refuge in legal fictions. The motivation for seeking refuge has been multifarious, e.g. from the perspective of a litigant, seeking a remedy despite not meeting the requirements of the relevant form of action or rule, or minimising costs by attempting to bring his or her claim via a cheaper, more convenient route -or, from the perspective of the judge, introducing a tentative change in the law without dismantling pre-existing rules and principles, or trying to do justice to a claimant who, for want of better (or any) evidence, simply could not prove certain operative facts." (p. ix)

"The epistemological and ontological context referred to above requires some unpacking. Any reader pursuing the topic will quickly discern that there is an oscillation in the literature between those who think legal fictions are an illusory category because there is no sense in which law makes claims on what is real (instead, it simply regulates conduct), and those who see legal fictions everywhere, claiming that law is awash with artificial mental constructions that contradict reality (treating corporations as if they were persons, kings as if they had two bodies, and other such marvels). Clearly, whether one sees fictions everywhere or nowhere is going to depend on certain intuitions (or, naturally, well worked out theories) of what we know (and how we can know it) and what exists." (p. ix-x)

(οι φωτογραφίες είναι σημερινές. από ένα δεντράκι χάλια, σε ένα δρόμο στο Παγκράτι - αν κοιτάμε προσεκτικά, μπορούμε να δούμε ομορφιά παντού...)

Ράγισμα στα μάτια

"Θά 'χουμε σε παλιό καθρέφτη γνωριστεί
κι έμεινε αυτό το ράγισμα στα μάτια."

Μιχάλης Γκανάς "Τα μικρά"

ΟΜΟΙΟΠΑΘΕΙΣ

Αδιάκριτη δεν είμαι, Χριστέ μου.
Θέλω μόνο να ξέρω αν
ο έρωτας είναι πράγματι αίσθημα θεϊκό

κι αν είναι
εσύ γιατί συγχώρησες Ιούδες
προδοτικά φιλιά πάθη τυφλά
Πιλάτους καρφιά και ληστές

και μόνο της Μαγδαληνής τον έρωτα
τιμώρησες με απαγόρευση
επιτρέποντάς της μόνο νεκρά
τα λατρευτά πόδια σου να φιλήσει.

Μ' όλο το θάρρος
έχασες, Χριστέ μου, έχασες σου λέω
απαρνούμενος ετούτη την οξύμωρη
πάναγνη του έρωτα ηδονή.

Κι απ' όλη αυτή τη στέρηση να ξέρεις
μόνο προς τον σκληρό πατέρα σου η υπακοή
βγήκε κερδισμένη.

Κι αυτό υπεύθυνα στο λέω εγώ
μια χαμένη
απ' τη μεγάλη μου υπακοή στον τύραννο
γονέα μου το Φόβο.


                        Κική Δημουλά "ΑΝΩ ΤΕΛΕΙΑ"

Villa Rufolo, Ravello

Villa Rufolo, Ravello

Στους χώρους της γίνεται το φεστιβάλ μουσικής κάθε καλοκαίρι. Στους κήπους της περπατούσε και ο Richard Wagner.

http://www.villarufolo.it/

Είχα την τύχη να περπατήσω και εγώ, για λίγη ώρα, την προηγούμενη Παρασκευή, 28 Οκτωβρίου.

Scienze del patrimonio culturale

Χάρηκα απίστευτα που η εκδήλωση είχε οργανωθεί από κοινού και από το Dipartimento di Scienze Giuridiche (Scuola di Giurisprudenza) και από το Dipartimento di Scienze del patrimonio culturale (DISPAC).

Το Συγκριτικό Δίκαιο είναι σχεδόν εξ ορισμού διεπιστημονικό. Χρειάζεται και χρησιμοποιεί εργαλεία και πορίσματα και άλλων επιστημονικών κλάδων.

Θα ήταν περίεργο να λείπουν από τα Ιταλικά Πανεπιστήμια τμήματα σαν αυτό, των Επιστημών της πολιτιστικής κληρονομιάς (κάτι που δεν μεταφράζει ακριβώς το patrimonio culturale).

Η πολύ ευχάριστη έκπληξη για μένα ήταν ότι στο Campus του Università degli Studi di Salerno έχει στηθεί το έργο αυτό (Orizzonte Due) του Κώστα Βαρώτσου! Πανέμορφο!

Άλλη πολύ ευχάριστη έκπληξη (για μένα, προφανώς το γνωρίζουν πολλοί άλλοι) ήταν όταν είδα τον θυρεό του Πανεπιστημίου, εκεί.

Γράφει: Hippocrativa Civitas. Studium Salerni.

Η πόλη του Ιπποκράτη, λοιπόν! Όπως διάβασα στον (πολύ όμορφο οδηγό σπουδών τους), στο Salerno είχε ιδρυθεί η αρχαιότερη πανεπιστημιακή σχολή της γηραιάς ηπείρου: η Scuola Medica Salernitana. Είχε ιδρυθεί τον 8ο αιώνα μ.Χ. και ήταν στο απόγειο της αίγλης της μεταξύ του 10ου και του 13ου αιώνα.

Στην Aula delle Conferenze του DISPAC (όπου και έλαβε χώρα η εκδήλωση), υπάρχουν πανέμορφοι χάρτες.

Μεταξύ αυτών και αυτός ο ελληνικός, της Σικελίας.

.
Στην ίδια αίθουσα υπάρχει και αυτό το αριστούργημα, που, όπως μου είπαν, είναι αντίγραφο τοιχογραφίας της Πομπηίας.

Μετά την εκδήλωση είχαμε πάει σε ένα εστιατόριο εκεί κοντά. Η Πανεπιστημιούπολη (Campus di Fisciano) είναι αρκετά χιλιόμετρα από την πόλη.

Στη φωτογραφία, η Professoressa Virginia Zambrano, o Professore Armando Lamberti, εγώ, o Dottore di ricerca presso l'Università Bruno Scannapieco.

                                                              Έβρεχε συνεχώς....

Αυτή η φωτογραφία είναι από την προηγούμενη της εκδήλωσης μέρα. Στην Aula delle Conferenze της DISPAC είχαν οργανώσει μια τελετή προς τιμή Καθηγήτριας που αφυπηρετούσε.

Στη φωτογραφία, από αριστερά: η Διευθύντρια του Dipartimento di Scienze del patrimonio culturale, Prof. Mariagiovanna Riitano, η τιμώμενη, ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου, Prof. Aurelio Tommasetti, εγώ, και η Prof. Virginia Zambrano.