Από όταν "ανακάλυψα" τον απέραντο πλούτο της διεπιστημονικής έρευνας και μελέτης, δεν έπαψα ποτέ - και ούτε νομίζω ότι θα πάψω, τουλάχιστον όχι εκουσίως - να διαβάζω σχετικές μελέτες, άρθρα ή/και βιβλία. Και υπάρχουν πολλά, κυρίως σε ξένες γλώσσες.
Δεν άλλαξαν τα ενδιαφέροντά μου, οι "ανησυχίες" μου, από όταν ήμουν φοιτήτρια - μη σας πω και από νωρίτερα! Σχεδόν το επεδίωξα, αν και δεν κατέβαλα κανέναν κόπο γι'αυτό, να διατηρήσω, δηλαδή, τον ενθουσιασμό και την περιέργειά μου για τη ζωή και τις διάφορες εκφάνσεις της, εδώ και αλλού, τους κανόνες εδώ και αλλού, την ποικιλότροπη καλλιτεχνική έκφραση, εδώ και αλλού. Ευτυχώς ή δυστυχώς, είχα υπαρξιακές ανησυχίες από πολύ νωρίς, από 15 χρονών, και αυτό από τη μια είναι τεράστιο άχθος, γιατί πάντα καραδοκεί το "προς τί όλα αυτά", από την άλλη όμως, αν "αντέξεις" ή όσο "αντέχεις", αποκτάς ή διατηρείς την θεόσταλτη ικανότητα να αισθάνεσαι ευγνώμων για το "θαύμα της ζωής" (κάπου είχα διαβάσει την πανέμορφη αυτή περιγραφή).
Ή, όπως λέει ένας στίχος του Reiner Maria Rilke:
"Wer spricht von Siegen? Überstehn ist alles".
Ή ένα αγαπημένο μου τμήμα της "Έρημης Χώρας" (The Waste Land), του T.S. Elliot:
"...I will show you something different from either
Your shadow at morning striding behind you
Or your shadow at evening rising to meet you;
I will show you fear in a handful of dust"
Καταθλιπτικό, αλλά υπέροχο! Ανακάλυψα την Έρημη Χώρα, όχι από τον Σεφέρη, ομολογώ, αλλά από ένα μυθιστόρημα του Evelyn Waugh, "A Handful of Dust", το οποίο είχε γίνει και σειρά του BBC, όταν ήμουν φοιτήτρια και έτσι ..ανακάλυψα και τον Evelyn Waugh και αγόρασα και διάβασα όλα τα βιβλία του! Είναι να μην αρχίσω να κάνω συνειρμούς...!
Ή, όπως λέει ένας στίχος του Luis Cernuda:
"He venido para ver las sombras
Que desde lejos me sonríen"
Ή, όπως λέει ένας στίχος του Χάρη Ψαρρά, παλαιού μου μεταπτυχιακού (ήταν ο "μικρός μας σοφός", εκείνη τη χρονιά - ή μάλλον τη διετία που διήρκεσε για μια και μοναδική φορά το μεταπτυχιακό του Τομέα μας), πλέον διδάκτορα φιλοσοφίας του δικαίου, του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, εξαιρετικού ποιητή και συνάμα ιδιαίτερα σεμνού (τόσο, που ανακάλυψα μόνη μου ότι είχε εκδώσει ήδη ποιητικές συλλογές, αφού ποτέ δεν μιλάει για τον εαυτό του):
"Σου έκλεισε το δρόμο το φεγγάρι
δε γύρισες πίσω δεν έκανες
βήμα μπροστά
ίχνος λέξης στα πόδια"
Κάποια πολύ αγαπημένα μου κείμενα, εξερευνώντα τη σχέση (συγκριτικού) δικαίου και άλλων "περιοχών" (όπως το "Συγκριτικό δίκαιο - Συγκριτική αισθητική", άλλο ένα πολυαγαπημένο μου ...βασανιστήριο!) τα είχα ήδη δώσει προς ανάρτηση στους μεταπτυχιακούς μου που φροντίζουν τόσο καλά τον ιστοχώρο τους, οπότε μπορείτε να τα διαβάσετε - εφόσον θέλετε, εννοείται! - στο:
http://savigny.ethemis.gr/selected-articles/
Επιτρέψτε μου να κλείσω (για σήμερα, δεν θα γλιτώσετε από εμένα τόσο εύκολα!!) με έναν άλλου είδους στίχο, οπτικό αυτή τη φορά: φωτογραφία του Lalo, που μου είχε στείλει πριν χρόνια. Νά οι μόνες "συλλογές" που ενδιαφέρουν εμένα: αυτές των δώρων από φίλους πραγματικούς.
Δεν είναι υπέροχη;;!!
Δεν άλλαξαν τα ενδιαφέροντά μου, οι "ανησυχίες" μου, από όταν ήμουν φοιτήτρια - μη σας πω και από νωρίτερα! Σχεδόν το επεδίωξα, αν και δεν κατέβαλα κανέναν κόπο γι'αυτό, να διατηρήσω, δηλαδή, τον ενθουσιασμό και την περιέργειά μου για τη ζωή και τις διάφορες εκφάνσεις της, εδώ και αλλού, τους κανόνες εδώ και αλλού, την ποικιλότροπη καλλιτεχνική έκφραση, εδώ και αλλού. Ευτυχώς ή δυστυχώς, είχα υπαρξιακές ανησυχίες από πολύ νωρίς, από 15 χρονών, και αυτό από τη μια είναι τεράστιο άχθος, γιατί πάντα καραδοκεί το "προς τί όλα αυτά", από την άλλη όμως, αν "αντέξεις" ή όσο "αντέχεις", αποκτάς ή διατηρείς την θεόσταλτη ικανότητα να αισθάνεσαι ευγνώμων για το "θαύμα της ζωής" (κάπου είχα διαβάσει την πανέμορφη αυτή περιγραφή).
Ή, όπως λέει ένας στίχος του Reiner Maria Rilke:
"Wer spricht von Siegen? Überstehn ist alles".
Ή ένα αγαπημένο μου τμήμα της "Έρημης Χώρας" (The Waste Land), του T.S. Elliot:
"...I will show you something different from either
Your shadow at morning striding behind you
Or your shadow at evening rising to meet you;
I will show you fear in a handful of dust"
Καταθλιπτικό, αλλά υπέροχο! Ανακάλυψα την Έρημη Χώρα, όχι από τον Σεφέρη, ομολογώ, αλλά από ένα μυθιστόρημα του Evelyn Waugh, "A Handful of Dust", το οποίο είχε γίνει και σειρά του BBC, όταν ήμουν φοιτήτρια και έτσι ..ανακάλυψα και τον Evelyn Waugh και αγόρασα και διάβασα όλα τα βιβλία του! Είναι να μην αρχίσω να κάνω συνειρμούς...!
Ή, όπως λέει ένας στίχος του Luis Cernuda:
"He venido para ver las sombras
Que desde lejos me sonríen"
Ή, όπως λέει ένας στίχος του Χάρη Ψαρρά, παλαιού μου μεταπτυχιακού (ήταν ο "μικρός μας σοφός", εκείνη τη χρονιά - ή μάλλον τη διετία που διήρκεσε για μια και μοναδική φορά το μεταπτυχιακό του Τομέα μας), πλέον διδάκτορα φιλοσοφίας του δικαίου, του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, εξαιρετικού ποιητή και συνάμα ιδιαίτερα σεμνού (τόσο, που ανακάλυψα μόνη μου ότι είχε εκδώσει ήδη ποιητικές συλλογές, αφού ποτέ δεν μιλάει για τον εαυτό του):
"Σου έκλεισε το δρόμο το φεγγάρι
δε γύρισες πίσω δεν έκανες
βήμα μπροστά
ίχνος λέξης στα πόδια"
Κάποια πολύ αγαπημένα μου κείμενα, εξερευνώντα τη σχέση (συγκριτικού) δικαίου και άλλων "περιοχών" (όπως το "Συγκριτικό δίκαιο - Συγκριτική αισθητική", άλλο ένα πολυαγαπημένο μου ...βασανιστήριο!) τα είχα ήδη δώσει προς ανάρτηση στους μεταπτυχιακούς μου που φροντίζουν τόσο καλά τον ιστοχώρο τους, οπότε μπορείτε να τα διαβάσετε - εφόσον θέλετε, εννοείται! - στο:
http://savigny.ethemis.gr/selected-articles/
Επιτρέψτε μου να κλείσω (για σήμερα, δεν θα γλιτώσετε από εμένα τόσο εύκολα!!) με έναν άλλου είδους στίχο, οπτικό αυτή τη φορά: φωτογραφία του Lalo, που μου είχε στείλει πριν χρόνια. Νά οι μόνες "συλλογές" που ενδιαφέρουν εμένα: αυτές των δώρων από φίλους πραγματικούς.
Δεν είναι υπέροχη;;!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου