Λόγω ημερών, ας πούμε κάτι σχετικό με θρησκεία - που άλλωστε αποτελεί βασικό στοιχείο διαμόρφωσης των δικαίων, είτε απολύτως εμφανές, όπως στην περίπτωση του ισλαμικού δικαίου ή του ινδουιστικού δικαίου, είτε σε κάποιες περιπτώσεις αφανές αλλά πάντα επηρεάζον, όπως σε ορισμένα Δυτικά δίκαια. Με ενδιαφέρει πολύ, δεν είμαι καθόλου "υπεράνω", σέβομαι απόλυτα την ανάγκη του ανθρώπου να πιστεύει, δεν με αφορά ο κυνισμός κάποιων, ούτε όμως κρίνω (γενικώς δεν κρίνω τους ανθρώπους, μόνο την κακία και τη μοχθηρία "κρίνω" και την απουσία συνείδησης...) αυτούς που δηλώνουν άθεοι. Δικαίωμά τους. Προσωπικά, θεωρώ ως υπέρτατο "προτέρημα" την καλωσύνη των ανθρώπων. Και δεν με "αγγίζουν" οποιαδήποτε ειρωνικά σχόλια επάνω σε αυτό.
Πριν χρόνια είχα φιλοξενηθεί στην Πάρο και είχα βγάλει πολλές φωτογραφίες - είχα μια σχετική μανία τότε με τις φωτογραφίες! Αυτή τη φωτογραφία την είχα ξεχάσει (επόμενο, αφού έχω τόσες φωτογραφίες καταχωνιασμένες μέσα σε πακέτα που είναι μέσα σε ντουλάπια...), όμως - φλασάκι! - θυμήθηκα πόσο είχα εκστασιασθεί όταν βρέθηκα μέσα σε αυτό το εκκλησάκι (υπόλειμμα βυζαντινού ναού, του Αγίου Γεωργίου, όπως έμαθα).
Αφιερωμένη στη μέρα, λοιπόν, η φωτογραφία.
Επίσης, για λόγους "σύγκρισης θρησκειών"(!), ιδού και άλλες δυο φωτογραφίες που είχα βγάλει το 2005, στην Ιαπωνία.
Στον τεράστιο χώρο ενός ναού, υπήρχε μέσα στην αριστουργηματική ...αναδιάταξη της φύσης (γνωστοί οι Ιάπωνες για την τελειότητα των "περιβαλλοντικών κατασκευών", μάλλον εκφράζει αυτό και κάτι από την κοσμοθεωρία/θρησκεία τους, τους ζητώ συγγνώμη αν "παραφράζω" τη ζωή και τη νοοτροπία τους...), μια μικρή λιμνούλα όπου πετούσαν οι άνθρωποι νομίσματα, κάνοντας μια ευχή!!
Όπως βλέπετε, η ανασφάλεια και η αγωνία για το μέλλον είναι κοινό χαρακτηριστικό όλων των ανθρώπων... Συγκινητικό, αν μη τι άλλο...
Η δεύτερη φωτογραφία είναι από ένα τμήμα ενός ιερού "συγκροτήματος" οικοδομημάτων πανέμορφων, του ναού Kiyomizu-Dera. Ασύλληπτο!!!!! Επίσης προσκύνημα πάρα πολλών σχολείων - δεν μπορεί να έτυχε εκείνη την ημέρα που είχα πάει εγώ. Είχα δε εκεί μια από τις πιο άβολες και αστείες εμπειρίες: Οι Ιάπωνες, γενικά, δεν αγγίζουν τους άλλους, π.χ. δεν φιλάει ο ένας τον άλλον στις παρέες, νομίζω ότι είναι θέμα σεβασμού (ίσως κάνω λάθος, όμως όχι πολύ!). Εκεί, λοιπόν, κάποια στιγμή που επέστρεφα από την περιοχή των ναών αυτών (κατέβαινα, διότι είναι σε ύψωμα), εξαντλημένη από την κούραση και από την ...πείνα, σκεπτόμουν να ξεχάσω την επιφυλακτικότητά μου απένταντι στα ...γλιστερά φαγητά που έβλεπα στις βιτρίνες και να μπω κάπου να φάω έστω ένα παγωτό. Λοιπόν: επί ένα 20λεπτο, τουλάχιστον, δεν μπορούσα να κουνηθώ, διότι περνούσαν από μπροστά μου σχολεία με μαθητές και μαθήτριες προεφηβικής ηλικίας, στους οποίους και στις οποίες μάλλον φάνηκα κάπως ...εξωτική (όπως έχω αναφέρει, νομίζω, το Κυότο έχει πολύ εσωτερικό τουρισμό, ως ιερή πόλη, όμως σχεδόν καθόλου ξένους - την εβδομάδα που ήμουν εγώ εκεί, δεν είδα κανέναν!!!) και γι'αυτό με χαιρετούσαν (με goodmorning!) με ένα τεράστιο χαμόγελο και πολλοί και πολλές, προς μεγάλη οργή των δασκάλων τους, όπως πρόσεξα, άπλωναν το χέρι τους σαν να ήθελαν να με αγγίξουν να δουν αν είμαι αληθινή!!!)
Επίσης, λόγω της αυριανής ημέρας (πέρασε η ώρα, κάθησα κατά τις 10.30 να γράψω λίγο και έχουν περάσει πάνω από 2 ώρες...!), θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα πρόσωπο που θαυμάζω και σέβομαι απεριόριστα:
Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αναστάσιος: Τεράστια προσωπικότητα, υπέροχος άνθρωπος μου φαίνεται!
Κάτι που αναφέρω τα τελευταία χρόνια στα μαθήματα Συγκριτικού δικαίου, είναι κάτι που άκουσα τον ίδιο να αναφέρει σε μια συνέντευξή του, στην τηλεόραση. Κάτι που θα έπρεπε να το είχα σκεφθεί και μόνη μου, κάτι που θα έπρεπε να είχαμε σκεφθεί όλοι μας από μόνοι μας, πλην όμως όχι..
"Διόρθωσε", λοιπόν, αν δεν κάνω λάθος, ερώτηση σχετική του δημοσιογράφου (ή ίσως πήρε αφορμή από κάτι άλλο και αναφέρθηκε σε αυτό, δεν θυμάμαι πια...), για το αν είναι "ανεκτικός" (tolérant) έναντι των άλλων θρησκειών - λέξη που την αναφέρουν με "καμάρι" οι παντός είδους "προχωρημένοι" ή όσοι θέλουν να αποδείξουν ότι έχουν πολύ ευρύχωρη σκέψη, νοοτροπία. Και είπε με μια απέραντη σεμνότητα, ότι δεν χρησιμοποιεί τη λέξη αυτή, διότι θεωρεί ότι υποκρύπτει μεγάλη αλαζονεία, ότι αυτός που "ανέχεται" θεωρεί ότι είναι ανώτερος και, εντάξει, ανέχεται και τον άλλον....(δεν τα θυμάμαι κατά λέξη, τα περιγράφω περίπου, του ζητώ συγγνώμη αν παραλλάσσω κάποιο νόημα άθελά μου). "Ποιός είμαι εγώ", είπε, που "ανέχομαι" το διαφορετικό;. "Το σέβομαι", είπε, λέγοντας το ηλίου φαεινότερον (ντράπηκα πραγματικά που δεν το είχα σκεφθεί ποτέ μέχρι τότε).
Θέλει τεράστια καρδιά, "ηγέτης" μιας θρησκείας να αρνείται να χρησιμοποιήσει όρους που θα μπορούσαν να θεωρηθούν υπεροπτικοί έναντι άλλων θρησκειών και να λέει ότι σέβεται τις άλλες θρησκείες.
Τα σέβη μου...
Οφείλω να αναφέρω ότι έχει γράψει το καλύτερο και πληρέστερο βιβλίο που έχει εκδοθεί στα ελληνικά, για το Ισλάμ. Ούτε στιγμή δεν καταλαβαίνει κανείς κάποια μομφή στο κείμενο... Καταλαβαίνετε, λοιπόν, γιατί λέω όσα λέω.
Έχω επίσης το εξαιρετικό βιβλίο του (έχει γράψει πάρα πολλά πράγματα...): "Ίχνη από την αναζήτηση του υπερβατικού. Συλλογή θρησκειολογικών μελετημάτων", όπου αναφέρεται στον βουδδισμό, στον ινδουισμό, στα αφρικανικά θρησκεύματα, στον μυστικισμό, κλπ.
Τα όσα λέω μπορεί να σας τα επιβεβαιώσει και η Ευγενία Κανελλοπούλου, πρώην μεταπτυχιακή μου και πάντα πολύ αγαπημένη μου φοιτήτρια, η οποία φοιτά επίσης και στη Θεολογική. Η φωτογραφία είναι από την ορκωμοσία της χρονιάς των μεταπτυχιακών της σειράς της, μια από τις καλύτερες χρονιές, παρά το ότι ήταν επίσης και μια από τις πιο κουραστικές χρονιές, λόγω των ΠΟΛΛΩΝ μαθημάτων και σε μεταπτυχιακούς και σε προπτυχιακούς!!!
Το κακό με τα παιδιά εκείνης της χρονιάς είναι ότι δεν είχαν καμία σχέση με τη φωτογραφία (αντίθετα από την φετινή χρονιά, έτσι Μαρία;!), οπότε δεν έχω φωτογραφίες τους, φευ... Το επιβεβαίωσα ακόμα μια φορά πριν από λίγο όταν ρώτησα με μέιλ τη συμφοιτήτριά τους και πλέον διδακτορική μου φοιτήτρια, Τόνια Κορκά.
Κάπως θα πρέπει να αναπληρώσουμε αυτό το "κενό"!
Υ.Γ. Επίσης πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, για όποιον ενδιαφέρεται σχετικά, είναι το βιβλίο του Eric J. Sharpe, "Συγκριτική Θρησκειολογία. Ιστορική Εισαγωγή", που μεταφράσθηκε και εκδόθηκε το 2008 από τον Εκδοτικό Οίκο "Άρτος Ζωής" (ο αγγλικός πρωτότυπος τίτλος είναι "Comparative Religion. A History" και εκδόθηκε το 1975).
Πριν χρόνια είχα φιλοξενηθεί στην Πάρο και είχα βγάλει πολλές φωτογραφίες - είχα μια σχετική μανία τότε με τις φωτογραφίες! Αυτή τη φωτογραφία την είχα ξεχάσει (επόμενο, αφού έχω τόσες φωτογραφίες καταχωνιασμένες μέσα σε πακέτα που είναι μέσα σε ντουλάπια...), όμως - φλασάκι! - θυμήθηκα πόσο είχα εκστασιασθεί όταν βρέθηκα μέσα σε αυτό το εκκλησάκι (υπόλειμμα βυζαντινού ναού, του Αγίου Γεωργίου, όπως έμαθα).
Αφιερωμένη στη μέρα, λοιπόν, η φωτογραφία.
Επίσης, για λόγους "σύγκρισης θρησκειών"(!), ιδού και άλλες δυο φωτογραφίες που είχα βγάλει το 2005, στην Ιαπωνία.
Στον τεράστιο χώρο ενός ναού, υπήρχε μέσα στην αριστουργηματική ...αναδιάταξη της φύσης (γνωστοί οι Ιάπωνες για την τελειότητα των "περιβαλλοντικών κατασκευών", μάλλον εκφράζει αυτό και κάτι από την κοσμοθεωρία/θρησκεία τους, τους ζητώ συγγνώμη αν "παραφράζω" τη ζωή και τη νοοτροπία τους...), μια μικρή λιμνούλα όπου πετούσαν οι άνθρωποι νομίσματα, κάνοντας μια ευχή!!
Όπως βλέπετε, η ανασφάλεια και η αγωνία για το μέλλον είναι κοινό χαρακτηριστικό όλων των ανθρώπων... Συγκινητικό, αν μη τι άλλο...
Η δεύτερη φωτογραφία είναι από ένα τμήμα ενός ιερού "συγκροτήματος" οικοδομημάτων πανέμορφων, του ναού Kiyomizu-Dera. Ασύλληπτο!!!!! Επίσης προσκύνημα πάρα πολλών σχολείων - δεν μπορεί να έτυχε εκείνη την ημέρα που είχα πάει εγώ. Είχα δε εκεί μια από τις πιο άβολες και αστείες εμπειρίες: Οι Ιάπωνες, γενικά, δεν αγγίζουν τους άλλους, π.χ. δεν φιλάει ο ένας τον άλλον στις παρέες, νομίζω ότι είναι θέμα σεβασμού (ίσως κάνω λάθος, όμως όχι πολύ!). Εκεί, λοιπόν, κάποια στιγμή που επέστρεφα από την περιοχή των ναών αυτών (κατέβαινα, διότι είναι σε ύψωμα), εξαντλημένη από την κούραση και από την ...πείνα, σκεπτόμουν να ξεχάσω την επιφυλακτικότητά μου απένταντι στα ...γλιστερά φαγητά που έβλεπα στις βιτρίνες και να μπω κάπου να φάω έστω ένα παγωτό. Λοιπόν: επί ένα 20λεπτο, τουλάχιστον, δεν μπορούσα να κουνηθώ, διότι περνούσαν από μπροστά μου σχολεία με μαθητές και μαθήτριες προεφηβικής ηλικίας, στους οποίους και στις οποίες μάλλον φάνηκα κάπως ...εξωτική (όπως έχω αναφέρει, νομίζω, το Κυότο έχει πολύ εσωτερικό τουρισμό, ως ιερή πόλη, όμως σχεδόν καθόλου ξένους - την εβδομάδα που ήμουν εγώ εκεί, δεν είδα κανέναν!!!) και γι'αυτό με χαιρετούσαν (με goodmorning!) με ένα τεράστιο χαμόγελο και πολλοί και πολλές, προς μεγάλη οργή των δασκάλων τους, όπως πρόσεξα, άπλωναν το χέρι τους σαν να ήθελαν να με αγγίξουν να δουν αν είμαι αληθινή!!!)
Επίσης, λόγω της αυριανής ημέρας (πέρασε η ώρα, κάθησα κατά τις 10.30 να γράψω λίγο και έχουν περάσει πάνω από 2 ώρες...!), θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα πρόσωπο που θαυμάζω και σέβομαι απεριόριστα:
Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αναστάσιος: Τεράστια προσωπικότητα, υπέροχος άνθρωπος μου φαίνεται!
Κάτι που αναφέρω τα τελευταία χρόνια στα μαθήματα Συγκριτικού δικαίου, είναι κάτι που άκουσα τον ίδιο να αναφέρει σε μια συνέντευξή του, στην τηλεόραση. Κάτι που θα έπρεπε να το είχα σκεφθεί και μόνη μου, κάτι που θα έπρεπε να είχαμε σκεφθεί όλοι μας από μόνοι μας, πλην όμως όχι..
"Διόρθωσε", λοιπόν, αν δεν κάνω λάθος, ερώτηση σχετική του δημοσιογράφου (ή ίσως πήρε αφορμή από κάτι άλλο και αναφέρθηκε σε αυτό, δεν θυμάμαι πια...), για το αν είναι "ανεκτικός" (tolérant) έναντι των άλλων θρησκειών - λέξη που την αναφέρουν με "καμάρι" οι παντός είδους "προχωρημένοι" ή όσοι θέλουν να αποδείξουν ότι έχουν πολύ ευρύχωρη σκέψη, νοοτροπία. Και είπε με μια απέραντη σεμνότητα, ότι δεν χρησιμοποιεί τη λέξη αυτή, διότι θεωρεί ότι υποκρύπτει μεγάλη αλαζονεία, ότι αυτός που "ανέχεται" θεωρεί ότι είναι ανώτερος και, εντάξει, ανέχεται και τον άλλον....(δεν τα θυμάμαι κατά λέξη, τα περιγράφω περίπου, του ζητώ συγγνώμη αν παραλλάσσω κάποιο νόημα άθελά μου). "Ποιός είμαι εγώ", είπε, που "ανέχομαι" το διαφορετικό;. "Το σέβομαι", είπε, λέγοντας το ηλίου φαεινότερον (ντράπηκα πραγματικά που δεν το είχα σκεφθεί ποτέ μέχρι τότε).
Θέλει τεράστια καρδιά, "ηγέτης" μιας θρησκείας να αρνείται να χρησιμοποιήσει όρους που θα μπορούσαν να θεωρηθούν υπεροπτικοί έναντι άλλων θρησκειών και να λέει ότι σέβεται τις άλλες θρησκείες.
Τα σέβη μου...
Οφείλω να αναφέρω ότι έχει γράψει το καλύτερο και πληρέστερο βιβλίο που έχει εκδοθεί στα ελληνικά, για το Ισλάμ. Ούτε στιγμή δεν καταλαβαίνει κανείς κάποια μομφή στο κείμενο... Καταλαβαίνετε, λοιπόν, γιατί λέω όσα λέω.
Έχω επίσης το εξαιρετικό βιβλίο του (έχει γράψει πάρα πολλά πράγματα...): "Ίχνη από την αναζήτηση του υπερβατικού. Συλλογή θρησκειολογικών μελετημάτων", όπου αναφέρεται στον βουδδισμό, στον ινδουισμό, στα αφρικανικά θρησκεύματα, στον μυστικισμό, κλπ.
Τα όσα λέω μπορεί να σας τα επιβεβαιώσει και η Ευγενία Κανελλοπούλου, πρώην μεταπτυχιακή μου και πάντα πολύ αγαπημένη μου φοιτήτρια, η οποία φοιτά επίσης και στη Θεολογική. Η φωτογραφία είναι από την ορκωμοσία της χρονιάς των μεταπτυχιακών της σειράς της, μια από τις καλύτερες χρονιές, παρά το ότι ήταν επίσης και μια από τις πιο κουραστικές χρονιές, λόγω των ΠΟΛΛΩΝ μαθημάτων και σε μεταπτυχιακούς και σε προπτυχιακούς!!!
Το κακό με τα παιδιά εκείνης της χρονιάς είναι ότι δεν είχαν καμία σχέση με τη φωτογραφία (αντίθετα από την φετινή χρονιά, έτσι Μαρία;!), οπότε δεν έχω φωτογραφίες τους, φευ... Το επιβεβαίωσα ακόμα μια φορά πριν από λίγο όταν ρώτησα με μέιλ τη συμφοιτήτριά τους και πλέον διδακτορική μου φοιτήτρια, Τόνια Κορκά.
Κάπως θα πρέπει να αναπληρώσουμε αυτό το "κενό"!
Υ.Γ. Επίσης πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, για όποιον ενδιαφέρεται σχετικά, είναι το βιβλίο του Eric J. Sharpe, "Συγκριτική Θρησκειολογία. Ιστορική Εισαγωγή", που μεταφράσθηκε και εκδόθηκε το 2008 από τον Εκδοτικό Οίκο "Άρτος Ζωής" (ο αγγλικός πρωτότυπος τίτλος είναι "Comparative Religion. A History" και εκδόθηκε το 1975).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου