Στην ..πυρά θα πρέπει να με ρίξουν, που δεν έχω γράψει ακόμα ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον παλιό μου φοιτητή, εξαιρετικό νομικό, ταλαντούχο λογοτέχνη, Κώστα Λεϊμονή, για την τεχνική του βοήθεια στο άνοιγμα του blog μου, την προηγούμενη Τρίτη, 23 Ιουλίου, 6-7 μ.μ., στο γραφείο μου στο Πανεπιστήμιο, Ακαδημίας 45.
Του εύχομαι κάθε καλό, υγεία πρώτα και αναγνώριση των σπουδαίων νομικών και λογοτεχνικών του ικανοτήτων.
Τη φωτογραφία του αυτή την έβγαλε στο αγαπημένο του Βερολίνο, όταν έκανε το μεταπτυχιακό του στο Humboldt Universität.
Επειδή είναι καλοκαίρι και μπορεί να βρείτε καιρό για διάβασμα λογοτεχνικών βιβλίων, με αφορμή την Ιαπωνία που σας έχω αναφέρει ήδη, σκέφθηκα να σας προτείνω βιβλία Ιαπώνων συγγραφέων (η συγκριτική λογοτεχνία είναι μια από τις πλέον σύγχρονες προσεγγίσεις συγκριτικού δικαίου - δεν αστειεύομαι), τα οποία αγόρασα αυτή τη χρονιά και διάβασα (όχι όλα, γενικά υπάρχουν διάφορες στοίβες λογοτεχνικών βιβλίων, σε διάφορα σημεία του σπιτιού μου, που περιμένουν να διαβαστούν...)
1) Το καταπληκτικό "Άρωμα Πάγου" της Yôko Ogawa, μεταφρασμένο στα ελληνικά, εκδόσεις Άγρα.
2) Τα "Buddha in the Attic" και "When the Emperor was Divine", της Julie Otsuka, στα αγγλικά, δηλαδή στο πρωτότυπο - είναι γεννημένη στις ΗΠΑ, από γονείς Ιάπωνες μετανάστες. Αναφέρονται τα βιβλία σε πολύ ενδιαφέροντα και επώδυνα θέματα των Ιαπώνων μεταναστών στις ΗΠΑ, τον 20 αιώνα.
3) Το "Die Kirschblütenreise - oder wie meine Großmutter Nao den Wandel der Zeit erlebte", της Miki Sakamoto, η οποία γεννήθηκε στη νότια Ιαπωνία και σπούδασε και ζει στη Γερμανία. Είναι εγγονή της Nao του τίτλου και αναφέρεται το βιβλίο (γραμμένο στα γερμανικά) στην καυτή εποχή για την Ιαπωνία, του τέλους του 19ου αιώνα, με όλες αυτές τις πολιτικές, κοινωνικές, δικαιικές, αναταράξεις στην Ιαπωνία, την εποχή εκείνη (αυτό το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει ακόμα, αναπαύεται μαζί με άλλα σε μια καρέκλα - οι βιβλιοθήκες μου παρέδωσαν πλέον τα όπλα... - και το κοιτάζω προς το παρόν με βουλιμία!). Έχουμε να πούμε πολλά στο εγγύς μέλλον για το δίκαιο της Ιαπωνίας - και όχι μόνο.
Του εύχομαι κάθε καλό, υγεία πρώτα και αναγνώριση των σπουδαίων νομικών και λογοτεχνικών του ικανοτήτων.
Τη φωτογραφία του αυτή την έβγαλε στο αγαπημένο του Βερολίνο, όταν έκανε το μεταπτυχιακό του στο Humboldt Universität.
Επειδή είναι καλοκαίρι και μπορεί να βρείτε καιρό για διάβασμα λογοτεχνικών βιβλίων, με αφορμή την Ιαπωνία που σας έχω αναφέρει ήδη, σκέφθηκα να σας προτείνω βιβλία Ιαπώνων συγγραφέων (η συγκριτική λογοτεχνία είναι μια από τις πλέον σύγχρονες προσεγγίσεις συγκριτικού δικαίου - δεν αστειεύομαι), τα οποία αγόρασα αυτή τη χρονιά και διάβασα (όχι όλα, γενικά υπάρχουν διάφορες στοίβες λογοτεχνικών βιβλίων, σε διάφορα σημεία του σπιτιού μου, που περιμένουν να διαβαστούν...)
1) Το καταπληκτικό "Άρωμα Πάγου" της Yôko Ogawa, μεταφρασμένο στα ελληνικά, εκδόσεις Άγρα.
2) Τα "Buddha in the Attic" και "When the Emperor was Divine", της Julie Otsuka, στα αγγλικά, δηλαδή στο πρωτότυπο - είναι γεννημένη στις ΗΠΑ, από γονείς Ιάπωνες μετανάστες. Αναφέρονται τα βιβλία σε πολύ ενδιαφέροντα και επώδυνα θέματα των Ιαπώνων μεταναστών στις ΗΠΑ, τον 20 αιώνα.
3) Το "Die Kirschblütenreise - oder wie meine Großmutter Nao den Wandel der Zeit erlebte", της Miki Sakamoto, η οποία γεννήθηκε στη νότια Ιαπωνία και σπούδασε και ζει στη Γερμανία. Είναι εγγονή της Nao του τίτλου και αναφέρεται το βιβλίο (γραμμένο στα γερμανικά) στην καυτή εποχή για την Ιαπωνία, του τέλους του 19ου αιώνα, με όλες αυτές τις πολιτικές, κοινωνικές, δικαιικές, αναταράξεις στην Ιαπωνία, την εποχή εκείνη (αυτό το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει ακόμα, αναπαύεται μαζί με άλλα σε μια καρέκλα - οι βιβλιοθήκες μου παρέδωσαν πλέον τα όπλα... - και το κοιτάζω προς το παρόν με βουλιμία!). Έχουμε να πούμε πολλά στο εγγύς μέλλον για το δίκαιο της Ιαπωνίας - και όχι μόνο.
Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια! Σπάνια έχουμε να κάνουμε με καλούς ανθρώπους και παράλληλα άξιους καθηγητές, όπως εσείς. Και αυτό δεν το λέω πλέον, για να σας καλοπιάσω. Προφανώς... Έχω αφήσει πίσω μου τη Νομική Σχολή εδώ και 4 χρόνια. Ατράνταχτο τεκμήριο το πάντοτε κατειλημμένο σας γραφείο με παλιούς, πιο πρόσφατους και νέους φοιτητές και φοιτήτριές σας. Συνεχίστε την υπέροχη ακαδημαϊκή σας δουλειά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ "αιώνιος" φοιτητής σας...
Κώστας.
Το σχόλιο προς τον ...εαυτό μου, είναι απάντηση στον δικό σου σχόλιο, όλο λάθος κλικ κάνω...!
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ πολύ και εγώ, Κώστα! Όταν ήμουν μικρή - και μεγαλύτερη! -, έβλεπα τη μαμά μου, δασκάλα, να συναντά συχνά στον δρόμο μαθητές της και να χαίρονται τόσο πολύ και οι δύο πλευρές, που σκεφτόμουν ότι δεν υπάρχει ωραιότερο "επάγγελμα", ως προς την ουσιαστική, την ανθρώπινη, ανταμοιβή του, αλλά τί κρίμα που εγώ δεν έχω υπομονή για κάτι τέτοιο.. Τότε ήμουν στραμμένη αλλού, μέχρι και το τέλος καλοκαιριού πριν την Τρίτη Λυκείου ήθελα να πάω στο Πολυτεχνείο. Τελικά απεδείχθη ότι έχω τεράστια υπομονή... και τεράστια αγάπη - και εγώ - για τους μαθητές μου. Να είσαι καλά, να είστε όλοι καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφή