Χορός και δίκαιο

Όπως ανέφερα στη χθεσινή ανάρτηση, είχα γράψει με θέμα "Dance et Droit", στο Vertiges du droit. Mélanges franco-helléniques à la mémoire de Jacques Phytilis (A. Helmis, N. Kalnoky et S. Kerneis, éd.), L’ Harmattan, Paris 2011, p. 91-100.

Όταν το έγραφα με παίδευε αρκετά (έως πολύ...) διότι αυτά που έβρισκα ήταν σταγόνες που έπρεπε να γίνουν κείμενο με ουσία (κυρίως) και ροή. Ενώ για τη σχέση του δικαίου με άλλες μορφές τέχνης υπήρχε αρκετό υλικό - για δε το δίκαιο και λογοτεχνία υπήρχε ΠΟΛΥ υλικό, που αυξάνεται ραγδαία -, για τη σχέση χορού και δικαίου ήταν πολύ ασαφέστερα τα πράγματα. Και δεν ησυχάζω ποτέ με την ασάφεια, "θυμάμαι" την (παντοτινή) αγάπη μου στα μαθηματικά και απαιτώ από τον εαυτό μου να καταστήσει σαφές το ασαφές (δεν μπορείτε να φαντασθείτε πόσο ...με παιδεύω, δεν έχω έλεος για τον εαυτό μου!), να κατανοήσει και να παρουσιάσει φωτεινά και απλά το κάθε θέμα. Πιστεύω απόλυτα στην παροιμία: "όσο πιο καλά το ξέρεις τόσο πιο απλά το λες". 

Αφού τα κατάφερα και ..επέζησα μετά από τη συγγραφή του κειμένου αυτού, είπα να το γράψω και ελληνικά, για να το έχω. Και αρχές του 2013, αφού μου είπαν ότι τους ενδιέφερε, το έδωσα στους μεταπτυχιακούς μου που είναι υπεύθυνοι για το http://savigny.ethemis.gr/, όπως σας έχω πει, σε προηγούμενη ανάρτησή μου, να το αναρτήσουν στο blog τους.

Χρόνια πολλά κάνω χορό και "χρωστάω" πολλά σε αυτόν: νόημα ζωής, κάποια χρόνια, ευτυχία, ισορροπία, έλεγχο του σώματος - έλεγχο του μυαλού... Άρχισα μεγάλη. Για να είμαι ακριβής, βέβαια, άρχισα και μικρή, αφού με πήγε η μαμά μου όταν ήμουν στην Α Δημοτικού, σε σχολή μπαλέτου, όμως ήμαστε μόνο 3-4 παιδάκια και σταμάτησαν τα μαθήματα, δυστυχώς.. Δεν πειράζει, δεν έχασα την περιέργειά μου - ίσως το βασικότερο χαρακτηριστικό μου! Μπορείτε να το διαπιστώσετε και στο βλέμμα μου, στη φωτογραφία, όπου είμαι 5 ή 6 μηνών, με τη μαμά μου, στο Λουτράκι: νομίζω ότι είναι σαφής η περιέργειά μου για τα τεκταινόμενα γύρω μου!!

Χρόνια πολλά επίσης πάω στην καταπληκτική Σχολή Χορού "Χοροκίνηση", της Χριστίνας και της Μάγδας Γεροσίδερη. Τα μαθήματά τους, όπως και αυτά των άλλων χορευτών - δασκάλων που δίδαξαν και διδάσκουν εκεί, είναι εκπληκτικά! Μαθήματα χορού - μαθήματα ζωής.

Έδειξα στη Χριστίνα και στη Μάγδα το κείμενό μου και συγκινήθηκαν, θεωρώντας ότι υμνώ τον χορό. Και όντως τον υμνώ - ο χορός είναι βασική ανθρώπινη έκφραση, μπορεί να πει πολύ περισσότερα από όσα οι λέξεις.

Έστειλα το κείμενό μου και σε έναν εξαιρετικό χορευτή-χορογράφο-δάσκαλο, του οποίου τα μαθήματα είχα παρακολουθήσει στο παρελθόν, στη Χοροκίνηση, τον Γιάννη Καρούνη και αυτός μου έκανε την τιμή και μου έδωσε τη μεγάλη χαρά να το αναρτήσει στον εκπληκτικό ιστοχώρο που έχουν για τον χορό, το http://www.dancetheater.gr/, όπου και μπορείτε να το διαβάσετε (στα "Χρήσιμα" και στη συνέχεια στα "Άρθρα χορού").

Χαίρομαι αφάνταστα για το ότι τόσοι άνθρωποι θέλησαν να το διαβάσουν, να καταλάβουν τη σχέση αυτή, χορού και δικαίου, να συλλάβουν το πώς μπορεί και χορογραφεί το δίκαιο...

Επικοινωνία είναι το παν. Μας συγκινεί το να καταλαβαίνουν τί θέλουμε να πούμε...

Υ.Γ. Οι φωτογραφίες (εκτός από τη δική μου, εννοείται!) είναι από την ασύλληπτη χορευτική παράσταση "Sutra". Χορογράφος - και χορευτής - ήταν ο Sidi Larbi Cherkaoui, γεννημένος στο Βέλγιο, από Μαροκινό πατέρα και Φλαμανδή μητέρα. "Χόρευαν" (πέταγαν;) Βουδδιστές μοναχοί (10 έως 26 ετών), από το ναό Shaolin, στην Κίνα. Τα (εκπληκτικά) σκηνικά ήταν του γλύπτη Antony Gormley, βραβευμένου (σχετικά πρόσφατα, δεν θυμάμαι ακριβώς τη χρονιά...) με το βραβείο Turner. Η μουσική, ειδικά για την παράσταση, ήταν του Πολωνού συνθέτη Szymon Brzoska.

Ένα εργαστήρι συγκριτικού δικαίου η όλη παράσταση με τους συντελεστές της!! Είχα την τύχη να την παρακολουθήσω, στο Μέγαρο Μουσικής, τον Ιούλιο 2008. Τις 2 περίπου ώρες της χορευτικής παράστασης - τελετουργίας, δεν κινούνταν οι θεατές, ούτε "ανεπαισθήτως"...