Καλό μήνα!
Θα μπορούσα να αναρτήσω το βιντεάκι που είχα τραβήξει με το ipad μου στον Καθεδρικό Ναό (St. Stephan) του Passau, τον Μάρτιο 2013 (ήμουν για Γ.Σ. εκεί, σας έχω μιλήσει σε μια από τις πρώτες αναρτήσεις) όπου ο επίσημος οργανίστας μας έδειχνε, πατώντας τα διάφορα πλήκτρα, τη λειτουργία του εκκλησιαστικού οργάνου και τις διάφορες αλλαγές στον ήχο. Εντυπωσιακό! Λατρεύω τον ήχο του εκκλησιαστικού οργάνου, είναι κατανυκτικός και συγκλονιστικός συγχρόνως!
Στο τέλος μας έπαιξε για λίγη ώρα, τιμής ένεκεν, κομμάτι του θεϊκού Μπαχ!! Υπέροχο!
"Χρωστάω" πολλά στη μουσική. Συνόδευσε και συνοδεύει τη ζωή μου, σε διάφορες εκφάνσεις της - και της μουσικής και της ζωής μου! Επειδή κάποιο φεγγάρι ήθελα να γίνω πιανίστα, όταν έχω χρόνο ελεύθερο (που πάει να γίνει ...ανύπαρκτος κατά κανόνα τον τελευταίο καιρό) πάω σε συναυλίες πιανιστών. Και βέβαια αγοράζω πάρα πολλά cd τους: Έχω [και εκεί!] αδυναμίες: Ivo Pogorelic, Boris Berezovsky, Piotr Andesrzewski, Alexandre Tharaud, αλλά και άλλους - μπορούν να το πιστοποιήσουν και οι καταπληκτικοί γνώστες της μουσικής και των ...συμπαρομαρτούντων, Σταύρος Μουστάνης και Έλση Σαράτση. Τους ζάλιζα χρόνια πολλά στη Λέσχη του Δίσκου και συνεχίζω να τους ζαλίζω στις τωρινές θέσεις τους!
Υ.Γ. Παρ'ό,τι δεν τρελαίνομαι για τη τζαζ (είμαι περισσότερο της ροκ μουσικής), έχω αδυναμία και στη Diana Krall! Αν ακούσετε δε Keith Jarrett σε Μπαχ (π.χ. το Καλοσυγκερασμένο Κλειδοκύμβαλο), θα εκστασιασθείτε!
Και επειδή έχουν πολύ ενδιαφέρον και κάποια λογοτεχνικά έργα αναφερόμενα σε μουσική (το ξέρω, είμαι ανυπόφορη με τους συνειρμούς μου!), σας προτείνω τα εξαιρετικά: "Παραλλαγές Goldberg" της Nancy Huston, "Nocturnes", του Kazuo Ishiguro, "Ο τραγουδιστής των Τάνγκο", του Tomas Eloy Martinez, και δύο του Pascal Mercier: "Lea" και "Der Klavierstimmer".
Και πάλι Sagrada Familia (Αγία Οικογένεια), Βαρκελώνη 1997
Κάθε καλό
Θα μπορούσα να αναρτήσω το βιντεάκι που είχα τραβήξει με το ipad μου στον Καθεδρικό Ναό (St. Stephan) του Passau, τον Μάρτιο 2013 (ήμουν για Γ.Σ. εκεί, σας έχω μιλήσει σε μια από τις πρώτες αναρτήσεις) όπου ο επίσημος οργανίστας μας έδειχνε, πατώντας τα διάφορα πλήκτρα, τη λειτουργία του εκκλησιαστικού οργάνου και τις διάφορες αλλαγές στον ήχο. Εντυπωσιακό! Λατρεύω τον ήχο του εκκλησιαστικού οργάνου, είναι κατανυκτικός και συγκλονιστικός συγχρόνως!
Στο τέλος μας έπαιξε για λίγη ώρα, τιμής ένεκεν, κομμάτι του θεϊκού Μπαχ!! Υπέροχο!
"Χρωστάω" πολλά στη μουσική. Συνόδευσε και συνοδεύει τη ζωή μου, σε διάφορες εκφάνσεις της - και της μουσικής και της ζωής μου! Επειδή κάποιο φεγγάρι ήθελα να γίνω πιανίστα, όταν έχω χρόνο ελεύθερο (που πάει να γίνει ...ανύπαρκτος κατά κανόνα τον τελευταίο καιρό) πάω σε συναυλίες πιανιστών. Και βέβαια αγοράζω πάρα πολλά cd τους: Έχω [και εκεί!] αδυναμίες: Ivo Pogorelic, Boris Berezovsky, Piotr Andesrzewski, Alexandre Tharaud, αλλά και άλλους - μπορούν να το πιστοποιήσουν και οι καταπληκτικοί γνώστες της μουσικής και των ...συμπαρομαρτούντων, Σταύρος Μουστάνης και Έλση Σαράτση. Τους ζάλιζα χρόνια πολλά στη Λέσχη του Δίσκου και συνεχίζω να τους ζαλίζω στις τωρινές θέσεις τους!
Υ.Γ. Παρ'ό,τι δεν τρελαίνομαι για τη τζαζ (είμαι περισσότερο της ροκ μουσικής), έχω αδυναμία και στη Diana Krall! Αν ακούσετε δε Keith Jarrett σε Μπαχ (π.χ. το Καλοσυγκερασμένο Κλειδοκύμβαλο), θα εκστασιασθείτε!
Και επειδή έχουν πολύ ενδιαφέρον και κάποια λογοτεχνικά έργα αναφερόμενα σε μουσική (το ξέρω, είμαι ανυπόφορη με τους συνειρμούς μου!), σας προτείνω τα εξαιρετικά: "Παραλλαγές Goldberg" της Nancy Huston, "Nocturnes", του Kazuo Ishiguro, "Ο τραγουδιστής των Τάνγκο", του Tomas Eloy Martinez, και δύο του Pascal Mercier: "Lea" και "Der Klavierstimmer".
Και πάλι Sagrada Familia (Αγία Οικογένεια), Βαρκελώνη 1997
Κάθε καλό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου