Candide ή η Αισιοδοξία

Πάλι στο θέατρο Πόρτα μια παράσταση - αριστούργημα!

Καντίντ ή η αισιοδοξία - βασισμένη στο σατιρικό μυθιστόρημα του Βολταίρου.

Ο υπέροχος Καντίντ έχει τη σωστή θεωρία για τον κόσμο, και, παρά το ότι διαψεύδεται σε κάθε στροφή της ιστορίας (του), δεν χάνει την αισιοδοξία του.

Τόνιζε ο εξαιρετικός συγγραφέας Julian Barnes, σε κείμενό του, πριν μερικά χρόνια, πως οι περισσότεροι από εμάς ερχόμαστε σε αυτόν τον κόσμο τόσο αθώοι και αισιόδοξοι όσο ο Καντίντ, έστω και αν οι περισσότεροι από εμάς ανακαλύπτουμε, αργά ή γρήγορα, πως δεν υπάρχει προκαθορισμένη αρμονία στη ζωή.

Όμως, επισημαίνει, δεν θα συνεχίζαμε να διαβάζουμε Βολταίρο μόνον επειδή είχε δίκιο τότε και θα είχε δίκιο ακόμα σήμερα. Είναι ο τρόπος που ο Βολταίρος είχε δίκιο, αυτός που τον κρατά ζωντανό.

https://www.theguardian.com/books/2011/jul/01/candide-voltaire-rereading-julian-barnes

Θα μπορούσε να θεωρηθεί, λέει η Rachel Thomas, ότι ο Βολταίρος υποστηρίζει πως η στροφή του Διαφωτισμού από τη ρητορική στην πραγματικότητα βοηθάει στο να γίνεται η ύπαρξη "ανεκτή"; Πολύ απίθανο, απαντά. Ίσως να υποστηρίζει πως, εστιάζοντας κανείς στην πραγματικότητα, απελευθερώνεται από μια μορφή μιζέριας η οποία συχνά είναι συνέπεια του συνεχούς φιλοσοφείν. Σύμφωνα με τη θεώρηση αυτή, λέει η Rachel Thomas, το έργο αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως μια διορθωτική σάτιρα, ένα κομμάτι ρητορικής που ζητάει από το ακροατήριο να πιστέψει σε έναν κόσμο που δεν είναι πραγματικός. Και, όπως λέει, η αμφισημία και το πλήθος των δυνατών ερμηνειών του έργου, ειδικά στο τέλος του, ίσως αναιρούν αυτή την αντίφαση, ζητώντας από τον αναγνώστη να χρησιμοποιήσει την ιδέα του Διαφωτισμού που ο Βολταίρος προωθεί, δηλαδή να διαβάσει τη ρητορική του με κριτικό μάτι και να αποφασίσει μόνος/η του για το νόημά της.

http://www.bu.edu/av/core/journal/xxiii/Thomas.pdf

Μεγαλουργεί η ομάδα του "μαέστρου" Θωμά Μοσχόπουλου, και πάλι! Κινούμενοι όλοι σε μια ασύλληπτης ομορφιάς χορογραφία, γοητεύουν το κοινό, αφήνοντάς το άναυδο με την απλότητα, με την οποία εκφέρουν τα τεράστια κείμενα (τι μνήμη πρέπει να έχει ο Μιχάλης Συριόπουλος;;;!!!), με την εικαστικά αριστουργηματική άνεση με την οποία κινούνται μέσα στον χώρο, υπακούοντας στη μπαγκέτα του Μοσχόπουλου αλλά και στη δική τους, ο καθένας και η καθεμία, απαίτηση για το τέλειο δυνατό αποτέλεσμα!

Και τι περίεργο (ή μήπως όχι;...): Πρώτη φορά, μετά από πολύ καιρό, ένοιωσα ένα αίσθημα αισιοδοξίας, όταν τελείωσε η παράσταση...

Μιχάλης Συριόπουλος, Ελένη Βλάχου, Ειρήνη Μπούνταλη, Ευσταθία Τσαπαρέλη, Μάνος Γαλανής, Παντελής Βασιλόπουλος, Φοίβος Συμεωνίδης, Βασίλης Κουλακιώτης, Δημήτρης Φουρλής: Ηθοποιοί υψηλής ποιότητας!!!

Όλοι οι συντελεστές  της παράστασης:

http://www.porta-theatre.gr/index.php/theatro-plays/248-candid

έβαλαν ακόμα ένα πανέμορφο λιθαράκι στο υπέροχο ψηφιδωτό του θεάτρου Πόρτα!


Οι φωτογραφίες είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του θεάτρου και από το διαδίκτυο.

Fashion in Museums (?)

Η μόδα στα μουσεία, η μόδα ως πολιτιστική κληρονομιά.


Ένα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ενδιαφέρον άρθρο:

http://scholarlycommons.law.case.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=2504&context=jil

Οι φωτογραφίες είναι δικές μου, από μία έκθεση για κούκλες και άλλη μία έκθεση για τις Νύφες, στο Μουσείο της Πόλεως της Λευκωσίας, τον Δεκέμβριο του 2018. Η αρχική έκθεση για τις νύφες είχε γίνει στο Μουσείο Μπενάκη, στην Αθήνα, με κομμάτια από τις συλλογές του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος (https://www.benaki.gr/index.php?option=com_events&view=event&id=3690&lang=el) και στη συνέχεια και στον Πολυχώρο Φουγάρο, στο Ναύπλιο. Εμπλουτισμένη και με νυφικά κυριών της Κύπρου, παρουσιάστηκε και στη Λευκωσία.

Grateful for the Book Review

Πολύ μεγάλη τιμή και χαρά, η δημοσίευση της κριτικής του Prof. Rolf Dotevall για το βιβλίο μου "Art Collections, Private and Public: A Comparative Legal Study"




https://www.idunn.no/tfr/2017/05

Buddism and Law in Japan

"The Ritsuryo code of 718, patterned partially on Tang legal codes, issued a set of specific guidelines for the behavior of Buddhist monks and nuns in its seventh section entitled "Laws for Monks and Nuns" (soniryo). While prohibiting acts not directly discussed by the Buddhist precepts, such as military training or action, the code also clearly intersected at points with the Vinaya, such as subjecting those who make false claims of enlightenment to civil law. In each temple, three monk administrators (sango) were to keep the monastic register and oversee any changes in status, such as a monk's or nun's decision to return to lay life as well as other petitions, most of which required record keeping and government notification; they were, moreover, required to mete out the punishment for infractions - typically, labor on monastery grounds."

"The creation of extensive rules within temples seems to have coincided with the gradual weakening of the Ritsuryo state form and, by extension, the weakening of any effective aspects of the soniryo codes. At the same time, ..., monks and nuns were extremely free figures even at the height of the presumed use of the soniryo codes. So it is difficult - at least in the ninth century - to conclude that the production of temple rules was directly related to the general demise of the Ritsuryo system and the soniryo within it, which is thought to have occured significantly from the tenth century onward."

"Research on the relationship between Buddhism and law in the Tokugawa period remains limited in its scope, given that few studies have addressed the distinction between "[doctrinal] school of law" (shuha ho), specific temple law (kobetsu jiho). and shogunal temple law (bakufu jiho), despite the fact that extant manuscripts are plentiful. We do know, though, that the shogunate gave the leadership of the relevant doctrinal schools, which it had strengthened in the process of constructing a more centralized system of governance over temples, responsibility for handling lawsuits and only intervened if the temple's leaders could not decide."

Brian Ruppert, Buddhism and Law in Japan, in: Buddhism and Law. An Introduction (R. Redwood French and M.A. Nathan, eds.), Cambridge University Press, 2014, pp. 273, 274, 286.


Οι φωτογραφίες είναι από το Kyoto, 2005.

Inter- & multicultural pluralism

"The fact of pluralism, to paraphrase Rawls, emerges as self-evident in a world comprising over six hundred languages, five hundred ethno-cultural groups and innumerable religions spread across nearly two hundred recognised sovereign states. By definition, therefore, pluralism is an inescapable feature of human societies, and 'can neither be wished out of existence nor suppressed without an unacceptable degree of coercion, and often not even then'.

"Different kinds of polities have long struggled with reconciling cultural pluralism with an idea of collective membership. In one respect this is odd because the intermingling of cultural (including religious and ethnic) diversity is as old as we can record. On the other hand it may well be anticipated that unsettling established social and identity configurations creates challenges, something that is no less apparent in modern polities. The way pluralism is conceived obviously has implications for understanding the relationships between interculturalism and multiculturalism and other ways of reconciling unity or diversity."


Nasar Meer, Tariq Moddod and Ricard Zapata-Barrero, "A Plural Century: Situating Interculturalism and Multiculturalism", in: Multiculturalism and Interculturalism. Debating the Dividing Lines, Edinburg University Press, 2016, p. 1, 11.

