Translate

Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014

Εμπράγματες ασφάλειες και Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο

Παλαιό κείμενό μου, πάντα χρήσιμο όμως. Όπως έχω αναφέρει και άλλη φορά, νομίζω, οι προβληματισμοί στα θέματα αυτά ισχύουν πάντα. Εκείνο που αλλάζει κάποιες φορές, είναι οι νομοθετικές επιλογές των κρατών, επιλογές που εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες - πολιτικούς, πολιτισμικούς, οικονομικούς, κλπ.

Οι δύο πρώτες φωτογραφίες είναι από τη Βάρνα, Βουλγαρία. Τις είχα βγάλει το 1997, στο συμπόσιο στη Μαύρη Θάλασσα. Στη Βάρνα, όταν αυτή ανθούσε, υπήρχαν πολλά σπίτια πλούσιων Ελλήνων. Πιθανόν να είναι και κάποια από αυτά. Πολλά τέτοια βλέπαμε στους δρόμους, σπίτια των οποίων την ιστορία φανταζόμαστε, σπίτια πανέμορφα κάποτε, "ξεφλουδισμένα" το 1997 (τί απέγιναν άραγε;...). Σε ποιόν να ανήκουν τώρα;..




Για κάποιο λόγο με γοήτευαν και τράβηξα πολλές φωτογραφίες. Ανάλογα με γοητεύουν πάντα και τα έργα του Σωτήρη Σόρογκα.














Το 1986, μπροστά σε ένα ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ σπίτι στη Σιάτιστα. Το 17ο και τον 18ο αιώνα, αν θυμάμαι καλά αυτά που είχα διαβάσει, η Καστοριά και η Σιάτιστα είχαν κάποια από τα ωραιότερα σπίτια των Βαλκανίων.












Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014

Nebraska

Είδα το απόγευμα του Σαββάτου, στο Ιντεάλ, την ταινία - ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ!!



Ύμνος στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Ο σπουδαίος σκηνοθέτης Alexander Payne επικεντρώνεται στην πολύτιμη λεπτομέρεια της καθημερινότητας απλών ανθρώπων και τη μετατρέπει σε έργο τέχνης - ή ίσως αποκαλύπτει το υφιστάμενο μεγαλείο της. Αυτός ο κόσμος, ο μικρός, ο Μέγας ... (ευχαριστώ στη μνήμη του Ελύτη)

Η οικογένεια, που τρώει τις σάρκες της, αλλά που είναι και ικανή για το μεγαλειώδες: βλέπε την απέραντα συγκινητική φροντίδα του γιου.





                 Ευχαριστούμε Αλέξανδρε!! Οι καλύτεροι Έλληνες είστε εκτός Ελλάδας, τελικά...



Υ.Γ. Στην ταινία οι ήρωες διασχίζουν περισσότερες πολιτείες. Οι πολιτείες των ΗΠΑ είναι σαν διαφορετικά κράτη μεταξύ τους και έτσι υπάρχει ιδιωτικό διαπολιτειακό δίκαιο, ανάλογο του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου. Όποιος/α θέλει να μάθει περισσότερα για αυτό, ας μου ζητήσει να του/ης χαρίσω το βιβλίο που είχα εκδώσει το 1996, "Η εξέλιξη του Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου στις ΗΠΑ. Παράδοση - Επανάσταση - Αντεπανάσταση", μου έχουν μείνει μερικά αντίτυπα (δεν κυκλοφορεί στην αγορά, το χάριζα και το χαρίζω εγώ, ήταν δική μου έκδοση).

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

Διεθνές Δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας - Internationales Urheberrecht

Μια πάρα πολύ ωραία συζήτηση που είχα με τη Ζωή Αγγελή, ιδανική εκπρόσωπο της σύνδεσης δικαίου και τέχνης, αφού μετά τις νομικές σπουδές της στην Ελλάδα έκανε μεταπτυχιακές σπουδές και στο δίκαιο (Παρίσι) και στη λογοτεχνία (Λονδίνο), με έκανε να θυμηθώ ένα παλιό μεν, πολυαγαπημένο δε κείμενό μου για το διεθνές δίκαιο πνευματικής ιδιοκτησίας. Μικρή, αλλά και μέχρι και το τέλος του καλοκαιριού προς Γ' Λυκείου, ήθελα να πάω στο Πολυτεχνείο, μάλλον για αρχιτεκτονική (πάντα νοιώθω κάποιες τύψεις που "πρόδωσα" το παιδικοεφηβικό μου σχέδιο), κάτι που τελικά δεν έκανα. Επίσης, όταν μελετούσα για να γράψω τις παρατηρήσεις στην απόφαση αυτή (που αν θυμάμαι καλά την είχα μεταφράσει από Γερμανικό νομικό περιοδικό), σκέφθηκα ότι θα ήταν πολύ ωραίο να έγραφα κάτι εκτενέστερο σχετικά με το διεθνές δίκαιο πνευματικής ιδιοκτησίας. Ούτε αυτό το έκανα. Ίσως όλα να έχουν ένα λόγο που γίνονται - και που δεν γίνονται!



Αυστρο-Τσεχοσλοβάκος, ο Adolf (Franz Karl Viktor Maria) Loos (1870-1933) επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τους μεταγενέστερους αρχιτέκτονες. Μεταξύ άλλων, συνέβαλε με τα κείμενά του στη δημιουργία θεωρητικού υπόβαθρου του μοντερνισμού στην αρχιτεκτονική.

                                                           Το σπίτι του, στη Βιέννη


Το 1904 είχε επισκεφθεί και τη Σκύρο. Το έργο του επηρεάσθηκε και από την κυβιστική αρχιτεκτονική των Ελληνικών νησιών.








1992, μπροστά στο βιβλιοπωλείο του βασικού νομικού εκδοτικού οίκου της Αυστρίας, MANZ.


Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

Claudio Abbado - στη γειτονιά των αγγέλων, πλέον...

Ο κόσμος της μουσικής πενθεί. Χάθηκε μια μέγιστη μορφή, ο Claudio Abbado, ένας από τους σπουδαιότερους διευθυντές ορχήστρας, ένας υπέροχος και αφάνταστα γενναιόδωρος άνθρωπος, όπως λένε όσοι τον γνώριζαν.




Mozart Requiem:
http://www.youtube.com/watch?v=kAURk6sm_Jc


Verdi Requiem:
http://www.youtube.com/watch?v=9QO7OPID5Ag




"Hoy ya todo es silencio", λέει ένας από τους μαθητές, τους φίλους του, που έγραψαν χθες στην Ισπανική εφημερίδα El País. Ζητούσε, λένε, να μην τον φωνάζουν "maestro", αλλά  "Claudio". Ήταν ο "φύλακας άγγελος" των νέων μουσικών, έδινε τις αμοιβές του για υποτροφίες, θεωρούσε ότι η μουσική ήταν το καλύτερο φάρμακο... Άρρωστος βαριά, από καρκίνο του στομάχου, από πολλά χρόνια, δεν το έβαλε κάτω.

Ο επίσης μαθητής του και τώρα μουσικός διευθυντής της ορχήστρας δωματίου της Όπερας του Βερολίνου, Martín Baeza-Rubio, περιγράφει ένα συγκλονιστικό γεγονός: Μόλις είχε επιστρέψει στη μουσική δραστηριότητα ο Abbado, μετά τη διάγνωση της ασθένειας και την εγχείριση στην οποία είχε υποβληθεί και επέμεινε να ταξιδέψει με την ορχήστρα του, τη Φιλαρμονική του Βερολίνου, στο Τόκιο, όπου είχε προγραμματισθεί να διευθύνει Τριστάνο και Ιζόλδη, του Wagner, στο Bunka Kaikan. Δεν ήθελε να είναι ασυνεπής έναντι της "δέσμευσής" του με το κοινό, τους μουσικούς του, τη μουσική. Μετά από αυτό το εξαντλητικό ταξίδι δεν ένοιωθε καλά και εισήχθη στο νοσοκομείο. Οι πρόβες έγιναν χωρίς αυτόν και τελικά, ενώ προσπαθούσαν να καλέσουν άλλο μαέστρο, τους είπε να μην καλέσουν κανένα και ότι θα διηύθυνε αυτός! Βγήκε από το νοσοκομείο, υπογράφοντας και παίρνοντας ο ίδιος την ευθύνη, αφού οι γιατροί της εντατικής δεν υπέγραφαν. Όταν το πληροφορήθηκαν οι μουσικοί του, δεν το πίστευαν και όταν τον είδαν να έρχεται, είχαν ανάκατα συναισθήματα - προφανώς και φόβου ότι δεν θα τα κατάφερναν. Αυτό τους έκανε να τα δώσουν όλα εκείνη την ημέρα, στην παράσταση. Όταν τελείωσε η όπερα, ο Claudio (όπως ήθελε να τον λένε...) είχε ζητήσει από τον σκηνογράφο να σβήσουν τα φώτα μέχρι να μείνει το απόλυτο σκοτάδι, ώστε αυτό να βοηθήσει να επικρατήσει στο τέλος για λίγο η απαραίτητη σιωπή. Η σιωπή, λοιπόν, που επικράτησε εκείνη τη μέρα, λέει ο μαθητής και φίλος του, έκοψε την ανάσα όλων... Τους ανύψωσε την ψυχή σε ένα άγνωστο επίπεδο, σχεδόν μεταφυσικό. Κανένας δεν ανέπνεε, η σιωπή διαρκούσε τόσο πολύ, ώστε όταν ξαφνικά μέσα στο σκοτάδι όλο το κοινό άρχισε να χειροκροτεί, ήταν τόσο απίστευτο, που όταν άνοιξαν τα φώτα, όλη η ορχήστρα έκλαιγε, οι τραγουδιστές έκλαιγαν, το κοινό έκλαιγε... Και μετά, εξουθενωμένος επέστρεψε στο νοσοκομείο και ξαναβγήκε λίγες μέρες αργότερα, για να ξαναδιευθύνει την όπερα, πάλι με δική του ευθύνη...

Αναρωτιόμαστε οι άνθρωποι αν όντως η ζωή τελειώνει εδώ ή όχι. Σίγουρα των ανθρώπων αυτών η ζωή δεν τελειώνει ποτέ...


Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

Σύμβαση Νέας Υόρκης 1956 για τη διεκδίκηση διατροφής στην αλλοδαπή - New York Convention on the Recovery Abroad of Maintenance

Τα οικογενειακά ζητήματα συχνά είναι δύσκολα... δυστυχώς. Και είναι μια θλιβερή πραγματικότητα το ότι συχνά οι άνθρωποι "αναγκάζονται" να επιδιώξουν δικαστικά την ικανοποίηση αξιώσεων διατροφής. Όταν δε οι υποθέσεις αυτές έχουν και στοιχείο/α αλλοδαπότητας, τότε είναι ακόμα δυσκολότερες, και πρακτικά και ψυχικά.

Η είσοδος του μικρού και πολύ χαριτωμένου ξενοδοχείου, Hotel de Rohan, όπου συνήθως μέναμε τα μέλη του Ελληνικού τμήματος της Commission Internationale de l'Etat Civil, κάθε φορά που πηγαίναμε στο Στρασβούργο για εργασίες της Επιτροπής. Τα πολύ τελευταία χρόνια είχαμε αλλάξει ξενοδοχείο. Ομολογώ ότι είχα "δεθεί" με αυτό..


Σχόλιο στην απόφαση 372/2009 Εφετείου Θεσσαλονίκης (Τμ. Δ΄)*

Η Σύμβαση της Νέας Υόρκης για τη διεκδίκηση διατροφής στην αλλοδαπή, η οποία καταρτίσθηκε και υπεγράφη υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, την 20.6.1956, επικυρώθηκε από την Ελλάδα με το ν.δ. 4421/1964 και άρχισε να ισχύει στη χώρα μας την 1.12.1965.
            Είναι η πρώτη Διεθνής Σύμβαση στην οποία καθιερώνεται σύστημα συνεργασίας διοικητικών αρχών. Δεν είναι μια Σύμβαση αναγνώρισης και εκτέλεσης αποφάσεων, ούτε ενοποιεί τους κανόνες ιδιωτικού διεθνούς δικαίου ως προς το εφαρμοστέο στη διατροφή δίκαιο, μπορεί δε να εφαρμοσθεί σε συνδυασμό με τις Συμβάσεις που συνήφθησαν στο πλαίσιο των εργασιών της Συνδιάσκεψης της Χάγης (Hague Conference), για την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων περί διατροφής, της 15.4.1958 και της 2.10.1973 (η δεύτερη αφορά και στη διατροφή μελών οικογενείας, άλλων από τα τέκνα) – είναι, δηλαδή, συμπληρωματική αυτών[1].
            Θεωρήθηκε αξιοσημείωτη την εποχή που υιοθετήθηκε, δεδομένου ότι αποτελούσε και το μόνο διεθνές κείμενο για διοικητική συνεργασία στην διεθνή επιδίωξη ικανοποίησης αξιώσεων διατροφής, και όσον αφορά στα τέκνα και όσον αφορά σε άλλα εξαρτώμενα μέλη οικογένειας[2].
            Δεν περιέχει καμία διάταξη σχετικά με την ουσία των αξιώσεων διατροφής με στοιχείο αλλοδαπότητας ούτε με τη διαδικασία που θα πρέπει να ακολουθείται. Αποκλειστικός σκοπός της είναι η ρύθμιση των διοικητικών προβλημάτων που δημιουργούνται από διεθνείς υποχρεώσεις διατροφής[3].
            Οι διατάξεις της Σύμβασης είναι εφαρμοστέες ως προς τον δικαιούχο διατροφής («δανειστή»), στην περίπτωση που αυτός ευρίσκεται[4] σε ένα Συμβαλλόμενο Κράτος και ως προς τον υπόχρεω σε διατροφή («οφειλέτη») στην περίπτωση που αυτός υπάγεται στη δικαιοδοσία ενός άλλου Συμβαλλόμενου Κράτους. Όπως σημείωνε η Ε. Κρίσπη-Νικολετοπούλου, δεν ορίζει η Σύμβαση υπό ποια έννοια εκλαμβάνεται η δικαιοδοσία. Σύμφωνα με μια άποψη, θα έπρεπε να διαμένει ο οφειλέτης στο συγκεκριμένο κράτος, ενώ σύμφωνα με άλλη, για να επιληφθούν οι αρχές ενός κράτους, θα έπρεπε ο οφειλέτης να υπόκειται στη δικαιοδοσία του κράτους αυτού, υπό τη δικονομική έννοια. Κρίνεται ως ορθότερο, όμως, το να δοθεί ευρύτερο περιεχόμενο στον όρο αυτό και να θεωρηθεί πως ο οφειλέτης της διατροφής υπάγεται στη δικαιοδοσία του κράτους, όταν το μέτρο που αιτείται ο δικαιούχος μπορεί να ληφθεί στο κράτος αυτό. Αν ζητείται η εκτέλεση αλλοδαπής ως προς το κράτος του οφειλέτη απόφασης, θα πρέπει να θεωρηθεί ότι υπάγεται αυτός στη δικαιοδοσία του κράτους αυτού, «εάν κατά το δίκαιον αυτού υφίσταται δικαιοδοσία δια την επίτευξιν των προϋποθέσεων των απαιτουμένων προς εκτέλεσιν της αποφάσεως ταύτης, ως δια την κήρυξιν αυτής ως εκτελεστής κτλ.»[5].
            Η Σύμβαση της Νέας Υόρκης δεν έχει «προκαλέσει» κάποια αξιόλογη νομολογία αναφορικά με την κακή εφαρμογή ή την κακή λειτουργία της. Το γεγονός αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, δεδομένου ότι η Σύμβαση αποσκοπούσε στη δημιουργία ενός διοικητικού μηχανισμού για την είσπραξη διατροφής και δεν απευθύνεται ευθέως στα δικαστήρια, παρά αφορά στη συνεργασία μεταξύ των διοικητικών αρχών. Οι αρχές αυτές είναι αρμόδιες και για τη διευθέτηση οποιασδήποτε δυσκολίας κατά την εφαρμογή της Σύμβασης, η οποία δυσκολία μπορεί να οφείλεται είτε σε υπαιτιότητα των ιδίων [των αρχών] είτε σε οποιονδήποτε άλλο λόγο μη σχετιζόμενο με την ουσιαστική βάση της υποχρέωσης διατροφής[6].
            Όπως τονίζεται, η αξία της Σύμβασης της Νέας Υόρκης είναι μεγάλη, δεδομένου μάλιστα ότι, κατά ρητή διάταξη αυτής (άρθρο 1 παρ. 2) τα παρεχόμενα από αυτήν μέσα προστασίας είναι πρόσθετα και δεν υποκαθιστούν τα υφιστάμενα μέσα τα προβλεπόμενα από το δίκαιο των κρατών μερών της Σύμβασης. Ο δικαιούχος διατροφής είναι συνεπώς ελεύθερος να ζητήσει την εφαρμογή είτε των διατάξεων της Σύμβασης αυτής, είτε άλλων διατάξεων, του κοινού δικαίου, αναλόγως του ποιες είναι οι ευνοϊκότερες γι’ αυτόν διατάξεις[7].
            Ήδη από το 1992, είχαν ξεκινήσει διαβουλεύσεις στο πλαίσιο της Συνδιάσκεψης της Χάγης, με τη σύμφωνη γνώμη των Ηνωμένων Εθνών, προκειμένου να καταρτισθεί νέο διεθνές κείμενο, το οποίο θα περιελάμβανε τα καλύτερα στοιχεία των υφισταμένων Συμβάσεων της Χάγης καθώς και κανόνες περί δικαστικής και διοικητικής συνεργασίας. Αποτέλεσμα πολλών χρόνων εργασιών, είναι η Σύμβαση της 23.11.2007 για τη Διεθνή Διεκδίκηση Διατροφής Τέκνου και άλλων Μορφών Οικογενειακής Διατροφής και Πρωτόκολλο για το Εφαρμοστέο Δίκαιο (Hague Convention on the International Recovery of Child Support and other Forms of Family Maintenance and the Protocol on Applicable Law), η οποία, όταν αρχίσει να ισχύει θα αντικαταστήσει και τις προηγούμενες Συμβάσεις της Χάγης για την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων διατροφής (άρθρο 48) και τη Σύμβαση της Νέας Υόρκης (άρθρο 49), στο μέτρο που τα πεδία εφαρμογής τους συμπίπτουν.

