Μια απίστευτα ωραία θεατρική παράσταση!!! Οι Χαλασοχώρηδες - του μέγιστου Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Μόλις επέστρεψα. Είμαι ευγνώμων στον Γιάννη Μακριδάκη που μου μίλησε για την παράσταση αυτή - σήμερα, μετά το τέλος της, ο ίδιος, μαζί και με τον Ηλία Νικολακόπουλο, συζήτησαν γενικότερα για τα πολιτικά στοιχεία του έργου αυτού και για το αν και κατά πόσον συνεχίζουν να ισχύουν τα επισημαινόμενα στο έργο από τον Παπαδιαμάντη και στην εποχή μας.
Λατρεύω τον Παπαδιαμάντη! Λατρεύω τη γλώσσα του, το ακατανόητο και γραφικό για τους ανθρώπους χωρίς φιλότιμο ήθος του (π.χ. το ότι επέστρεψε σε έναν εκδότη, ένα τμήμα του χρηματικού ποσού που του έδωσε, λέγοντας ότι ήταν πολλά και ότι δεν το χρειαζόταν!!), τη δειλία του, τη ντροπαλοσύνη του, τις μεταφράσεις του (έχετε διαβάσει π.χ. τη μετάφρασή του στο "Έγκλημα και τιμωρία", του Ντοστογιέφσκυ; πρόκειται για αριστουργηματικό Παπαδιαμαντικό Ντοστογιέφσκυ!!).
Δεν μπορούσα να φανταστώ την πρωτοτυπία της παρουσίασης του έργου του αυτού. Δεν σας λέω λεπτομέρειες, διότι ΟΦΕΙΛΕΤΕ να πάτε να το δείτε!!!
Όλοι οι ηθοποιοί είναι ΥΠΕΡΟΧΟΙ! Κώστας Παπακωνσταντίνου (και σκηνοθέτης της παράστασης, δεν έχω λόγια), Ροζαμάλια Κυρίου (απίστευτη φατσούλα, παίζει το κάθε μόριο του προσώπου της!), Παναγιώτης Σούλης (η ..λαγνεία με την οποία αγκαλιάζει σε κάποια στιγμή το βάθρο του ομιλητή, είναι όλα τα λεφτά!), Ελισσαίος Βλάχος, Παύλος Εμμανουηλίδης, Δημοσθένης Ξυλαρδιστός (σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, άλλαζαν συνέχεια οι δείκτες όσον αφορά στο ποιος ήταν καλύτερος), Αγγελική Μαρίνου (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ! - όταν, μετά την παράσταση, αναρωτηθήκαμε το γιατί θεωρούσαμε ότι έχουμε ξανασυναντηθεί, βρήκαμε το πού: έχει τελειώσει το τμήμα Νομικής!! δηλαδή, δίκαιο και τέχνη στην πράξη!!)
Ο Παπαδιαμάντης είναι ένας από τους βασικούς λογοτέχνες, το έργο των οποίων "χρησιμοποιείται", δηλαδή αναλύεται, από τους μύστες της σχολής του "Δικαίου και λογοτεχνίας". Ακόμα ένας λόγος για να χαίρομαι που ήμουν εκεί, σήμερα.
Παλιά έλεγα ότι αν είχα ελεύθερο χρόνο, θα πήγαινα ίσως και καθημερινά στο θέατρο και κυρίως σε έργα με μη - ακόμα! - επώνυμους ηθοποιούς, διότι εκεί είναι που ανακαλύπτει κανείς διαμάντια. Δεν έχω ελεύθερο χρόνο, κάτι ώρες στριμωγμένες τις χρειάζομαι για άλλο τομέα τέχνης, τον χορό. Δεν μπορεί κανείς να τα έχει όλα, εννοείται. Πάντα διαβάζω όμως πολύ για πολλούς τομείς τέχνης - και για τα θεατρικά έργα που ανεβαίνουν. Και είχα και έχω πολλούς και πολλές ηθοποιούς "συμμαθητές" και "συμμαθήτριες" στα μαθήματα χορού. Και ξέρω τον μόχθο τους και τις αγωνίες τους.
Τους εύχομαι ολόψυχα τα καλύτερα!!
Και σ'ευχαριστώ πολύ, Γιάννη!
Η παράσταση, εκτός των άλλων, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια τέλεια χορογραφία!
Κάτι σαν τη "Sutra" του Cherkaoui, ας πούμε!
Καλό μήνα!! Και αν ισχύει αυτό που έλεγαν παλιά, πως ό,τι γίνεται την πρώτη του μηνός, γίνεται όλο τον μήνα, χαίρομαι πάρα πολύ, αυτό σημαίνει ότι ο Δεκέμβριος θα είναι πολύ ωραίος μήνας!