China, Cultural Heritage, and International Law

Είχα τη μεγάλη χαρά να είμαι η μία από τις δύο "Thesis examiners" αυτής της σπουδαίας διδακτορικής διατριβής που έγινε πέρσι στο University of Queensland Law School. Πρόσφατα έλαβα μέιλ από τη διδάκτορα/συγγραφέα, που με πληροφόρησε για την έκδοση της διατριβής.

https://www.routledge.com/China-Cultural-Heritage-and-International-Law/Zhong/p/book/9781138093249

                                                                  Καλοτάξιδο

Elsa-Day 2017

Την Τετάρτη, 29 Νοεμβρίου στις 18.00 στο Αμφιθέατρο "Ιωάννης Δρακόπουλος" του Κεντρικού Κτιρίου του Πανεπιστημίου Αθηνών (Πανεπιστημίου 30), η ELSA Athens διοργανώνει Νομικό Αγώνα Επιχειρηματολογίας (Legal Debate) με θέμα την υπόθεση “Aquartia vs Sheltistan”, σχετική με την ειδικότερη θεματική του φετινού ELSA Day: «Καταπολεμώντας στην Τρομοκρατία και το Οργανωμένο Έγκλημα».

Στο Legal Debate θα συμμετάσχουν δύο ομάδες προπτυχιακών φοιτητών οι οποίες θα συγκρουστούν μεταξύ τους με νομικά επιχειρήματα. 

Πιο συγκεκριμένα οι συμμετέχοντες: 
Kατερίνα Ντούνη, 
Ευγενία Χατζηαντωνίου, 
Αναστασία Κοντού,
Κατερίνα Βλάμη, 
Αλέξανδρος Χατζηϊακώβου, 
Χριστίνα Τσόπελα,

με ακαδημαϊκό επιβλέποντα τον κ. Γ. Κυριακόπουλο, Λέκτορα Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών 

και προπονήτριες τις προπτυχιακές φοιτήτριες 

Γιολένα Εξάρχου, 
Αντωνία Χριστοπούλου 
και Ηλιάνα Γρίβα, 

θα κληθούν ανά ομάδες να λάβουν θέση υπέρ του προσφεύγοντος κράτους και του καθ’ ου η προσφυγή κράτους αντίστοιχα .

Η αξιολόγηση των δύο ομάδων θα γίνει τόσο από το κοινό όσο και από την Επιτροπή Αξιολόγησης, που θα απαρτίζεται από τους

 Ι. Ανδρουλάκη, Επίκουρο Καθηγητή Ποινικού Δικαίου της Νομικής Ε.Κ.Π.Α., 

Γ. Κυριακόπουλο, Λέκτορα Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου της Νομικής Ε.Κ.Π.Α., 

Ε. Μουσταΐρα, Καθηγήτρια Συγκριτικού Δικαίου της Νομικής Ε.Κ.Π.Α.

Θα δοθούν βεβαιώσεις παρακολούθησης.

Buon compleanno, Professore!

   Τις καλύτερες ευχές μας στον μέγιστο Ιταλό Καθηγητή Συγκριτικού Δικαίου (και όχι μόνο!), Rodolfo Sacco

                                                       

                                                               Buon Compleanno!!!


                 Η φωτογραφία, από το σεμινάριο στην Αθήνα, πέρσι, στις 15 Ιουνίου 2016.

Thinking theoretically about tradition

Από το βιβλίο - σταθμό στην πορεία του Συγκριτικού Δικαίου:

H. Patrick Glenn, Legal Traditions of the World. Sustainable Diversity in Law, 5th Edition, Oxford University Press, 2014, p. 3-4.

    "Theories are rational constructions, which must first answer to requirements of interna consistency and logic before they are tested for explanatory power in the real world. Theories, and the logic they entail, are part of the tradition of western rationalist thought. As such, a theoretical construct is a creation derived from a particular tradition (though the possibility cannot be excluded that it may also have been developed elsewhere). Now, it is perhaps possible, and even advisable, to be rational about being rational, to be theoretical about western traditions of rationality."

     "Is it therefore better not to read recent theoretical writings on tradition (largely western in origin) and to reject categorically recent calls which have been made for development of a theory of tradition? In studying traditions, legal or extra-legal, there appears to be no initial justification for granting primacy of one over others; equally, there appears to be no initial justification in precluding the particular teaching of any one of them. The western tradition now includes theory on tradition and this theory of one tradition may be useful in the encounter with other traditions. There may well be theory on tradition in other traditions, expressed in different forms of logic. A theory of tradition should therefore not be thought of as a present, or perhaps even future, construction, but rather as a present device, or method, for thinking multiple traditions. It is a method for expanding knowledge and understanding, involving movement from within one tradition to within another, using all of the teaching of both (or all) of the traditions to facilitate this process."

"Thinking theoretically about tradition means suspending conviction in a given tradition at least to the point of hearing, and learning, from another tradition. It means living, however briefly, in a 'middle ground', described recently as 'the place in between: in between cultures, peoples, and in between empires and the nonstate world of villages...[where] diverse peoples adjust their differences'. It is part of the process of overcoming separation."

Pluriversity

Από ένα εξαιρετικό άρθρο!!!:

"Boaventura de Sousa or Enrique Dussel for instance make it clear that knowledge can only be thought of as universal if it is by definition pluriversal.

They have also made it clear that at the end of the decolonizing process, we will no longer have a university. We will have a pluriversity.

What is a pluriversity?

A pluriversity is not merely the extension throughout the world of a Eurocentric model presumed to be universal and now being reproduced almost everywhere thanks to commercial internationalism.

By pluriversity, many understand a process of knowledge production that is open to epistemic diversity.

It is a process that does not necessarily abandon the notion of universal knowledge for humanity, but which embraces it via a horizontal strategy of openness to dialogue among different epistemic traditions.

To decolonize the university is therefore to reform it with the aim of creating a less provincial and more open critical cosmopolitan pluriversalism - a task that involves the radical re-founding of our ways of thinking and a transcendence of our disciplinary divisions.

The problem of course is whether the university is reformable or whether it is too late."

Achille Mbembe, "Decolonizing Knowledge and the Question of the Archive:

http://wiser.wits.ac.za/system/files/Achille%20Mbembe%20-%20Decolonizing%20Knowledge%20and%20the%20Question%20of%20the%20Archive.pdf

Τα μαγικά "7 χρόνια"!

Ένα αριστούργημα παίζεται αυτόν τον καιρό στο θέατρο Αποθήκη:

"7 χρόνια", βασισμένο στην ταινία των Ισπανών Χοσέ Καμπέθα και Κριστιάν Κόντι.

Μια εξόχως ευρηματική σκηνοθεσία, του και εξαιρετικού ηθοποιού Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου, χάρη στην οποία οι θεατές "βρίσκονται", αόρατοι, μέσα στο γραφείο όπου εκτυλίσσεται η όλη υπόθεση και νοιώθουν άμεσα την αγωνία και τον πανικό κάποιων, τον κυνισμό άλλων, την απελπισία όλων μπροστά στην επικείμενη συμφορά (;).

4 φίλοι (;) και συνεργάτες και 1 διαμεσολαβητής.

Ο ένας φίλος (Κωνσταντίνος Ασπιώτης), ενδυματολογικά και υφολογικά ο κυνικότερος όλων (ή μήπως όχι;...), επιχειρεί να ελέγξει κυριαρχικά όλη τη "διαδικασία"...

Η φίλη (Αλεξάνδρα Αϊδίνη), σύγχρονη, δυναμική (;), τους οικτίρει, τους πιέζει, τους απειλεί, τους περιφρονεί, φοβάται...

Ο άλλος φίλος (Γιώργος Χριστοδούλου), αδύναμος (;), δειλός (;), αναίσθητος (;), ελίσσεται, διαπραγματεύεται, προσπαθεί να πείσει, με κάθε μέσον, τους άλλους, τον άλλον (όλοι, τελικά, τον άλλον), να αναλάβει όλο το βάρος...

Ο τέταρτος της παρέας (Ορφέας Αυγουστίδης), ο μόνος ίσως που έχει διατηρήσει σώα και αβλαβή την ικανότητά του να αισθάνεται, να διακρίνει το καλό από το κακό, το δίκαιο από το άδικο, το έντιμο από το άτιμο, που ξέρει όλα όσα κρύβουν οι υπόλοιποι και τους τα πετάει στα μούτρα, όταν συνειδητοποιεί ότι του στήνουν εκείνη τη νύχτα μια αφόρητη συναισθηματικά παγίδα, διαπραγματεύεται (;) την εξέλιξη και την τύχη του...

Ο διαμεσολαβητής (Αλέξανδρος Λογοθέτης), πραγματιστής, διαμεσολαβητής μεταφορικά και κυριολεκτικά, ξαφνιάζεται, αλλά προσπαθεί να μην το δείξει (πολύ), συντονίζει, εξισορροπεί (;), σοκάρεται, συναλλάσσεται, αρκείται...

Πολλά ερωτηματικά.

Είναι πάντα οι άνθρωποι αυτό που δείχνουν και - κυρίως - αυτό που κρύβουν; Είναι μόνο τολμηροί ή δειλοί, ευαίσθητοι ή αναίσθητοι, καλοί ή κακοί, μεγαλειώδεις ή ανθρωπάκια; Μήπως - και αυτό είναι η προσωπική μου άποψη - μπορεί μεν να είναι όλα αυτά σε κάποιο, μικρό βαθμό, με ένα όμως χαρακτηριστικό να κυριαρχεί στον χαρακτήρα τους, χαρακτηριστικό που εντείνεται και αναδεικνύεται όταν η ζωή παίρνει επικίνδυνες στροφές;

Η συνέχεια στο θέατρο - όπου θα πάτε! Για να απολαύσετε την ασύλληπτη χορογραφία προσώπων και κινήσεων, για να κρατήσετε την ανάσα σας από όσα διακυβεύονται, για να εκπλαγείτε (;) από το τέλος...

Οπαδός και θαυμάστρια των ομαδικών δουλειών, σε κάθε τομέα, σε κάθε χώρο, δεν έχω παρά μόνο λόγια θαυμαστικά για την παράσταση και τους συντελεστές της!!!

Δεν είμαι - προφανώς! - κριτικός θεάτρου. Κάποιες εικόνες που σχηματίστηκαν στο κεφάλι μου, όταν είδα την παράσταση, θέλησα να σας δείξω...

Οι φωτογραφίες είναι από το διαδίκτυο.

Νότια Αφρική - Cecil Rhodes

"I contend that we are the first race in the world, and the more of the world we inhabit the better it is for the human race. I cintend that every acre added to our territory means the birth of more of the English race who otherwise would not have been brought into existence."

Αυτές ήταν το 1877 οι σκέψεις - που έγιναν και πράξεις - του Cecil Rhodes, ο οποίος, πριν γίνει ο πρώτος Πρωθυπουργός της Αποικίας του Ακρωτηρίου (Cape Colony), το 1890, είχε ιδρύσει μια από τις πλέον κερδοφόρες και εκμεταλλευτικές εταιρίες εξόρυξης πολυτίμων λίθων στον κόσμο. Ως Πρωθυπουργός, εξέδωσε μια σειρά νόμων οι οποίοι στερούσαν τους ιθαγενείς Νοτιοαφρικανούς από δικαιώματα κυριότητας στη γη τους και τους έβαζαν να δουλέψουν σε Ευρωπαίους μεγαλοκτηματίες.

Την άνοιξη του 2015, το Πανεπιστήμιο του Κέηπ Τάουν έγινε πεδίο ταραχών/διαμαρτυριών, διότι οι φοιτητές ζητούσαν από τη διοίκηση να απομακρύνει το άγαλμα του Cecil Rhodes από το campus. Αρχικά, αποφασίσθηκε να παραμείνει το άγαλμα ως υπενθύμιση του ότι η διαδικασία αποαποικιοποίησης παρέμενε ανολοκλήρωτη. Εν τέλει απομακρύνθηκε την 9η Απριλίου 2016.

Νότια Αφρική: Αγαπημένη χώρα, αγαπημένο κομμάτι των μαθημάτων Συγκριτικού Δικαίου

Η οικολογία του δικαίου

         "During the past three decades, a radically new paradigm has emerged at the forefront of science. At the heart of paradigms from a mechanisticv to a holistic and ecological worldview we find a change of metaphor: from seeing the world as a machine to understanding it as a network. Networks, of course, are patterns of relationships; hence, understanding life in terms of networks requires an ability to think in terms of relationships and patterns. In s...cience, this new way of thinking is known as "systems thinking" or systemic thinking. We have also realized that nature sustains life through a set of ecological principles that are generative rather than extractive.
        A corresponding paradigm shift has not het happened either in jurisprudence or in the public understanding of law. Such a shift is now urgently needed, since the major problems of our time are systemic problems - all interconnected and interdependent - and our global crisis is an ecological crisis in the broadest sense of the term.
             In this book, we call for a profound change of legal paradigms, leading to a new "ecology of law". At the heart of this new ecological legal order lies a view of social reality not as being an aggregate of individual "building blocs" but rather as being composed of social networks and communities. Law, in this view, is not an objective structure, but emerges from actively engaged citizen and legal communities as the legal embodiment of their self-organization."

Aπό ένα από τα πιο ενδιαφέροντα νομικά βιβλία που έχουν γραφεί τα τελευταία χρόνια:


Fritjof Carpa and Ugo Mattei, "The Ecology of Law. Toward a Legal System in Tune with Nature and Community", 2015, pp. 3-4

Language and Music and Mathematics

"Of the technical terminologies that intimidate the lay theorist or amateur philosopher, surely the two most effective and frightening are the musical and the mathematical; and this is no accident, inasmuch as they count among the most abstract languages the human mind is able to handle, and Jacques Attali has indeed on that very basis demonstrated their kinship in his argument, not merely for the kinship of musical innovation with economic structure, but even (in Noise) for the ways in which the former has tended historically to anticipate the latter, so that the music of one moment of the mode of production is often prophetic of the infrastructural development to come in the next.

"Still, from the insertion of musical examples into the text in visual form, to the reading of scores, the assessment of keys and their intrinsic relationships to each other as tonic, dominant, and the like, the role of the modes (major and minor), all the way through to the foreign words that originally designated this or that tempo and later on became the names for kinds of movement or structure (allegro, andante, etc.), ending up with notations to the conductor, such as prestissimo or stürmisch bewegt, we do witness a gradual anthropomorphization of these technical notations, in such a way that proto-narratives seem to emerge, at first visible merely as emotional tonality or mood."

Τα αποσπάσματα είναι από:

Fredric Jameson, The Ancients and the Postmoderns. On the Historicity of Forms, Verso, London - New York 2017 (first published: 2015), p. 114-115.

Οι φωτογραφίες είναι από μέρη στη Μαύρη Θάλασσα, το 1997.

7ο Νομικό Συνέδριο ΕΑΝΔΑ

7ο Νομικό Συνέδριο ΕΑΝΔΑ

"Σύγχρονα θέματα Μεταναστευτικού Δικαίου:
Μετανάστευση - Ιθαγένεια - Προσφυγικό"

Είναι μεγάλη μου η χαρά που θα προεδρεύσω σε ένα πάνελ του συνεδρίου:

https://www.facebook.com/events/1930256333959678/?acontext=%7B%22ref%22%3A%2222%22%2C%22feed_story_type%22%3A%2222%22%2C%22action_history%22%3A%22null%22%7D&pnref=story

Empowering European Families

http://www.empoweringeuropeanfamilies.eu/


Happy and honored to be National Correspondent (Greece)

Wittgenstein... and the law... and the language...

"To adopt a concept from Wittgenstein's later philosophy, we can regard law as a category of phenomena that display no more than a 'family resemblance' to one another. As he explains, 'we see a complicated network of similarities overlapping and criss-crossing: sometimes overall similarities, somtimes similarities of detail' ... But there need be no signle identifying or defining feature; it may be impossible to build a single model in order to explain what law is. If we think that 'law' must have a precise definition or we misunderstand the complexity of the phenomena that the category encompasses, we make mistakes about what it is and assume that it works in a certain way; we may ask the wrong questions - about origins, institutions, or functions; or we may deny that social phenomena are law in a way that does not make sense. If we are to be true to our own concept, and to the language rules that govern its application, we must recognize and explore this diversity.

"There are, nevertheless, right and wrong ways to apply any particular term and to analyse it. The rules and definitions for the use of a concept do not need to be very precise ...; if a category, such as law, is abstract, then the rules are complex, and metaphorical useage may increase this complexity, but they must be explored if we are to understand and analyse its nature. How, then, is this exploration to be done? We are after more than a discussion of how the term 'law' is used in everyday language. Rodney Needham (1975) adopted the term 'polythetic classification' to capture Wittgenstein's notion of family resemblance and to discuss the challenges it presents for the anthropologist. 'It is the recognition ... of a class composed by sporadic resemblances', he says, that is needed for the study of jural institutions, as much as for the study of human capacities ... . Comparison provides a particular challenge. What is needed 'is not a convenient technique for cutting down the number of variables, but a means of accomodating as many as possible' ... . The possibility of borderline cases is always present."

Τα αποσπάσματα είναι από το βιβλίο της F. Pirie, pp. 8-9.


Στην πρώτη φωτογραφία, δύο από τα ωραιότερα βιβλία που έχω διαβάσει και που εμπνέονται από τη ζωή του Wittgenstein - το πρώτο είναι μια εξαιρετική βιογραφία.

Conflict of rules

Από το άρθρο του J. Hage, "Logical Tools for Legal Pluralism", in: Law and the New Logics (Edited by H. Patrick Glenn and Lionel D. Smith), Cambridge University Press, 2017, p. 89, 106-107.

"The development of the internet, the rise of transnational law, the coexistence of different legal traditions and subtraditions, and globalization, all increase opportunities for conflicts between rules of different legal systems. One of the tasks of legal science is to deal with these possible conflicts and, as Glenn pointed out, the insights of modern logic are one place to look for assistance. Logic neither can nor should dictate a particular way of dealing with rule conflicts, but it can be of help by providing a conceptual framework that clearly defines when a rule conflict occurs and which tools are available to avoid these conflicts or to deal with them."

"A conflict of rule occurs when it is possible that two or more rules attach incompatible legal consequences to a case. Within a single legal system, the possibility of rule conflicts is limited by adding scope conditions to the ordinary rule conditions. Mechanisms such as PIL extend this role of scope conditions to the relation between rules from different systems. Another limitation of the possibility for rule conflicts consists in the limitation of the powers of rule creating agents. Often it is impossible to create rules that conflict with already existing rules."

"If a conflict occurs between rules of different legal systems, there is logically speaking no need to deal with the conflict. It is logically well possible that an agent ought to do X from the point of view of one legal system, and ought to refrain from doing X from the point of view of another legal system. However, an agent who is subject to incompatible prescriptions from different legal systems is burdened with a dilemma. Legal system often come to the assistance of such individuals by referring to the rules of other systems, or by incorporating 'foreign' law."

Private Art Collections, March 2017, Rome - you can listen to the interventions

http://sirdpa.hypotheses.org/184


Μπορείτε εδώ να ακούσετε όλες τις εισηγήσεις του συνεδρίου για τις ιδιωτικές συλλογές έργων τέχνης, στη Ρώμη, τον περασμένο Μάρτιο (2017), στο οποίο συνέδριο συμμετείχα και εγώ. Παρά τους τίτλους στα γαλλικά, οι περισσότερες εισηγήσεις - και η δική μου - ήταν στα αγγλικά. Στο άμεσο μέλλον θα δημοσιευθούν και σε τόμο.

Ρυθμός

Στα χέρια μου, σήμερα, ο τόμος

Law is...

"Law (and translations thereof) is whatever social groups conventionally attach the label "law" to."

"Natural necessity owing to human nature and requirements and tendencies within social groups appears to be behind fundamental aspects of law. Scientific evidence presently is thin, so these assertions are speculative. The universality of family units and universal reactions that property of others should not be taken, deceptive exchanges are wrong, and intentional injuries are wrong suggest there is a naturalistic basis for basic rules of social intercourse (although the content of the rules vary accross societies) - the first connotation of law. The apparent necessity for large social groups to use hierarchical organizations to manage cooperation and conflict, which operate more effectively whwn backed by organized coercive force, is behind the second connotation of law. Another apparently universal trait within social groups is a strong sense of justice and fairness (again with much variation), which underlies the third connotation of law."

"All forms of law operate in social space alongside and dependent on other norms, rules, institutions, and modes of ordering - customs, morals, etiquette, habits, practices, institutional structures, language, shared concepts and ideologies. The thick social nromative stew has many ingredients, law one among others, which often exert greater immediate influence than law. Formal legal institutions are influenced by and rely on supportive social beliefs and institutions."

Τα αποσπάσματα είναι από το εξαιρετικά ενδιαφέρον καινούριο βιβλίο:

Brian Z. Tamanaha, A Realistic Theory of Law, Cambridge University Press, 2017, pp. 194-196.


Οι φωτογραφίες είναι από το Ναύπλιο - Αύγουστος 2017.

Comparative Law and Anthropology

Θα κυκλοφορήσει τον Νοέμβριο 2017

Μεγάλη η χαρά μου που συμμετέχω:

Contents:

PART I PAST, PRESENT AND FUTURE
1. Law and Anthropology: Research Traditions
Sally Falk Moore

2. Whose Comparative Law? A Global Perspective
Laura Nader

PART II COMPLEXITY, LEGAL PLURALISM AND TOTALITY OF LEGAL IDEAS
3. Anthropology on Trial: the Hindmarsh Island Bridge Controversy (1993-2001)
P. G. McHugh

4. First Nation Control over Archaeological Sites: Contemporary Issues in Heritage Law, Policy and Practice
Catherine Bell 

5. The Hybridity of Law in Namibia and the Role of Community Law in the Southern African Development Community (SADC)
Oliver C. Ruppel and Katharina Ruppel-Schlichting 

6. Legal Pluralism – Linking Law and Culture in National Resource Co-Management and Environmental Compliance
Anastasia Telesetsky

PART III LEGAL SCHEMES OF MEANING AND SOCIAL SIGNIFICANCE OF LAW
7. Governance Disputes Involving First Nations in Canada: Culture, Custom and Dispute Resolution Outside of the Indian Act
William B. Shipley

8. Anthropology in International Law: the Case of Safeguarding Intangible Cultural Heritage
Janet Blake

9. Cultural Landscapes Significant to Indigenous Peoples
James A. R. Nafziger

PART IV COSMOPOLITAN COMPARATIVE PERSPECTIVES 
10. Narrative of Laws, Narratives of Peoples
Elina N. Moustaira

11. Images of Muhammad: Religious Law and Freedom of Expression
Richard Francaviglia

PART V HISTORICAL ORIENTATION
12. Law, Society and Landscape in early Scandinavia
Stefan Brink

13. Transgenic Maize: The Mexican Cultural Battle
Jorge Sanchez Cordero

14. A Trinity of Culture, Law and Politics: Legal Anthropology of the Bonded Labor System in Nepal
Upendra D. Acharya

PART VI CONTEXTUAL DIFFERENCES
15. Global Law Firms in Real-World Contexts: Practical Limitations and Ethical Implications
Eve Darian-Smith

16. An Historical, Cultural and Political Perspective of Corruption in the Balkans
Novacovic

PART VII IN-DEPTH FIELD RESEARCH
17. The Anthropologist as Expert Witness: A Personal Account
Richard Price

18. Intellectual Property Law in Comparative Perspective: The Case of Trademark ‘Piracy’ in Guatemala
Kedron Thomas

19. The Voice of the Stranger: Foreign L.L.M. Students’ Experiences of Culture, Law and Pedagogy in US Law Schools
Mindie Lazarus-Black

PART VIII RELATIONSHIP WITH LEGAL ANTHROPOLOGICAL TRADITIONS AND ITS THEORETICAL AND METHODOLOGICAL CONCERNS
20. Distance in Law and Globalisation: Armchair Anthropology Revisited
Riaz Tejani

Index

Montesquieu - Droit Comparé

Τα είχε πει πολύ καθαρά, ο Montesquieu, στο "De l'esprit des lois", 1748 (GF Flammarion, Paris 1979):

    "Elles [les lois] doivent être tellement propres au peuple pour lequel elles sont faites, que c'est un très grand hasard si celles d'une nation peuvent convenir à une autre.
    Il faut qu'elles se rapportent à la nature et au principe du gouvernement qui est établi, ou qu'on veut établir; soit qu'elles le forment, comme font  les lois politiques; soit qu'elles le maintiennent, comme font les lois civiles.
    Elles doivent être relatives au physique du pays; au climat glacé, brûlant, ou tempéré; à la qualité du terrain, à sa situation, à sa grandeur; au genre de vie des peuples, laboureurs, chasseurs, ou pasteurs : elles doivent se rapporter au dégré de liberté que la constitution peut souffrir, à la religion des habitants, à leurs inclinations, à leurs richesses, à leur nombre, à leur commerce, à leurs moeurs, à leurs manières : enfin elles ont des rapports entre elles; elles en ont avec leur origine, avec l'objet du législateur, avec l'ordre des choses sur lesquelles elles sont établies. C'est dans toutes ces vues qu'il faut les considérer."

Και για όσους δεν διαβάζουν γαλλικά, στην αγγλική μετάφρασή του (Montesquieu, The Spirit of the Laws, Cambridge University Press 1989, p. 8-9):

"Laws should be so appropriate to the people for whom they are made, that it is very unlikely that the laws of one nation can suit another.
Law must relate to the nature and the principle of the government that is established or that one wants to establish; whether they form it, as may be said of political laws; or whether they support it, as in the case of civil institutions.
They should be related to the physical aspect of the country; to the climate, be it freezing, torrid, or temperate; to the properties of the terrain, its location and extent; to the way of life of the peoples, be they plowmen, hunters, or herdsmen; they should relate to the degree of liberty that the constitution can sustain, to the religion of the inhabitants, their inclinations, their wealth, their number, their commerce, their mores and their manners; finally, the laws are related to one another, to their origin, to the purpose of the legislator, and to the order of things on which they are established. They must be considered from all those points of view."

Legal Orders and Legal Differences

Από το κείμενο του αείμνηστου H. Patrick Glenn, Choice of Logic and Choice of Law, in: Law and the New Logics (Edited by H. Patrick Glenn and Lionel D. Smith), Cambridge University Press, 2017, p. 162-163.

"Through most of Western legal history, differing laws were not seen as in conflict. Medieval legal orders were harmonized in their diverse operations on the same territory through multiple interpretive devices. The notion of a common law was vital to this process and the (multiple) common laws of Europe all functioned in the same manner, acting as supplemental or relational laws, yielding to all manner of local laws and local particularities. They were multivalent in contemplating the operation both of their own norms and thos of particular, differing, laws within the same territory. The common laws, in yielding, were non-monotonic in character. With the expansion of European law overseas, this essential character of the European common laws (most notably English, French, Dutch and Spanish) was retained and maginified. Multivalence and non-monotonicity have theirfore been the major logical devices of western legal traditions until approximately the nineteenth century."

"In some cases, this multivalence continued to prevail even through the nineteenth century process of nationalisation of law. This was the case for Equity in England. The maxims of Equity ('Equity follows the law'; 'Equity supplements but does not contradict the common law') were multivalent, interpretive devices for assuring the ongoing co-existence of the common law and Equity as distinct legal orders. The same can be said today. The trust itself may be seen as a multivalent legal instrument: the binary choice between owner and non-owner, accepted by civil law, canon law and common law courts was rejected by English Chancery judges and the intermediate notion of equitable ownership thus developed. This raises the interesting question as to what then happens once an included middle - a formerly inconceivable middle ground between some proposition and its negation - has been formalized."