                                                                     


* Δημοσιεύθηκε στην Επιθεώρηση Πολιτικής Δικονομίας 2009, σ. 272-273.
[1] Από όλα τα κράτη μέρη της Συνδιάσκεψης της Χάγης, μόνον το Ηνωμένο Βασίλειο – και μόνον για την Αγγλία και Ουαλία – είχε διαφορετική θέση ως προς αυτό το ζήτημα, θεωρούσε, δηλαδή, ότι η Σύμβαση της Νέας Υόρκης εφαρμόζεται εναλλακτικά και όχι συμπληρωματικά προς τις Συμβάσεις της Χάγης. Η συγκεκριμένη ερμηνεία οφειλόταν στο νόμο που εισήγαγε τη Σύμβαση της Νέας Υόρκης στο Ηνωμένο Βασίλειο, βλ. GENERAL CONCLUSIONS of the Special Commission of November 1995 on the operation of the Hague Conventions relating to maintenance obligations and of the New York Convention of 20 June 1956 on the Recovery Abroad of Maintenance (Hague Conference, Preliminary Documents, 1995).
[2] E. Long, The New Hague Maintenance Convention, International and Comparative Law Quarterly 57(2008) 984, 985.
[3] M. Pelichet, MAINTENANCE OBLIGATIONS. Note on the operation of the Hague Conventions relating to maintenance obligations and of the New York Convention on the Recovery Abroad of Maintenance (Preliminary Document No 1 of Sept.1995, Hague Conference)
[4] Ζήτημα πραγματικό. Δεν απαιτείται να έχει την ιθαγένεια του κράτους αυτού ούτε να έχει κατοικία ή συνήθη διαμονή σε αυτό. Αρκεί να ευρίσκεται εκεί ακόμα και ακούσια – δεν φαίνεται όμως να αρκεί απλώς το να διέρχεται από αυτό.
[5] Ε. Κρίσπη – Νικολετοπούλου, Η ικανοποίησις αξιώσεως διατροφής εις την αλλοδαπήν κατά την διεθνή σύμβασιν της Νέας Υόρκης του 1956, Νομικό Βήμα 16 (1968) 129, 131-132.
[6] M. Pelichet; ό.π. (σημ. 3).
[7] Ε. Κρίσπη-Νικολετοπούλου, ό.π., Νομικό Βήμα 16 (1968)  140, της ιδίας, Le recouvrement des aliments à l’étranger selon la Convention Internationale de New York de 1956, Revue Hellénique de Droit International 1969, 1, 22-23.

Η φωτογραφία είναι από την αφίσα της ταινίας "Μέλι", για την οποία σας μίλησα στην προηγούμενη ανάρτησή μου. Υποθέτω πως δεν κατοχυρώνονται διεθνώς οι τίτλοι των ταινιών, διότι αυτές τις μέρες παίζεται στους κινηματογράφους και μια άλλη ταινία με τον ίδιο τίτλο, "Μέλι".
                      Δεν είναι φοβερή φατσούλα ο μικρούλης;!! Στην ταινία ήταν άπαιχτος!!


Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2014

Δίκαιο και κινηματογράφος

Ένας φοιτητής μου, ο Πάνος Σουλιώτης, μου πρότεινε να κάνω ένα "top ten" των ταινιών που θεωρώ ότι έχουν σχέση με το δίκαιο. Επειδή δεν πολυπιστεύω σε κατατάξεις, διότι πάντα μπορεί να έρθει κάτι καινούριο και να τις ανατρέψει, περιορίζομαι να σας αναφέρω 3 σκηνοθέτες και αντίστοιχες ταινίες τους, που θεωρώ ότι περιέχουν πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία και για τους νομικούς και ειδικότερα τους συγκριτικολόγους:


Η μεγάλη μου αδυναμία: Alexander Payne
The Descendants
http://www.youtube.com/watch?v=CWHNXJ1K4yA


Alejandro González Iñárritu

Babel
http://www.youtube.com/watch?v=chNzbahOn_w


Semih Kaplanoglou

Bal (Μέλι)
http://www.youtube.com/watch?v=aQZbCe7uAGk
(δεν το είχα δει, το είδα τα Χριστούγεννα στο κανάλι της Βουλής και με έκανε κομμάτια ο μικρούλης..)

Κοιτάξτε όμως και αυτό το εξαιρετικά ενδιαφέρον και ειδικά με το θέμα αυτής της σχέσης, δικαίου και κινηματογράφου, ασχολούμενο blog:

http://lesmistons.typepad.com/blog/

Και, κλείνοντας, ένα αγαπημένο μου τραγούδι που για κάποιον απροσδιόριστο λόγο το θεωρώ σχεδόν κινηματογραφικό:

http://www.youtube.com/watch?v=dyU5OAAOOBE

Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2014

Ιθαγένεια ως υπέρμετρη βάση διεθνούς δικαιοδοσίας

'Ενα από τα πιο "δύστροπα" θέματα που μ'έχουν απασχολήσει είναι και αυτό: αγαπημένο μου κείμενο (αφού πάντα αγαπάμε ό,τι μας παιδεύει!), ήταν εισήγησή μου σε ημερίδα στη Θεσσαλονίκη, το 1999. Οι προβληματισμοί σχετικά με το θέμα αυτό δεν έχουν αλλάξει. Κάποιες φορές αλλάζουν οι επιλογές εκ μέρους των νομοθετών, συνάρτηση πολλών παραγόντων, όπως ξέρουν όσοι ασχολούνται με το Συγκριτικό Δίκαιο.

Και μια που μιλάμε για ιθαγένεια, ας τη συνδυάσω (αυθαίρετα, αφού δεν έχουμε jus soli!) με την όμορφη πόλη στην οποία γεννήθηκα, το Ναύπλιο:
                                                           Με τον ανηψιό μου, Νίκο



Και οι σουρεαλιστικοί συνδυασμοί μου δεν έχουν τέλος! Φωτογραφίες από το Στρασβούργο, την πολυαγαπημένη πόλη. Κατά σύμπτωση (λόγω τιμής, δεν τις διάλεξα επίτηδες!) φοράω τα ίδια ρούχα!





Στη δεύτερη φωτογραφία είμαι με την Τασούλα Χαρμπ (τη βρήκα τη φωτογραφία, Τασούλα!), εξαιρετική παλιά μου φοιτήτρια, που έκανε μεταπτυχιακό Συγκριτικού (Δημόσιου) Δικαίου στο Στρασβούργο, σύντομα ολοκληρώνει το διδακτορικό της στο ίδιο πανεπιστήμιο και που από τον περασμένο Σεπτέμβριο διδάσκει στο Πανεπιστήμιο των Βερσαλλιών, ως ATER (Attaché temporaire d'enseignement et de recherche - δεν το μεταφράζω, αφού δεν υπάρχει αντίστοιχη ιδιότητα στην Ελλάδα, άλλωστε, όπως έχει πει και ο μέγας Rodolfo Sacco, κάποιες φορές οι προβαίνοντες σε συγκριτικές μελέτες νομικοί θα πρέπει να μάθουν να μην μεταφράζουν!)

Τασούλα, αν έγραψα κάτι λάθος, στείλε άμεσα σχόλιο για να το διορθώσεις!!



Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014

Θέατρο του παραλόγου - οποιαδήποτε σχέση με τη σημερινή πραγματικότητα, είναι τυχαία...

Ξεκίνησε το ταξίδι της χθες η θεατρική παράσταση - ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ: "Ρινόκερος", του Ιονέσκο, στο θέατρο "Θησείον": http://www.lykofos.org/?portfolio_item=%CF%81%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CE%BA%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5-%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CE%AD%CF%83%CE%BA%CE%BF

Η σκηνοθεσία του Θωμά Μοσχόπουλου (από τους 3-4 καλύτερους Έλληνες σκηνοθέτες, κατά τη γνώμη μου) είναι ιδιαιτέρως ευρηματική. Τα κάδρα-φωτογραφίες που χρησιμοποιούνται από τους ηθοποιούς σε μια από τις σκηνές, ως μέσον εναλλαγής ρόλων, θεωρώ ότι είναι εξαιρετικής έμπνευσης! Ιδιαιτέρως όταν έχεις ηθοποιούς τέτοιας κλάσης, που αλλάζουν τις φωνές τους, προσαρμόζοντάς τις στις φωτογραφίες πειστικότατα!! Επίσης γοητευτικά ανατριχιαστικό είναι το αργό και τελετουργικό "ξήλωμα" της πινακοθήκης προσώπων και η αντικατάστασή τους από... Δεν σας λέω, για να πάτε να το δείτε!!

Οι ηθοποιοί, τώρα: Τί να πρωτοπώ!! Έχω δει πολλά έργα με τον Μανώλη Μαυροματάκη, από την εποχή του Αμόρε ήδη, και δεν θυμάμαι να με "απογοήτευσε" ποτέ. Νομίζω ότι είναι το ιδανικό πρόσωπο για τον ρόλο που έχει στον "Ρινόκερο", περιέργως - ή όχι και τόσο - θεωρείς, βλέποντάς τον, πως είναι ο Μπερανζέ! Ο Γιώργος Χρυστοστόμου είναι εξαιρετικός! Θυμάμαι πως με είχε καταπλήξει η ερμηνεία του όταν τον είχα δει στο Ηρώδειο, "Όρνιθες", σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, πριν 2 χρόνια νομίζω. Ο Γιώργος Παπαγεωργίου με καταπλήσσει πάντα!! Θετικά, εννοείται, μην παρεξηγηθώ! Είναι απίστευτο το πόσο καλά και με πόση ενέργεια έπαιξε, τη στιγμή που μια ώρα πριν την έναρξη του "Ρινόκερου" είχε τελειώσει η άλλη παράσταση, στην οποία πρωταγωνιστεί, η "Αφροδίτη με τη γούνα". Θα επαναλάβω αυτό που είχα γράψει, ότι η πορεία του στον χώρο είναι και θα είναι ιδιαιτέρως φωτεινή. Η γλυκύτατη μπουμπούκα Ευαγγελία Καρακατσάνη έπαιξε γοητευτικά! Και πριν την έναρξη ήταν πειστικότατη σε αυτό που έκανε - και που έκαναν και όλοι οι ηθοποιοί του θιάσου και που πάλι δεν σας λέω, για να πάτε να δείτε το έργο και να μη χάσετε την έκπληξη! Η Ηρώ Μπέζου έπαιξε άρτια, πιστεύω ότι θα αποτελεί σταθερή αξία στο μέλλον. Ο Θανάσης Δήμου ήταν απλώς άψογος!






Εννοείται πως οι απόψεις που εκφράζω δεν είναι απόψεις "ειδικού", είναι απόψεις προσωπικές κάποιας που αγαπάει πολύ το θέατρο - και τον κινηματογράφο, περισσότερο όμως το θέατρο. Εκτιμώ πολύ και θαυμάζω τους ηθοποιούς που ξεχειλίζουν από ταλέντο και που δεν αρκούνται σ'αυτό, παρά επιμένουν να επεξεργάζονται - αφανώς για τους υπολοίπους - την κάθε λεπτομέρεια, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι ένα συγκλονιστικό έργο που σε παρασύρει σε όλη τη διάρκειά του και δεν σε αφήνει να σκεφτείς τίποτε άλλο. Νομίζω ότι έχω αναφέρει και πάλι πως είχα και έχω "συμμαθητές" και "συμμαθήτριες" ηθοποιούς στη Χοροκίνηση (των καταπληκτικών Γεροσίδερη, μαμάς και κόρης) και έχω εξοικειωθεί με τις αγωνίες τους, τον ενθουσιασμό τους, τη δημιουργική τους διάθεση - στοιχεία κοινά σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που δεν "αρκούνται" σε μια μίζερη καθημερινότητα, που αναζητούν "το πλήρες της ζωής" (αγαπημένη μου έκφραση!), υπομένοντας τις αναπόφευκτες αναποδιές και επιμένοντας στην ουσιαστικά φωτεινή τους πορεία.

Τα συγχαρητήριά μου και στην αστική μη κερδοσκοπική εταιρία "Λυκόφως" για τις επιλογές των παραστάσεων στις οποίες είναι παραγωγός ή συμπαραγωγός.

Περισσότερα για τον Ιονέσκο, τη θρυλική αυτή μορφή του θεατρικού έργου, που γεννήθηκε στη Ρουμανία και έζησε από πολύ μικρός, με την οικογένειά του, στη Γαλλία (Παρίσι) μπορείτε να δείτε στο:
http://www.ionesco.org/

Και μια που είμαστε στον "χώρο" της Ρουμανίας, σας προτείνω

- να ακούσετε George Enescu

Piano sonata 3
http://www.youtube.com/watch?v=IbnTkkq11RY

Piano Quartet no 1
http://www.youtube.com/watch?v=6KtXCm8qBiw

- και να διαβάσετε έργα του ιστορικού της θρησκείας και φιλοσόφου Mircea Eliade. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η θεωρία του περί "Αιώνιας επιστροφής", σύμφωνα με την οποία - με δικά μου λόγια, ελπίζω να μην την αλλοιώσω.. - συχνά στη θρησκευτική συμπεριφορά των πιστών αποτυπώνεται η πίστη τους στην ικανότητα επιστροφής και συμμετοχής στους πανάρχαιους μύθους και στις λατρευτικές τελετές.

Ο γατούλης (φωτογραφία που νομίζω ότι έχω ξαναδημοσιεύσει - οι αδυναμίες δεν κρύβονται!) δεν έχει καμία σχέση με το θέμα - εκτός του "παραλόγου" της θέσης που βρήκε για ύπνο!
Έχει σχέση όμως με το ότι λατρεύω τις γάτες! Ιδιαίτερα αυτού του χρώματος - είχα, διαδοχικά, 2 τέτοιες γάτες όταν ήμουν μικρή, μια με γαλανά και μια με πράσινα μάτια. Είδα τη μια σκοτωμένη από αυτοκίνητο στο δρόμο και δεν ξαναπήρα γάτα στη ζωή μου, μεγάλο το σοκ...


Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014

Convenio de 2007 (de La Haya) sobre cobro internacional de alimentos

Μαδρίτη: πολυαγαπημένη πόλη - και πριν τη γνωρίσω και (ακόμα περισσότερο!) αφού τη γνώρισα.

Σύντομα θα εκδοθούν (νομίζω σε 4 τόμους!) οι εισηγήσεις του συνεδρίου που έλαβε χώρα 4-6 Απριλίου 2011, στη Μαδρίτη, με θέματα οικογενειακού δικαίου. Κατωτέρω θα δείτε:

 το link στο σύνολο των ηχογραφημένων εισηγήσεων (όπως έχω αναφέρει σε μια από τις πρώτες αναρτήσεις, η δική μου εισήγηση ακούγεται στην αρχή της τρίτης ημέρας του συνεδρίου)

http://teleuned.uned.es/teleuned2001/directo.asp?ID=1166&Tipo=A

και το κείμενο της δικής μου εισήγησης.

Η φωτογραφία (όχι δική μου) είναι από έναν ΥΠΕΡΟΧΟ χώρο - El aljibe - στο Cafe del Oriente, στη Μαδρίτη, όπου είχε λάβει χώρα το επίσημο δείπνο του διεθνούς συνεδρίου οικογενειακού δικαίου, με εισηγητές Καθηγητές από Ισπανία και κράτη της Ιβηρικής Αμερικής. Εγώ είχα την τιμή να το παρακολουθήσω (και να είμαι και στο δείπνο, με τους εισηγητές), εισηγήσεις έκανα σε συνέδρια στην αγαπημένη αυτή χώρα, αργότερα: το 2003, το 2005, το 2006, το 2011. Είθε να έχω και πάλι στο μέλλον τη χαρά και την τιμή να πάω στην Ισπανία ως εισηγήτρια σε συνέδριο.


                    Convenio de 2007 sobre cobro internacional de alimentos           

                            Elina (Eleni) Moustaira 

Profesora de Derecho, Facultad de Derecho, Universidad de Atenas, Grecia


  1. Introducción

La gente hoy es mucho más móvil que antes[1]. Los últimos años se observa muy a menudo el fenómeno de familias separadas por obligación – niños que viven en un país mientras que sus padres vivan y trabajen en otro país. Para los países que “envían” un gran número de trabajadores al extranjero, la reciprocidad en tales temas está considerada como extremamente importante[2].
El intento inicial de la Conferencia de La Haya era formar un nuevo e completo sistema de cooperación internacional en un único instrumento el cual contendría todos los sectores del derecho internacional privado en cuanto al cobro de alimentos. Ese plano, finalmente, se consideró como extremamente ambicioso y por eso fue abandonado.


2.    El Convenio


El Convenio de la Haya sobre Cobro Internacional de Alimentos para los Niños y otros Miembros de la Familia, 2007, se presenta como un texto bastante complicado, compuesto por 65 artículos, en 9 capítulos, y dos anexos. Como complemento útil de este Convenio, aunque formalmente separado, se ha también celebrado el Protocolo sobre la Ley Aplicable a las Obligaciones Alimenticias, que será objeto de ratificación autónoma por los Estados.
En las relaciones entre los Estados contratantes, el Convenio sustituirá al Convenio de La Haya de 1973 sobre Reconocimiento y Ejecución de Resoluciones relativas a las Obligaciones Alimenticias y al Convenio de La Haya de 1958 sobre el Reconocimiento y Ejecución de Decisiones en Materia de Obligaciones Alimenticias, así que al Convenio de Nueva York de 1956 sobre la obtención de alimentos en el extranjero, solo en la medida en que su ámbito de aplicación entre dichos Estados coincida con el ámbito de aplicación del Convenio de 2007.
El Convenio quiere de un lado formar un sistema de cooperación entre autoridades de los Estados contratantes y del otro lado facilitar el reconocimiento y la ejecución de decisiones en materia de alimentos.
El ámbito de aplicación del Convenio se define (se designa) en el art. 2, cuyo texto es el resultado de compromisos. Es importante que, según el art. 2 par. 4, el Convenio se aplicará a los niños “con independencia de la situación conyugal de sus padres”.
Es fundamental en este Convenio el rol de la cooperación administrativa. El sistema de cooperación que sanciona es más avanzado que el sistema del Convenio de Nueva York de 1956 (“un Convenio remarcable en su tiempo”)[3].
Como se destaca, la cooperación administrativa es “uno de de los temas clave” en cuanto concierna a la protección de los niños en las relaciones internacionales[4]. El art. 5 del Convenio se refiere a las funciones generales de las Autoridades Centrales, encargadas cumplir las obligaciones que el Convenio impone a los Estados contratantes. Así, las Autoridades Centrales deberán: a) cooperar entre sí y promover la cooperación entre las autoridades competentes de sus Estados para alcanzar los objetivos del Convenio; y b) buscar, en la medida de lo posible, soluciones a las dificultades que pudieran surgir en la aplicación del Convenio (art. 5). Además, el art. 6 del Convenio se refiere a un extenso elenco de funciones específicas de las Autoridades Centrales.
El Convenio no excluye la posibilidad de que una persona acuda directamente a una autoridad competente de un Estado contratante, con la condición de que ese Estado lo permita (art. 37).
Un elemento muy importante de este instrumento internacional es el hecho de que ordena que el Estado requerido garantiza el acceso efectivo a los procedimientos proporcionando a los solicitantes asistencia jurídica gratuita (arts. 14-15).
El Convenio no contiene reglas directas de jurisdicción[5], sino se ocupa indirectamente con la jurisdicción judicial, regulando todo lo que concierna el reconocimiento y la ejecución de las decisiones en materia de alimentos[6]. La decisión de excluir reglas uniformes directas de jurisdicción se ha basado al pensamiento que cualquieras ventajas prácticas de un tal acercamiento (de reglas uniformes) no podrían contrabalancear el coste de un esfuerzo largo, complicado y muy probablemente vano, de alcanzar consensus.
El sistema de reconocimiento y de ejecución que el Convenio sanciona es un sistema casi automático. Además, es la primera vez que un Convenio de La Haya no se limita a regular el procedimiento de exequátur, sino que adopta unas normas uniformes en cuanto a la propia ejecución.
Los juristas de los países del continente europeo creen en general que el Convenio 2007 es un paradigma de la flexibilidad característica del derecho internacional privado y la prueba es que el Convenio permite reservas y declaraciones[7]. Esta posibilidad de hacer reservas y declaraciones se considera necesaria a causa de las grandes diferencias entre las leyes nacionales que regulan las obligaciones alimenticias. Los juristas que se defienden de las soluciones del Convenio, no niegan la gran posibilidad de que el resultado de la aplicación del Convenio estuviera bastante complicado. No obstante, al mismo tiempo creen ellos que la inclusión del derecho de reservas y de declaraciones era inevitable.
La flexible estructura del Convenio hace posible su aplicación entre Estados con muy diferentes capacidades económicas y con diferente nivel de desarrollo[8].


3.    El Protocolo


El Protocolo está compuesto por 30 artículos, no permite reservas (art. 27) ni declaraciones (excepto declaraciones con respecto a sistemas jurídicos no unificados, art. 26) y su aplicación es universal, es decir, se aplica incluso si la ley aplicable es la de un Estado no contratante.
Unas características del Protocolo que podemos destacar, son, entre otras: el carácter universal, ya mencionado, el hecho de que punto general de conexión es la residencia habitual del acreedor, es decir se aplica la lex fori, la exclusión del reenvío, la autonomía, aunque estrecha, de los partes en designar la ley aplicable.
Es evidente que el principio gobernante es el favor creditoris, che caracteriza también el Convenio de La Haya de 2.10.1973 sobre Ley Aplicable a las Obligaciones Alimenticias con el cual el Protocolo es en línea de continuidad en cuanto a los objetivos generales y al cual, como también al Convenio de La Haya de 24.10.1956 sobre Ley Aplicable a las Obligaciones Alimenticias respecto a Menores sustituirá en las relaciones entre Estados contratantes.
El Protocolo no es un acto subsidiario al Convenio 2007. Es un tratado autónomo que se puede ratificar por un Estado que no sea contratante del Convenio 2007[9]. Según el artículo 23 del Protocolo, esto está abierto a la firma de todos los Estados (par. 1), a la ratificación, aceptación o aprobación de los Estados signatarios (par. 2) y, además, todo Estado podrá adherirse a esto (par.3).

Los Estados Unidos es el primer país che ha firmado el Convenio, unos minutos después de la celebración del Convenio por la Conferencia de derecho internacional privado de La Haya. Dicen algunos juristas americanos, que el Convenio quizás no sea perfecto pero que sea muy bueno. Parece que no tengan la intención de firmar el Protocolo[10].
Otros juristas americanos consideran el Convenio como un “monstruo internacional” y entre otros argumentos subrayan que con la posibilidad de extender su ámbito de aplicación, clases potenciales de deudores de obligaciones alimenticias incluyen padrastros, padres adoptivos, donantes de esperma y de óvulos, madres que consideran la adopción (“Birth mothers”) “destinados” padres, partes en unión civil, etc[11].
Han también firmado el Convenio Burkina Faso (Estado no miembro de la Conferencia de La Haya), el 7.1.2009, Noruega, el 8.6.2010 y Ucrania, el 7.12.2010. Ningún país no lo ha todavía ratificado. El Protocolo ha sido ratificado por la Comunidad Europea (había decidido prescindir del trámite de firma), el 8.4.2010. En cuanto concierna la ratificación del Convenio por la Comunidad Europea, hay dificultades a causa de las posibilidades de reservas y declaraciones.


4.    Comunidad Europea y Conferencia de La Haya


            Se nota que la negociación y la conclusión de los nuevos Convenios en materia de alimentos representan un test sobre el rol de la Comunidad Europea en el decorado mundial de derecho internacional privado[12].
            Al principio se debe estresar el hecho de que hay conexión directa entre derecho comunitario y derecho derivado del Convenio: El Convenio adopta (recurre a) el procedimiento simplificado de exequátur del Reglamento Bruselas I[13]. Además - y esto es muy interesante e importante también -, el Reglamento 4/2009 (de 18 de diciembre de 2008), relativo a la competencia, la ley aplicable, el reconocimiento y la ejecución de las resoluciones y la cooperación en materia de obligaciones de alimentos, reenvía explícitamente al Protocolo 2007, con la condición de que los Estados miembros estén vinculados por este (el Protocolo)[14].
            Así que: a) el artículo 15 del Reglamento dice que la ley aplicable a las obligaciones de alimentos se determinará de acuerdo con el Protocolo de La Haya de 2007, b) según el artículo 76 del Reglamento 4/2009, este (el Reglamento) se aplicará, con excepción de unas disposiciones, a partir del 18 de junio de 2011, si en esa fecha se ha producido la entrada en vigor del Protocolo 2007 – siempre y cuando  el Protocolo … sea aplicable en la Comunidad en esa fecha”. Si para esa fecha ningún Estado ha ratificado el Protocolo, según el artículo 4 de la Decisión del 30 de noviembre de 2009, está prevista la posibilidad de una aplicación provisional.
            En cuanto a los procedimientos de reconocimiento y ejecución, distingue el Reglamento entre dos tipos de Estados miembros[15]. Para los Estados vinculados  por el Protocolo no se necesita exequátur mientras que para aquellos no vinculados, sí:
Art. 17 par. 2: “La resoluciones dictadas en un Estado miembro vinculado por el Protocolo de La Haya de 2007 que sean ejecutivas en este Estado gozarán de fuerza ejecutiva en los demás Estados miembros sin necesidad de otorgamiento de la ejecución”.
Art. 26: “Las resoluciones dictadas en un Estado miembro que no esté vinculado por el Protocolo de La Haya de 2007 y que sean allí ejecutivas se ejecutarán en otro Estado miembro una vez que, a instancia de cualquier parte interesada, se haya otorgado su ejecución en este último”.
            Esta “interdependencia de ambos instrumentos” podría ser, dicen, el talón de Aquiles del Reglamento[16].

5.    Conclusiones

            Los instrumentos internacionales, en general, están productos de muchos compromisos. A veces ofrecen soluciones a problemas, pero otras veces crean más problemas.
            Según una opinión, muy positiva, puede haber deficiencias en varias cuestiones del Convenio y del Protocolo pero en general estos 2 instrumentos internacionales representan un avance excepcional en la materia de alimentos[17].
El Convenio promete una importante simplificación y aceleración de los procedimientos y una diminución del coste necesario. Queda por ver si esto sucederá.





[1] M. Heger, Haager Unterhaltsübereinkommen und UnterhaltsVO der Europäischen Union, in: Europäisches Unterhaltsrecht. 8. Göttinger Workshop zum Familienrecht 2009 (Hrsg. D. Coester-Waltjen/V. Lipp/E. Schumann/B. Veit), Göttingen 2010, 5,7.
[2] A. Laquer Estin, Families Across Borders: The Hague Children’s Conventions and the Case for International Family Law in the United States, 62 Florida Law Review 47, 94 (2010).
[3] E. Long, The New Hague Maintenance Convention, 57 International and Comparative Law Quarterly 984, 985 (2008).
[4] C. Azcárraga Monzonís, El nuevo Convenio de La Haya sobre el cobro internacional de alimentos para los niños y otros miembros de la familia (sobre la negociación de determinados artículos en la sesión diplomática del 5 al 23 de noviembre de 2007), Revista Española de Derecho Internacional 2008, 491, 509.
[5] W. Duncan, The New Hague Child Support Convention: Goals and Outcomes of the Negotiations, 43 Family Law Quarterly 1 (2009).
[6] M.C. Baruffi, Il riconscimento delle decisioni in materia di obbligazioni alimentari verso i minori: L’Unione Europea e gli Stati Uniti a confronto, in: Liber Fausto Pocar. Nuovi Strumenti del Diritto Internazionale Privato (a cura di G. Venturini/S. Bariatti), 2009, 39, 51.
[7] A. Borrás, Reservations, Declarations and Specifications: Their Function in the Hague Convention on the International Recovery of Child Support and Other Forms of Family Maintenance, in: Liber F. Pocar. Nuovi Strumenti del Diritto Internazionale Privato (a cura di G. Venturini/S. Bariatti), 2009, 125.
[8] J. Hirsch, Das neue Haager Unterhaltsübereinkommen und das Haager Protokoll über das auf Unterhaltspflichten anzuwendende Recht, in: Europäisches Unterhaltsrecht. 8. Göttinger Workshop zum Familienrecht 2009 (Hrsg. D. Coester-Waltjen/V. Lipp/E. Schumann/B. Veit), Göttingen 2010, 17, 37.
[9] S. Marino, Il difficile coordinamento delle fonti nella cooperazione giudiziaria in material di obbligazioni alimentari, Contratto e Impresa/Europa 1-2010, 363, 364 n. 2.
[10] M.H. Carlson, United States Perspective on the New Hague Convention on the International Recovery of Child Support and Other Forms of Family Maintenance, 43 Family Law Quarterly 21, 34 (2009).
[11] D.S. Rosettenstein, Choice of Law in International Child Support Obligations: Hague or Vague, and Does It Matter – An American Perspective, International Journal of Law, Policy and the Family 22 (2008) 122, 123-124.
[12] A. Malatesta, La Convenzione e il Protocollo dell’Aja del 2007 in materia di Alimenti, Rivista di Diritto Internazionale Privato e Processuale 2009, 829.
[13] P. Beaumont, International Family Law in Europe – The Maintenance Project, the Hague Conference and the EC: A Triumph of Reverse Subsidiarity, Rabels Zeitschrift 2009, 516, 537.
[14] B. Ancel/H. Muir Watt, Aliments sans frontières. Le règlement CE no 4/2009 du 18 décembre 2008 relatif à la compétence, la loi applicable, la reconnaissance et l’exécution des décisions et la coopération en matière d’obligations alimentaires, Revue Critique de Droit International Privé 2010, 457, 461-462 et note 17.
[15] H.-J. Dose, Das deutsche Unterhaltsrecht unter dem Einfluss der Unterhalts-VO und der Haager Unterhaltsübereinkommen – Vollstreckungsbarkeit ausländischer Unterhaltstitel, in: Europäisches Unterhaltsrecht. 8. Göttinger Workshop zum Familienrecht 2009 (Hrsg. D. Coester-Waltjen/V. Lipp/E. Schumann/B. Veit), Göttingen 2010, 81, 87-88.
[16] A. Rodríguez Vásquez, La regulación del Reglamento 4/2009 en materia de obligaciones de alimentos: Competencia judicial internacional, ley aplicable y reconocimiento y ejecución de sentencias, 19 Revista Electrónica de Estudios Internacionales 2010, www.reei.org
[17] N. González Martín, La Convención de La Haya del 23 de Noviembre de 2007 sobre el cobro internacional de alimentos con respecto a los niños y otras formas de manutención de la familia, Anuario Mexicano de Derecho Internacional 2009, 815, 825.

                              Κυβέλη - Cibeles: ένα από τα ωραιότερα σημεία της Μαδρίτης!