Μόλις επέστρεψα. Είμαι ευγνώμων στον Γιάννη Μακριδάκη που μου μίλησε για την παράσταση αυτή - σήμερα, μετά το τέλος της, ο ίδιος, μαζί και με τον Ηλία Νικολακόπουλο, συζήτησαν γενικότερα για τα πολιτικά στοιχεία του έργου αυτού και για το αν και κατά πόσον συνεχίζουν να ισχύουν τα επισημαινόμενα στο έργο από τον Παπαδιαμάντη και στην εποχή μας.
Λατρεύω τον Παπαδιαμάντη! Λατρεύω τη γλώσσα του, το ακατανόητο και γραφικό για τους ανθρώπους χωρίς φιλότιμο ήθος του (π.χ. το ότι επέστρεψε σε έναν εκδότη, ένα τμήμα του χρηματικού ποσού που του έδωσε, λέγοντας ότι ήταν πολλά και ότι δεν το χρειαζόταν!!), τη δειλία του, τη ντροπαλοσύνη του, τις μεταφράσεις του (έχετε διαβάσει π.χ. τη μετάφρασή του στο "Έγκλημα και τιμωρία", του Ντοστογιέφσκυ; πρόκειται για αριστουργηματικό Παπαδιαμαντικό Ντοστογιέφσκυ!!).
Δεν μπορούσα να φανταστώ την πρωτοτυπία της παρουσίασης του έργου του αυτού. Δεν σας λέω λεπτομέρειες, διότι ΟΦΕΙΛΕΤΕ να πάτε να το δείτε!!!
Όλοι οι ηθοποιοί είναι ΥΠΕΡΟΧΟΙ! Κώστας Παπακωνσταντίνου (και σκηνοθέτης της παράστασης, δεν έχω λόγια), Ροζαμάλια Κυρίου (απίστευτη φατσούλα, παίζει το κάθε μόριο του προσώπου της!), Παναγιώτης Σούλης (η ..λαγνεία με την οποία αγκαλιάζει σε κάποια στιγμή το βάθρο του ομιλητή, είναι όλα τα λεφτά!), Ελισσαίος Βλάχος, Παύλος Εμμανουηλίδης, Δημοσθένης Ξυλαρδιστός (σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, άλλαζαν συνέχεια οι δείκτες όσον αφορά στο ποιος ήταν καλύτερος), Αγγελική Μαρίνου (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ! - όταν, μετά την παράσταση, αναρωτηθήκαμε το γιατί θεωρούσαμε ότι έχουμε ξανασυναντηθεί, βρήκαμε το πού: έχει τελειώσει το τμήμα Νομικής!! δηλαδή, δίκαιο και τέχνη στην πράξη!!)
Ο Παπαδιαμάντης είναι ένας από τους βασικούς λογοτέχνες, το έργο των οποίων "χρησιμοποιείται", δηλαδή αναλύεται, από τους μύστες της σχολής του "Δικαίου και λογοτεχνίας". Ακόμα ένας λόγος για να χαίρομαι που ήμουν εκεί, σήμερα.
Παλιά έλεγα ότι αν είχα ελεύθερο χρόνο, θα πήγαινα ίσως και καθημερινά στο θέατρο και κυρίως σε έργα με μη - ακόμα! - επώνυμους ηθοποιούς, διότι εκεί είναι που ανακαλύπτει κανείς διαμάντια. Δεν έχω ελεύθερο χρόνο, κάτι ώρες στριμωγμένες τις χρειάζομαι για άλλο τομέα τέχνης, τον χορό. Δεν μπορεί κανείς να τα έχει όλα, εννοείται. Πάντα διαβάζω όμως πολύ για πολλούς τομείς τέχνης - και για τα θεατρικά έργα που ανεβαίνουν. Και είχα και έχω πολλούς και πολλές ηθοποιούς "συμμαθητές" και "συμμαθήτριες" στα μαθήματα χορού. Και ξέρω τον μόχθο τους και τις αγωνίες τους.
Τους εύχομαι ολόψυχα τα καλύτερα!!
Και σ'ευχαριστώ πολύ, Γιάννη!
Η παράσταση, εκτός των άλλων, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια τέλεια χορογραφία!
Κάτι σαν τη "Sutra" του Cherkaoui, ας πούμε!
Καλό μήνα!! Και αν ισχύει αυτό που έλεγαν παλιά, πως ό,τι γίνεται την πρώτη του μηνός, γίνεται όλο τον μήνα, χαίρομαι πάρα πολύ, αυτό σημαίνει ότι ο Δεκέμβριος θα είναι πολύ ωραίος μήνας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου