"Λεωφορείο ο Πόθος", μια καταπληκτική παράσταση που είδα πριν 2 μέρες!
Η ομάδα Νάμα το ανέβασε:
https://www.facebook.com/events/218531251896831/
Και ήταν όλοι εξαιρετικοί!
https://www.youtube.com/watch?time_continue=53&v=x3yZ1qsaulk
Για την Κόρα Καρβούνη δεν έχω λόγια: ήταν ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ!!!
http://www.texnes-plus.gr/index.php/theatro/prosopa/item/227-kora-karvoyni
Σε κάποιες στιγμές του κορυφαίου έργου του Tennessee Williams, λέει ο Στάνλεϋ Κοβάλσκι ότι εκεί (στη Νέα Ορλεάνη, Λουιζιάνα) ισχύει ο Ναπολεόντειος Κώδικας.
Δεν ήταν ακριβώς έτσι, αυτό είναι μια απλοποιημένη αντίληψη της επιρροής που είχε ο Γαλλικός (Ναπολεόντειος) Αστικός Κώδικας του 1804 σε διάφορες περιοχές του κόσμου, αλλά και στη Λουιζιάνα, περιοχή που πούλησαν οι Γάλλοι στις ΗΠΑ, μόνη πολιτεία των ΗΠΑ με Αστικό Κώδικα.
Η (άγρια) ιδιαιτερότητα της πολιτείας αυτής ήταν το ότι μαζί με τον Αστικό Κώδικα διατηρούσε και τη δουλεία, κάτι απολύτως ασύμβατο προς τις αρχές του Διαφωτισμού που ενέπνευσαν και τις Ευρωπαϊκές κωδικοποιήσεις.
Κάποια αποσπάσματα από το εξαιρετικό βιβλίο του Vernon Valentine Palmer, "Through the Codes Darkly. Slave Law and Civil Law in Louisiana", 2012:
"France possessed a vast and lucrative overseas slave empire, but there was not a single word about slavery or empire in the Civil Code of 1804, nor in any of the preparatory projects. Slavery had not been recognized in France proper since medieval times. A proud and ancient maxim declared the Freedom Principle: "Nul n'est esclave en France.". French slavery was essentially overseas; its day-to-day inhumanity was out of sight, and the regulations pertaining to slaves were conveniently compartmentalized in what was called "colonial law". ...
The decision to exclude slavery from the Code Civil suited the design and fit the philosophy of the French redactors. They systematically resisted the incorporation of special legislation of all kinds into the Code civil, but in this case their objection was indeed more than technical. Slavery was an embarrassment to the professed ideology of the Republic. For slavery was more than "contrary to reason" in the Roman law sense. It was a glaring violation of the principles of the French Revolution. As Robespierre, a member of Les Amis des Noirs, told the National Assembly: "From the moment you pronounce the word 'slaves', you will have pronounced either your dishonor or the reversal of your constitution. ... Let the colonies die if you must keep them at that price." Napoleon feared no such dishonor and sought militarily to reimpose slavery in the colonies. Yet to mar the Code named after him with the baseness of slavery would have been unthinkable." (p. 124-125).
(και να έχουμε το όνομά μας καθαρό και να έχουμε και αποικίες, δηλαδή...μια χαρά υποκρισία!)
"In my view the slave jurisprudence of Louisiana was unique, not only in the United States, but in any other jurisdiction where slavery existed. It had the benefit of systematic sources both in the Digest of 1808 and Code of 1825 and in the Spanish-Roman ius commune. It will be remembered that these were the only civil codes in history to incorporate this subject within their provisions. This allowed the Supreme Court to build a coherent jurisprudence through a process of interpretation, deduction and analogy. The sheer size of the Louisiana Supreme Court's output - one thousand two hundred cases by that court alone - made it into a specialist on the subject." (p. 160)
Είχα τη μεγάλη τύχη να πάω στη Νέα Ορλεάνη το 2008, στο Tulane University, για συνέδριο με αφορμή τα 200 χρόνια από τον πρώτο Αστικό Κώδικα (Digest 1808) της Louisiana. Πήρα και το τραμ (Streetcar) που περνούσε από τη St. Charles Street, όπου ήταν και το ξενοδοχείο και το Πανεπιστήμιο (το οποίο απείχε 20 λεπτά με τα πόδια από το ξενοδοχείο, αλλά δεν μου είχαν "επιτρέψει" να περπατήσω, λόγω της εγκληματικότητας, δυστυχώς...) και ένοιωθα σαν να είχα παρεισφρύσει στο έργο του Tennessee Williams...
(epigraph, at the beginning of: "Streetcar named desire", Tennessee Williams):
"And so it was I entered the broken world
To trace the visionary company of love, its voice
An instant in the wind (I know not whither hurled)
But not for long to hold each desperate choice
Hart Crane, "The Broken Tower"
Η ομάδα Νάμα το ανέβασε:
https://www.facebook.com/events/218531251896831/
Και ήταν όλοι εξαιρετικοί!
https://www.youtube.com/watch?time_continue=53&v=x3yZ1qsaulk
Για την Κόρα Καρβούνη δεν έχω λόγια: ήταν ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ!!!
http://www.texnes-plus.gr/index.php/theatro/prosopa/item/227-kora-karvoyni
Σε κάποιες στιγμές του κορυφαίου έργου του Tennessee Williams, λέει ο Στάνλεϋ Κοβάλσκι ότι εκεί (στη Νέα Ορλεάνη, Λουιζιάνα) ισχύει ο Ναπολεόντειος Κώδικας.
Δεν ήταν ακριβώς έτσι, αυτό είναι μια απλοποιημένη αντίληψη της επιρροής που είχε ο Γαλλικός (Ναπολεόντειος) Αστικός Κώδικας του 1804 σε διάφορες περιοχές του κόσμου, αλλά και στη Λουιζιάνα, περιοχή που πούλησαν οι Γάλλοι στις ΗΠΑ, μόνη πολιτεία των ΗΠΑ με Αστικό Κώδικα.
Η (άγρια) ιδιαιτερότητα της πολιτείας αυτής ήταν το ότι μαζί με τον Αστικό Κώδικα διατηρούσε και τη δουλεία, κάτι απολύτως ασύμβατο προς τις αρχές του Διαφωτισμού που ενέπνευσαν και τις Ευρωπαϊκές κωδικοποιήσεις.
Κάποια αποσπάσματα από το εξαιρετικό βιβλίο του Vernon Valentine Palmer, "Through the Codes Darkly. Slave Law and Civil Law in Louisiana", 2012:
"France possessed a vast and lucrative overseas slave empire, but there was not a single word about slavery or empire in the Civil Code of 1804, nor in any of the preparatory projects. Slavery had not been recognized in France proper since medieval times. A proud and ancient maxim declared the Freedom Principle: "Nul n'est esclave en France.". French slavery was essentially overseas; its day-to-day inhumanity was out of sight, and the regulations pertaining to slaves were conveniently compartmentalized in what was called "colonial law". ...
The decision to exclude slavery from the Code Civil suited the design and fit the philosophy of the French redactors. They systematically resisted the incorporation of special legislation of all kinds into the Code civil, but in this case their objection was indeed more than technical. Slavery was an embarrassment to the professed ideology of the Republic. For slavery was more than "contrary to reason" in the Roman law sense. It was a glaring violation of the principles of the French Revolution. As Robespierre, a member of Les Amis des Noirs, told the National Assembly: "From the moment you pronounce the word 'slaves', you will have pronounced either your dishonor or the reversal of your constitution. ... Let the colonies die if you must keep them at that price." Napoleon feared no such dishonor and sought militarily to reimpose slavery in the colonies. Yet to mar the Code named after him with the baseness of slavery would have been unthinkable." (p. 124-125).
(και να έχουμε το όνομά μας καθαρό και να έχουμε και αποικίες, δηλαδή...μια χαρά υποκρισία!)
"In my view the slave jurisprudence of Louisiana was unique, not only in the United States, but in any other jurisdiction where slavery existed. It had the benefit of systematic sources both in the Digest of 1808 and Code of 1825 and in the Spanish-Roman ius commune. It will be remembered that these were the only civil codes in history to incorporate this subject within their provisions. This allowed the Supreme Court to build a coherent jurisprudence through a process of interpretation, deduction and analogy. The sheer size of the Louisiana Supreme Court's output - one thousand two hundred cases by that court alone - made it into a specialist on the subject." (p. 160)
Είχα τη μεγάλη τύχη να πάω στη Νέα Ορλεάνη το 2008, στο Tulane University, για συνέδριο με αφορμή τα 200 χρόνια από τον πρώτο Αστικό Κώδικα (Digest 1808) της Louisiana. Πήρα και το τραμ (Streetcar) που περνούσε από τη St. Charles Street, όπου ήταν και το ξενοδοχείο και το Πανεπιστήμιο (το οποίο απείχε 20 λεπτά με τα πόδια από το ξενοδοχείο, αλλά δεν μου είχαν "επιτρέψει" να περπατήσω, λόγω της εγκληματικότητας, δυστυχώς...) και ένοιωθα σαν να είχα παρεισφρύσει στο έργο του Tennessee Williams...
(epigraph, at the beginning of: "Streetcar named desire", Tennessee Williams):
"And so it was I entered the broken world
To trace the visionary company of love, its voice
An instant in the wind (I know not whither hurled)
But not for long to hold each desperate choice
Hart Crane, "The Broken Tower"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου